Το αποτέλεσμα της μάχης, για να μην περάσουν οι δημόσιες αστικές συγκοινωνίες στα χέρια των ιδιωτών, έχει καταγραφεί σαν μια από τις σοβαρές ήττες της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ. Ταυτόχρονα, η οξύτητα της αντιπαράθεσης βοήθησε στο να ξεχωρίσει η ήρα απ' το στάρι και στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος. Αλλο πράγμα ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός κι άλλο το ταξικό κίνημα. Ο κομμουνιστής συνδικαλιστής Χρήστος Σταμούλος αναδείχτηκε σε θρύλο ακριβώς για την ταξικότητα, με την οποία αντιμετώπισε το πρόβλημα και την ανάλογη στάση που κράτησε. Δε συνέβη το ίδιο με τον Κολλά, που αναδείχτηκε σε άξιο κυβερνητικό συνδικαλιστή. Ερχεται, όμως, σήμερα η ΝΔ να διακηρύξει από το βήμα της Βουλής, διά του υπουργού Ναυτιλίας, ότι ο Σταμούλος ήταν «ρετιρέ» και δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ! Κατανοητός ο φόβος τους. Πιστεύουν, όμως, πράγματι πως ρίχνοντας λάσπη σ' έναν κομμουνιστή - αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι είναι πλέον νεκρός - θα μπορέσουν να αναχαιτίσουν το ταξικό κίνημα, που - θέλουν δε θέλουν - θα συνεχίσει να στέκεται κάθετα αντίθετο στη δική τους πολιτική και την ομογάλακτη του ΠΑΣΟΚ;