Γρηγοριάδης Κώστας

Καλύτερο και αποτελεσματικότερο συντονισμό στη βάρβαρη νεοφιλελεύθερη επίθεση κατά των λαών αποφασίζουν οι ηγέτες των «25» κρατών-μελών που συνεδριάζουν σήμερα και αύριο στις Βρυξέλλες.

Το «αναθεωρημένο» Σύμφωνο Σταθερότητας και η «ενδιάμεση» Στρατηγική της Λισαβόνας αποτελούν τα δύο πανίσχυρα όπλα στα χέρια των κυβερνήσεων και των πολυεθνικών, τα οποία, για να πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα, «επιδιορθώνονται» και ενισχύονται το «βεληνεκές» και η «ακτίνα δράσης» τους. Σύμφωνο Σταθερότητας και Στρατηγική της Λισαβόνας αποτελούν το «δίδυμο» της νεοφιλελεύθερης επίθεσης, το οποίο συμπληρώνεται από το Πρόγραμμα της Χάγης που «εγγυάται» το ξήλωμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και την ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής.

Η συμφωνία που επιτεύχθηκε το βράδυ της Κυριακής στο ΕΚΟΦΙΝ καθόλου δε «χαλαρώνει» - το αντίθετο - τη θηλιά γύρω από το λαιμό των λαών. Η «χαλάρωση» αφορά σχεδόν αποκλειστικά στα συμφέροντα του γαλλογερμανικού άξονα, ο οποίος πέτυχε και την «αναθεώρηση» που ήθελε.

Τα βασικά «κλειδιά» του Συμφώνου Σταθερότητας, δηλαδή το 3% για το έλλειμμα και το 60% για το χρέος, παραμένουν άθικτα, πράγμα που σημαίνει πως διατηρείται η «εγγύηση» για αιώνια λιτότητα, συνεχείς περικοπές κοινωνικών δαπανών και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, το κριτήριο για το χρέος ενισχύεται, γεγονός που σημαίνει ότι «μικρές» χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, θα αισθανθούν πιο έντονα την πίεση του Συμφώνου Σταθερότητας τα επόμενα χρόνια. Κι όμως, ο Ελληνας πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, στις δηλώσεις που έκανε με τον καγκελάριο Γκ. Σρέντερ, πανηγύριζε γιατί αποκαταστάθηκε η αξιοπιστία του επαίσχυντου Συμφώνου Σταθερότητας!

Η «χαλάρωση» που συμφωνήθηκε στο ΕΚΟΦΙΝ αφορά πρώτα απ' όλα στη Γερμανία, η οποία θα μπορεί να δικαιολογεί στο εξής την υπέρβαση του 3% στο έλλειμμα, επικαλούμενη το κόστος από την «ενοποίηση» με την πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Τόσο ο Γερμανός καγκελάριος όσο και ο υπουργός του επί των Οικονομικών, Χανς Αϊχελ, δεν έκρυβαν τη χαρά τους. Αμέσως μετά τη σύνοδο του ΕΚΟΦΙΝ ο Χ. Αϊχελ έκανε λόγο για «πλήρη ικανοποίηση» των θέσεων της γερμανικής πλευράς, ενώ ταυτόχρονα έσπευδε να ξεκαθαρίσει ότι «δεν επήλθε καμία μεταβολή στους θεμελιώδεις κανόνες του 3% και του 60%»...

Από την πλευρά του ο Γκ. Σρέντερ απάντησε περιφρονητικά στις επιφυλάξεις που διατυπώθηκαν, μήπως δηλαδή το κόστος της «ευρωπαϊκής ενοποίησης», όπως αναφέρεται στην απόφαση του ΕΚΟΦΙΝ, δεν αφορά στη «γερμανική ενοποίηση», λέγοντας: «Αν δε συμπεριλαμβάνει τις δαπάνες για την ενοποίηση της Γερμανίας τότε ποιες δαπάνες θα συμπεριλάβουμε;». Ταυτόχρονα, αποδοκίμασε το ενδεχόμενο η Κομισιόν να εμπλακεί περισσότερο στα οικονομικά της χώρας του, αποδεικνύοντας ότι στην πράξη ισχύει η «ΕΕ των πολλών ταχυτήτων».

Στο εξής η Γερμανία θα μπορεί νόμιμα να παραβιάζει το Σύμφωνο Σταθερότητας, ενώ οι «μικρές» χώρες υποχρεώνονται σε ακόμα πιο σκληρά προγράμματα λιτότητας για να ανταποκριθούν στα «κριτήριά» του.

Την ικανοποίησή του για τη συμφωνία στο ΕΚΟΦΙΝ εξέφρασε ο προεδρεύων της ΕΕ πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζ. Κλοντ Γιούνκερ, επισημαίνοντας μάλιστα με έμφαση ότι «οι θεμελιώδεις κανόνες της ευρωπαϊκής οικονομικής και νομισματικής πολιτικής δεν άλλαξαν, τα κριτήρια του 3% και του 60% δεν τέθηκαν υπό αμφισβήτηση, ούτε απειλούνται». Συμπλήρωσε μάλιστα ότι «ενισχύσαμε την προληπτική πλευρά του Συμφώνου. Το δικαίωμα και η εξουσία της Κομισιόν έχουν πλήρως διατηρηθεί».

