Associated Press

Ο Ερντογάν (αριστερά) ζητά άμεση και πλήρη ένταξη. Εδώ σε θερμή χειραψία με τον Μπαρόζο

Ενα παιχνίδι για γερά νεύρα, με αβέβαιη κατάληξη για όλους, αφού και το τρίτο Σχέδιο αποφεύγει να ρίξει φως στα σκοτεινά σημεία των δύο προηγούμενων και να δώσει ουσιαστικές λύσεις σε προβλήματα που διαιωνίζονται. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτό το παιχνίδι των ισορροπιών, δεν έχουν οι λαοί. Αντίθετα, σε ρόλο πρώτου βιολιού μπαίνουν διάφοροι σύμβουλοι υπουργών, κόλακες με άκρατες φιλοδοξίες, υποτακτικοί των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και των «ανταγωνιστικών οικονομιών», που παζαρεύουν τις τύχες των λαών.

Στόχος του τρίτου - και όπως φαίνεται φαρμακερού - Σχεδίου Συμπερασμάτων, να διασφαλιστούν τα οικονομικά συμφέροντα, των «μεγάλων», της ΕΕ, να φέρουν στα μέτρα τους την Τουρκία και να πετάξουν από πάνω του το Κυπριακό, όσο το δυνατόν ανώδυνα...

Δεδομένων των παραπάνω, η κατάσταση, διαμορφώνεται ως εξής:

-- Ο κλοιός γύρω από την Τουρκία κλείνει ασφυκτικά, με όρους γενικούς μεν, που τη φωτογραφίζουν δε και δεν επιτρέπουν ελεύθερη μετακίνηση εργατικού δυναμικού στην ΕΕ, ενώ -όπως αναφέρεται- σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι μία χώρα παραβαίνει τους όρους σεβασμού των ελευθεριών, των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, η Επιτροπή ή τα Κράτη Μέλη (χωρίς να απαιτείται συμφωνία του 1/3), μπορούν να προτείνουν αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, πρόταση η οποία θα παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Εξίσου σκληροί και οι ειδικοί όροι, που κάνουν λόγο για στενή επιτήρηση της Τουρκίας από την Επιτροπή στα θέματα των βασανιστηρίων, και της προόδου της πολιτικής μεταρρύθμισης...

-- Το θέμα της Κύπρου, δεν αναφέρεται, πουθενά, αλλά «εννοείται» στην παράγραφο 19, όπου γίνεται αναφορά - εντός αγκύλης, αφού ακόμα δεν έχει γίνει πράξη - στην απόφαση της Τουρκίας να υπογράψει τη Συμφωνία της Αγκυρας, αναγνωρίζοντας τελωνειακά και τις δέκα νέες χώρες, δηλαδή και την Κυπριακή Δημοκρατία...

-- Στην Ελλάδα, πετάει ένα κόκαλο για να σταματήσει την γκρίνια, με την παράγραφο 20, όπου αναφέρεται στο Ελσίνκι και κάνει λόγο για υποχρέωση της Τουρκίας να λύσει τις εκκρεμούσες διαφορές της με τα κράτη - μέλη της ΕΕ, βάσει της Χάρτας του ΟΗΕ, σημειώνοντας ότι τα ανεπίλυτα θέματα θα παραπέμπονται στο Διεθνές Δικαστήριο. Προσθέτει δε ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και θα ενημερώνεται για την πρόοδό τους με εκθέσεις της Επιτροπής. Μία παράγραφος, που σύμφωνα με τους διάφορους εκφέροντας γνώμη μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από την Κύπρο...

Στο παρασκήνιο της Συνόδου Κορυφής της 16ης του Δεκέμβρη, διαμορφώνονται και οι διάφορες συμμαχίες που αναμένεται να αποτελέσουν τους κύριους πόλους αντιπαράθεσης. Υπέρ της Τουρκίας τάσσονται η Μ. Βρετανία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο και στη σκιά τους το Βέλγιο και η Πορτογαλία. Απόψεις υπέρ της Κύπρου, εκφράζει η Ελλάδα, ενώ κατά της ένταξης της Τουρκίας ανοιχτά τάσσεται η Αυστρία, η Δανία και η Γαλλία και πληροφορίες θέλουν στο ίδιο στρατόπεδο και την Ιρλανδία. Τρίτος πόλος οι «αναποφάσιστοι», που θα μετρήσουν τα συμφέροντά τους και θα τοποθετηθούν αναλόγως τελευταία στιγμή...

