Γιατί μήνες τώρα από το προηγούμενο συμβάν, το μαχαίρωμα ενός φίλαθλου, μας έχουν ταράξει στις αναλύσεις, στα μέτρα και στους νόμους.

Εχουμε και λέμε: Ας μην έχουνε τόπο να σταθούν όχι και να παίξουν τα παιδιά στις γειτονιές, οι ΠΑΕ πρέπει να έχουν πολυτελή γήπεδα όλες ανεξαιρέτως. Το πόσες ώρες έχουν ασχοληθεί μ' αυτό το μείζον θέμα ολόκληροι υπουργοί δεν περιγράφεται.

Ας μη γίνεται καμιά συζήτηση ότι θα δοθεί έστω και δραχμή στους αγρότες που βογκάνε, τα χρέη στις ΠΑΕ χαρίζονται. Αυτό βέβαια δεν το απαγορεύει η ΕΕ. Πληρώνει έτσι με την άδειά της ο ελληνικός λαός.

Οι κάμερες και βέβαια δεν είναι να παρακολουθούν τους λαϊκούς αγωνιστές αλλά θα εξασφαλίζουν, λέει, την τάξη στα γήπεδα μαζί με δρακόντεια μέτρα αστυνόμευσης, ονομαστικά εισιτήρια, κλπ. Γενικώς όλα, όπως διαβεβαίωνε η κυβέρνηση, είχαν προβλεφτεί μέχρι κεραίας και φόβος δεν υπήρχε. Υπήρχαν μέτρα πολλά και αυστηρά που άμα τα έβαζες στη σειρά έφτανες ...στην Αλάσκα.

Βέβαια, μια μερίδα νεολαίας που οι επιτετραμμένοι των πολυεθνικών τη διαπαιδαγωγούν με fame-story και «Σαρβάιβορ» δικαιούται να ισχυριστεί ότι με βάση τους χρησμούς της κ. Παπαπέτρος ο διαιτητής σίγουρα θα ήταν λάθος. Αρα, κατά τα ιμπεριαλιστικά πρότυπα, εφαρμόζεται το προληπτικό χτύπημα τύπου Ιράκ.

Είναι όμως το θέμα της βίας τόσο απλό, όσο κάποιοι θέλουν να το παρουσιάσουν;

Κάτι ζωηρά έως κακά παιδιά που χαλάνε την ωραία ατμόσφαιρα;

Δε θα κουραστούμε να το λέμε και να το γράφουμε: Κι αυτά τα επεισόδια «κόλπο ήτανε στημένο από το κατεστημένο».

Τα νήματα κινούν εκείνοι που παίζουν στη σκακιέρα των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και χρησιμοποιούν και το ποδόσφαιρο για την απόκτηση πολιτικής και οικονομικής δύναμης.

Το σκηνικό όπως στήθηκε δείχνει καθαρά τι γίνεται και ποιος την πληρώνει όταν στο βάλτο παλεύουν τα βουβάλια. Τα τελευταία δε γεγονότα επιβεβαιώνουν συγκρούσεις συμφερόντων για το μοίρασμα της πίτας. Τους στρατούς, δε, γιατί τους συντηρούν; Γι' αυτές τις στιγμές. Πιστεύουμε ότι όσα προαναφέραμε τα γνωρίζουν όλοι οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι που αγαπούν το ποδόσφαιρο, τον αθλητισμό και δε συμπίπτουν τα συμφέροντά τους με εκείνα των πολυεθνικών.

Εκείνο που πρέπει να πούμε άλλη μια φορά είναι ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι μοιραία.

Ο λαός έχει άλλα συμφέροντα από τις πολυεθνικές. Οσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο πρέπει να δουν προσεκτικά τη θέση του ΚΚΕ, που προτείνει τη δημιουργία ενός πλατιού διεκδικητικού κινήματος από φιλάθλους, ποδοσφαιριστές, μέλη ΔΣ ερασιτεχνικών σωματείων, γονείς και νέους που ενδιαφέρονται ειλικρινά για τον αθλητισμό.

Χρειάζεται να επιβληθεί νέα οργάνωση και διοίκηση στο άθλημα, που να δίνει κύριο βάρος στη στήριξη και ανάπτυξη του σχολικού αθλητισμού, στη στήριξη και ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητικού σωματείου ως κυττάρου του ποδοσφαίρου μας, το οποίο θα αντλεί ταλέντα μέσα από την ανάπτυξη αυτής της διαδικασίας, έτσι ώστε να εξαλειφθεί κάθε επιχειρηματική δράση στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Η κυβέρνηση, αντί να παίζει το ρόλο του μεσολαβητή και υποστηρικτή ανάμεσα στα συμφέροντα των πολυεθνικών, πρέπει να αναγκαστεί να δώσει επαρκή οικονομική, υλικοτεχνική και επιστημονική στήριξη στον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Απαιτείται εκδημοκρατισμός του αθλητικού οικοδομήματος. Καμιά αυταπάτη δε χωράει ότι με διαχείριση του σημερινού εμπορευματοποιημένου μοντέλου μπορεί να αλλάξει η σημερινή κατάσταση και να εξαλειφθεί η βία στα γήπεδα. Μόνο ένα ρωμαλέο κίνημα που θα διεκδικήσει τον αθλητισμό ως λαϊκό δικαίωμα μπορεί να ανοίξει μια τέτοια προοπτική.