Νέους δυναμικούς αγώνες σαλπίζουν οι ταξικές δυνάμεις και συντονίζουν την πάλη τους σε τοπικό, κλαδικό και πανελλαδικό επίπεδο. Αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης, το ΠΑΜΕ «βγαίνει μπροστά» και με τις κινητοποιήσεις του το επόμενο διάστημα δίνει απάντηση στην αντεργατική επίθεση που δυναμώνει, αλλά και στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που καταδικάζει το κίνημα στην απραξία.

Για την καλύτερη προετοιμασία αυτών των αγώνων και τις πρωτοβουλίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος μέχρι και την Πρωτομαγιά, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ διοργανώνει τη Δευτέρα, 7 Φλεβάρη, μαζική συγκέντρωση στο θέατρο «Ακάδημος», στις 6 το απόγευμα.

Σε προκήρυξή του προς τους εργαζόμενους, τους νέους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους, το ΠΑΜΕ αναλαμβάνει ανοιχτά τη δέσμευση: «Μετά τις απεργιακές κινητοποιήσεις των ξενοδοχοϋπαλλήλων, των οικοδόμων, των κλωστοϋφαντουργών, το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 9 Δεκέμβρη, το ΠΑΜΕ συνεχίζει την προσπάθεια. Θα βρεθεί στους χώρους δουλιάς, θα οργανώσει πολύμορφες κινητοποιήσεις, συντονίζοντας τον αγώνα σε κλαδικό, τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο».

Μετά από 11 μήνες διακυβέρνησης από το κόμμα της ΝΔ, ένα είναι το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα, υπογραμμίζει στην προκήρυξή του το ΠΑΜΕ: «Η ΝΔ συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική πορεία του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική της είναι και αυτή εχθρική για τους εργαζόμενους, είναι πολιτική που δουλεύει για τα συμφέροντα και τα κέρδη της ολιγαρχίας του πλούτου. Δε χωράει καμία αναμονή, δεν υπάρχει περιθώριο για εγκλωβισμό σε νέες ψεύτικες προσδοκίες».

Απολύσεις, ανεργία, ακρίβεια, απελευθέρωση ωραρίου, λιτότητα με χαμηλούς μισθούς και συντάξεις. Αυτό είναι το καθεστώς που διαιωνίζει η κυβερνητική πολιτική, μια πολιτική που προδικάζει ακόμα πιο επώδυνες αλλαγές σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Μπροστά σ' αυτές τις εξελίξεις, το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ και η οργάνωση των αγώνων, που θα «πατάνε» στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, είναι ο μόνος δρόμος που μπορούν να επιλέξουν οι εργαζόμενοι.

Ηδη, ταξικά συνδικάτα κινούνται ακριβώς σ' αυτήν την κατεύθυνση. Απέναντι στην πρόκληση της κυβέρνησης να απελευθερώσει παραπέρα το ωράριο, πατώντας στους αντιδραστικούς νόμους του ΠΑΣΟΚ, εμποροϋπάλληλοι και ιδιωτικοί, μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους και τους ΕΒΕ, οργανώνουν την απεργιακή τους κινητοποίηση στις 7 Φλεβάρη. Σε ανάλογες διεργασίες για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης, βρίσκονται και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι. Παράλληλα, οικοδόμοι και κλωστοϋφαντουργοί δουλεύουν για την προετοιμασία των απεργιακών τους κινητοποιήσεων που προγραμματίζουν για το Μάρτη. Κινητοποιήσεις ενάντια στις συντάξεις πείνας και την κατακόρυφη χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου ετοιμάζουν και οι αγωνιστικές δυνάμεις των συνταξιούχων.

Ναι, τέτοια συνδικάτα χρειάζεται η εργατική τάξη. «Συνδικάτα γερά, ζωντανά, ταξικά προσανατολισμένα, που θα αντιπαλεύουν το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την κερδοφορία του κεφαλαίου».

Στον αντίποδα όλης αυτής της αγωνιστικής προσπάθειας, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, για μια ακόμη φορά, έδειξε «με ποιον είναι». Στην Ολομέλεια της Διοίκησης την περασμένη Παρασκευή, όχι μόνον απέρριψε την πρόταση του ΠΑΜΕ για 24ωρη απεργία μέσα στο Μάρτη, αλλά επιβεβαίωσε ότι δεν είναι διατεθειμένη να κάνει οτιδήποτε ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, ότι τελικά είναι στην «απέναντι όχθη», ότι ανοιχτά συγκαταλέγεται στους υποστηρικτές της στρατηγικής του κεφαλαίου.

Ξανά και ξανά, λοιπόν, αναδεικνύεται η ανάγκη να αλλάξουν οι συσχετισμοί δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οι εργαζόμενοι να ενισχύσουν εκείνες τις δυνάμεις, που αποφασιστικά στέκονται στο πλευρό του, που δεν είναι «δήθεν», αλλά στην πράξη κάθε μέρα αποδεικνύουν την ταξική τους συνέπεια.

Ξανά και ξανά, οι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν πάνω σ' αυτό το συμπέρασμα όπου καταλήγουν και οι ίδιοι μέσα από την καθημερινή τους εμπειρία. Οτι - όπως υπογραμμίζει και το ΠΑΜΕ στην προκήρυξή του - «η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα κινείται συνεχώς και σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση, η Ευρωπαϊκή Ενωση θα γίνεται πιο επιθετική και θα γεννάει συνεχώς πιο επικίνδυνα αντιλαϊκά μέτρα. Οσο πιο γρήγορα απεγκλωβίζονται εργατικές δυνάμεις από τις δαγκάνες της κυρίαρχης πολιτικής και επιλέγουν το δρόμο της ταξικής πάλης, τόσο θα ισχυροποιείται ο αγώνας μας».

Σ' αυτό το κεντρικό πολιτικό διακύβευμα πρέπει να απαντήσουν σήμερα οι εργαζόμενοι. Και να απαντήσουν πριν απ' όλα, πυκνώνοντας τις γραμμές του αγώνα. Γιατί, τελικά, αυτό που έκρινε πάντα και θα κρίνει και τώρα το μέλλον τους, αυτών και των παιδιών τους, είναι η δική τους πάλη.