Παρόλο που η ελληνική κυβέρνηση εμφανιζόταν ικανοποιημένη από τη συμφωνία που επήλθε στο ΕΚΟΦΙΝ, ωστόσο δεν κατάφερε να γίνει δεκτό κανένα από τα αιτήματά της, όπως να αναγνωριστεί ως «ελαφρυντικό» για την παραβίαση του 3% για το έλλειμμα το δυσθεώρητο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων, οι υπέρογκες πολεμικές δαπάνες (τουλάχιστον 6% του ΑΕΠ) και τα χρέη των νοσοκομείων.

«Η εξέλιξη αυτή (σ.σ. η συμφωνία στο ΕΚΟΦΙΝ) είναι μια πολύ θετική εξέλιξη για την Ευρώπη διότι αποκαθιστά την αξιοπιστία του Συμφώνου Σταθερότητας, ενώ παράλληλα του δίνει τα απαραίτητα στοιχεία ευελιξίας ώστε να διευκολυνθεί η ανάπτυξη στην Ευρώπη», δήλωσε ο Κ. Καραμανλής από το Βερολίνο.

Ταυτόχρονα όμως παραδέχτηκε, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η κυβέρνηση πρέπει να πάρει ακόμα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα πειθαρχώντας στο Σύμφωνο. Για την Ελλάδα, είπε, αυτό που προέχει είναι η μείωση των μεγάλων ελλειμμάτων και χρεών που κληρονομήσαμε από τους προκατόχους μας. Και πρόσθεσε: «Το αναθεωρημένο Σύμφωνο θα διευκολύνει αυτή την προσπάθεια αλλά βεβαίως πρέπει να εντείνουμε και εμείς τις προσπάθειές μας, διότι η απόσταση που έχουμε να καλύψουμε είναι μεγάλη». Με τον τρόπο αυτό ο πρωθυπουργός κατέστησε σαφές ότι θα «χρησιμοποιήσει» το Σύμφωνο Σταθερότητας ως «βοηθητικό» εργαλείο στην ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης το επόμενο διάστημα.

Μάλιστα, δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι η κυβέρνησή του «έχει ήδη αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για τη δημοσιονομική σταθερότητα, την οικονομική ανάπτυξη και την ήπια προσαρμογή». Η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης «αποτυπώνεται» και στο επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας 2004-2007 που κατέθεσε χτες η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες.

Παράλληλα, ώθηση στις νεοφιλελεύθερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δίνουν οι «25» με την ενδιάμεση Στρατηγική της Λισαβόνας. Η προώθηση της επιχειρηματικότητας, η θέσπιση νέων κινήτρων για το κεφάλαιο, η κατάργηση «γραφειοκρατικών εμποδίων» στη δράση των πολυεθνικών, η πιο ευέλικτη λειτουργία των αγορών και οι αλλαγές στα συνταξιοδοτικά προγράμματα επί το αντιλαϊκότερον είναι οι διακηρυγμένοι στόχοι τους.

Επιδίωξη στη Σύνοδο Κορυφής, σήμερα και αύριο στις Βρυξέλλες, είναι η υλοποίηση των πολιτικών της Λισαβόνας να πάψει να είναι μόνο στη «διακριτική ευχέρεια» των κρατών-μελών και να ενισχυθεί ο ρόλος των Βρυξελλών.

Στο πλαίσιο αυτό αναμένεται να αποφασιστεί η κατάρτιση Τριετών Εθνικών Προγραμμάτων όπου η κάθε κυβέρνηση θα δεσμεύεται για συγκεκριμένους στόχους και θα ελέγχεται από την Κομισιόν. Από το φθινόπωρο του 2006 θα υποβάλλονται «Προγράμματα εφαρμογής» από το κάθε κράτος - μέλος και θα ελέγχονται από την Κομισιόν.

Την επιθυμία του για επιτυχία της Εαρινής Συνόδου Κορυφής να συμφωνήσει στους τρεις «χρυσούς στόχους» - την επικύρωση της αναθεώρησης του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, της αναθεώρησης της Στρατηγικής της Λισαβόνας και των δημοσιονομικών προοπτικών - εξέφρασε χτες με δηλώσεις στους δημοσιογράφους ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Χοσέ Εμανουέλ Μπαρόζο. Κάλεσε μάλιστα το Συμβούλιο της Ευρώπης να δώσει, όπως ισχυρίστηκε, ξεκάθαρα μηνύματα στους λαούς ότι οι τρεις αυτοί στόχοι προωθούνται δήθεν για την ευημερία των λαών, ενόψει μάλιστα και των επικείμενων δημοψηφισμάτων σε πολλά κράτη - μέλη για το «ευρωσύνταγμα».

Ο Χ. Μπαρόζο χαιρέτισε το συμβιβασμό των 25 υπουργών Οικονομικών να συμφωνήσουν σε κοινή θέση προχτές το βράδυ για το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, σημειώνοντας ότι αν η σύνοδος καταλήξει επικυρώνοντας «και τους τρεις χρυσούς στόχους» θα αποδείξει ότι «η Ευρώπη μπορεί να διευρύνεται και να προσαρμόζεται κρατώντας τις ισορροπίες».

Ισορροπίες που, βέβαια, σε καμία περίπτωση δε θα είναι προς το συμφέρον των λαϊκών διεκδικήσεων αλλά προωθούν τα οικονομικά συμφέροντα και τις απαιτήσεις των επιχειρηματιών.