Σκέψεις για τον πολιτισμό... | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Σκέψεις για τον πολιτισμό...

Ιστορικά είναι αδύνατο να γίνει σαφής διαχωρισμός της ειρήνης από τον πολιτισμό. Αντίθετα υπάρχει η εμπειρία ότι ο περιορισμός έως και η κατάργηση της ελεύθερης ειρηνικής ζωής συνοδεύτηκε κατά κανόνα από τη μιλιταριστική δηλ. στρατοκρατική οργάνωση της κοινωνίας που οδήγησε στη διακοπή της εξέλιξης του πολιτισμού και στον πόλεμο. Ο πολιτισμός ως ζώσα δραστηριότητα του ανθρώπου χρειάζεται ένα ειρηνικό κι ελεύθερο περιβάλλον για να εκφραστεί εποικοδομητικά.

Διαφορετικά βγάζει στην επιφάνεια όλη τη νοητική και ψυχική καθυστέρηση του ανθρώπου και την επενδύει με το φανταχτερό λούστρο ενός κοσμοπολιτισμού. Η ζεύξη ειρήνη - πολιτισμός αφορά την ιστορική διαδρομή εθνών και λαών και τις μεταξύ τους διακρατικές - διεθνικές σχέσεις. Βασική θέση του κινήματος ειρήνης είναι η συνεύρεση εθνών και λαών με την πολιτισμική τους παράδοση και συμβολή στην ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Η εθνική απομόνωση που οδηγεί στον εθνικό ανταγωνισμό και στην εχθρότητα και εκφυλίζεται στο στείρο εθνικισμό είναι αντίθετη προς το κίνημα ειρήνης. Το κίνημα ειρήνης επιζητά την πηγαία λαϊκή επικοινωνία, συνεύρεση κι αλληλεγγύη, να ολοκληρωθεί σ' ένα σύνθετο διεθνή λαϊκό πολιτισμό ως μια νέα κατάκτηση του ανθρώπου.

Ομως, τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η βασική θέση με τον βίαιο εξανδραποδισμό εθνών και λαών και τη βίαιη συσσώρευση πληθυσμών σε μια υπερεθνική χαβούζα; Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το βίαιο ανακάτεμα με την πηγαία ορθολογική και μεθοδευμένη διεθνή λαϊκή σύνθεση πολιτισμών; Η μόνη τους σχέση είναι αυτή των δυο θανάσιμων αντιπάλων που ο θάνατος του ενός είναι προϋπόθεση ζωής του άλλου. Είναι προέκταση της σύγχρονης διεθνούς διαπάλης μεταξύ της ορθολογικής οργάνωσης του ανθρώπου και της άναρχης υπαρξιακής του υπόστασης. Στη βάση αυτής της διεθνούς διαπάλης βρίσκεται η οργανωμένη κοινωνία της σχεδιασμένης σοσιαλιστικής οικονομίας με φορέα τους εργαζόμενους από τη μια και η άναρχη οικονομία της «ελεύθερης» αγοράς των ισχυρών καπιταλιστικών ενώσεων με φορέα τη διεθνή μεγαλο-αστική τάξη από την άλλη.

Ετσι, ο πολιτισμός, από δύναμη προόδου της ανθρωπότητας δύναται να μετατραπεί σ' ένα διάφανο πολιτισμικό πέπλο που προσπαθεί να καλύψει επιμελώς την ψυχική και πνευματική αθλιότητα. Μια από τις βασικές αρχές του κινήματος ειρήνης είναι ο σεβασμός της ιστορίας και του πολιτισμού κάθε έθνους και λαού. Ο σεβασμός είναι προϋπόθεση ομαλής επικοινωνίας, συνεύρεσης και διεθνικής λαϊκής αλληλεγγύης.

Επίσης αποτελεί προϋπόθεση για τη δημιουργία μιας ανώτερης διεθνούς πολιτισμικής σύνθεσης. Τι γίνεται, όμως, όταν υπάρχουν λαοί που πεισμένοι από τη νόθα προπαγάνδα των ηγητόρων τους αποκτούν μια εξίσου νόθα αντίληψη για την ιστορική τους προέλευση και τον πολιτισμό τους; Τότε η ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» βρίσκει τη δικαίωσή της για πολλοστή φορά. Η ιστορική παραχάραξη είναι ο υπηρέτης ισχυρών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Αυτή είναι η αλήθεια του κινήματος ειρήνης.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