ΧΑΡΚΙΒ.-- Σε άγρα ψήφων επιδίδονταν χτες οι δύο «μονομάχοι» για την Προεδρία της Ουκρανίας, καθώς η επανάληψη του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, την 26η του Δεκέμβρη, πλησιάζει. Τα μέσα που διέρχονται για να πείσουν τους πολίτες είναι τρία: Η εμπρηστική ρητορική, η εκτόξευση κατηγοριών και η - κοινή και για τους δύο - διαβεβαίωση ότι «δε θα δεχθούν» την ήττα. Το σκηνικό μυρίζει, γι' άλλη μια φορά, μπαρούτι.

Το πού εκστράτευσαν οι δύο υποψήφιοι, ο «φιλοδυτικός» Βίκτορ Γιουστσένκο και ο «φιλορώσος» Βίκτορ Γιανουκόβιτς, έχει τη σημειολογική αξία του: η Χαρκίβ είναι η καρδιά της ανατολικής βιομηχανικής Ουκρανίας, η έδρα των μεγαλοκαρχαριών της «νέας» αστικής τάξης. Ο Γιουστσένκο μίλησε μπροστά σε εργοστάσιο κατασκευής αρμάτων μάχης. Επιχείρησε να εμφανιστεί «ενωτικός». «Δε θα μας χωρίσουν», είπε, ενώ επικαλέστηκε και την... εκκλησία ως μέρος ενός «οράματος» που παρουσίασε ως ενωτικό, παρότι οι ρεβανσιστικές του διαθέσεις δεν κρύβονται. Αργότερα, ο Βίκτορ «το - κράτος - με - δηλητηρίασε» Γιουστσένκο συναντήθηκε με μεγαλοεπιχειρηματίες. Ο αντίπαλός του, Γιανουκόβιτς, στο μεταξύ, μίλαγε για «πορτοκαλί λύκους», διορθώνοντας κατόπιν: «Δεν είναι πορτοκαλί λύκοι, είναι πορτοκαλί ποντίκια». Ομοίως, ακολούθησαν συναντήσεις του με μεγαλοεπιχειρηματίες - αλλά φυσικά όχι με τους ίδιους.

Αναλυτές επισημαίνουν πως όποιος κι αν εκλεγεί, θα είναι πρόεδρος «της μισής Ουκρανίας», πράγμα που χαρακτηρίζουν «τραγωδία». Το ερώτημα για πολλούς είναι αν οι δύο «μονομάχοι» μπλοφάρουν ή όχι, όταν λένε ότι «δε θα δέχονταν» την ήττα. Δηλαδή, αν οι δυνάμεις που τους στηρίζουν εντός κι εκτός της χώρας σ' αυτόν τον άγριο διαγκωνισμό θα προκρίνουν το συμβιβασμό του ηττημένου ή το διχασμό της χώρας. Για την ώρα, οι ενδείξεις κατατείνουν στο πρώτο. Αλλά...