Η υπερωριακή απασχόληση αποτελεί αστείρευτη πηγή κέρδους για τους εργοδότες, όπως αποδεικνύει και το παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας, στην οποία καταγράφονται και οι μεγαλύτερες συγκριτικά «επιτυχίες» στην επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας.

Σύμφωνα με έρευνα της Ομοσπονδίας των βρετανικών Εργατικών Συνδικάτων, το κόστος των απλήρωτων υπερωριών για το 2004 έφτασε στα 23 δισεκατομμύρια αγγλικές λίρες. Για κάθε εργαζόμενο που προσφέρει υπερωριακή απασχόληση, το ποσό αυτό μεταφράζεται σε περίπου 4.650 λίρες διαφυγόν εισόδημα. Οπως αναφέρει η έρευνα της Ομοσπονδίας, «αν αυτοί οι εργαζόμενοι ξεκινούσαν την απλήρωτη υπερωριακή εργασία τους στις αρχές του χρόνου, θα δούλευαν τζάμπα για το αφεντικό τους μέχρι τις 25 Φλεβάρη»!

Πρώτοι στη λίστα των απλήρωτων υπερωριών έρχονται οι εργαζόμενοι του Λονδίνου, οι οποίοι κατά μέσο όρο απασχολήθηκαν υπερωριακά 7 ώρες και 54 λεπτά τη βδομάδα. Ακολουθούν οι εργαζόμενοι της Ουαλίας, με 7 ώρες και 42 λεπτά τη βδομάδα (σχεδόν ένα ολόκληρο επιπλέον οχτάωρο την εβδομάδα). Το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα μεγέθη καθαρής κλοπής της εργατικής δύναμης καταγράφονται στην Αγγλία, εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη της βρετανικής οικονομίας που παρουσιάζει τους πιο προωθημένους δείκτες σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ. Οι οικονομικοί δείκτες ευημερούν όσο περισσότερο βαθαίνει η εκμετάλλευση των εργαζομένων, η οποία εκφράζεται και με την καταλήστευση των δεδουλευμένων της υπερωριακής απασχόλησης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, βέβαια, ότι η κυβέρνηση Μπλερ συνεπικουρείται στο αντιλαϊκό της έργο από την Ομοσπονδία των Εργατικών Συνδικάτων...