Κάθε Σχέδιο ακολουθούν και διάφορες αντιδράσεις, όπως είναι φυσικό, της κάθε πλευράς. Μετά το τρίτο Σχέδιο, που απέδειξε μηδενική διάθεση της ΕΕ να θέσει ξεκάθαρα θέμα αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας, η κυπριακή πλευρά, διά στόματος του πρέσβη Νίκου Αιμιλίου, που συμμετείχε στο Κορεπέρ, επισήμανε το παράδοξο που συμβαίνει στην περίπτωση της Τουρκίας, η οποία, όπως είπε «χτυπά την πόρτα της ΕΕ, αρνούμενη να αναγνωρίσει έναν από τους οικοδεσπότες», ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να θέσει βέτο, σημειώνοντας ότι «μας αναγκάζετε να βαδίσουμε δρόμους, που δε μας είναι διόλου ευχάριστοι». Από την πλευρά της κυπριακής κυβέρνησης, ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Ιακώβου, σε δηλώσεις του, ανέφερε, ότι θα γίνει προσπάθεια «να εξελιχθεί η παράγραφος 19, προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης των σχέσεων των δύο χωρών και της ανάπτυξης διμερών σχέσεων». Το ΑΚΕΛ, αποφεύγει μεγαλόσχημες δηλώσεις, προκειμένου να μη βλάψει τη διαδικασία, παραμένοντας ωστόσο στη θέση του ότι θα το παλέψει μέχρι τέλους, για να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει «συγκρατημένα ικανοποιημένη», για την παράγραφο 20, που θεωρητικά της έδωσε αυτά που ζητούσε και εκφράζει την «ευγενή» πρόθεση να υποστηρίξει τις κυπριακές θέσεις μέχρι τέλους, ισχυριζόμενη, διά στόματος, Γ. Κουμουτσάκου, ότι η τελωνειακή ένωση είναι το λιγότερο που πρέπει να περιμένει η Κύπρος.

Ο Ερντογάν ζητά άμεση και πλήρη ένταξη, αφού πληροί τους όρους της Κοπεγχάγης, σημειώνοντας, ότι δεν αποδέχεται ειδικούς όρους, απαίτηση για αναγνώριση της Κύπρου ή εξαιρετικά μακρόχρονες διαδικασίες. Σημείωσε δε ότι η Τουρκία, δεν ανησυχεί, αφού έκανε όσα έπρεπε και τώρα περιμένει στις 17/12 μία απόφαση που θα φέρει πιο κοντά δύο πολιτισμούς.

Ωστόσο, τα πράγματα είναι εξαιρετικά αβέβαια και δύσκολα για την Τουρκία, αλλά και εξίσου απογοητευτικά για τη Λευκωσία. Ο όρος κατοχή έχει απαλειφθεί. Η διπλωματική (de jure) αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Αγκυρα, δεν εκφράζεται ως προαπαιτούμενο για την ένταξη της Τουρκίας. Η μόνη αναφορά είναι στην τελωνειακή αναγνώριση, η οποία δεν προεξοφλεί τη διπλωματική. Σε συνδυασμό με τις αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου, που βάσει τροπολογίας «καλεί το Συμβούλιο να τηρήσει τις υποσχέσεις και να τερματίσει την απομόνωση της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας, αναμένει την ταχεία υιοθέτηση των αντίστοιχων πακέτων για την οικονομική βοήθεια και τις απευθείας εμπορικές σχέσεις με το βόρειο μέρος του νησιού», αναγνωρίζει de facto, ουσιαστικά, το βόρειο κατεχόμενο τμήμα, παρά την «απαίτηση για απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων», ισχυροποιεί τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης του νησιού και της επί 30 και πλέον χρόνια τουρκικής κατοχής.

Η ΕΕ, στην οποία τόσο ήλπιζε η Λευκωσία, ότι θα της προσφέρει λύση και θα τερματίσει, σύμφωνα με τους πιο αισιόδοξους, με κάποιο τρόπο την τουρκική κατοχή, γίνεται και για τις δύο χώρες μέγκενη. Επιβάλλει τους όρους της, με βάση τα οικονομικά, γεωπολιτικά και στρατηγικά συμφεροντά της και κάνει το παιχνίδι της με διατυπώσεις στα πρότυπα Μαντείου των Δελφών, που ερμηνεύονται κατά το δοκούν...

Οι εύλογες και νόμιμες ελπίδες του κυπριακού λαού - ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας - για ελευθερία και απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων αποδεικνύονται φρούδες και χαρακτηρίζονται ακραίες θέσεις, εθνικιστικές και επιζήμιες...