Η... αγρανάπαυση των αθανάτων! | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | 17ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ

17ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ

Η... αγρανάπαυση των αθανάτων!

Η ιστορία καταγράφει συχνά ότι διανοούμενοι, ακαδημαϊκοί άνθρωποι του πνεύματος, παρακολουθούν σε απόσταση και από το πρυτανείο ενός περίκλειστου πύργου τα γεγονότα που τρέχουν γύρω τους.

Νάρκισσοι που πιστεύουν ότι έχουν τη σφραγίδα της δωρεάς, απόμακροι, μακάριοι, απληροφόρητοι, ξεκομμένοι από τον κοινωνικό περίγυρο και τα προβλήματα της ζωής, ζουν το δικό σας φαντασιακό κόσμο.

Χρόνια τώρα η ανθρωπότητα ολισθαίνει με τη «νέα τάξη», προς τη νέα βαρβαρότητα. Μια τεράστια κρεατομηχανή των ισχυρών έχει στηθεί και αλέθει τους λαούς, στραγγίζει το αίμα τους, σκοτώνει όνειρα, στραγγαλίζει ελπίδες. Κι αυτοί, οι πνευματικοί ταγοί, οι «αθάνατοι» των πρυτανείων, σιωπούν ως αραχνιασμένες, σιωπηλές φαραωνικές μούμιες «τυφλοί τα τ' ώτα τον τε νουν τα τ' όμματα» και σέρνουν τα σάβανα της ταρίχευσής τους.

Ακούσατε μήπως τη φωνή τους να συνταιριάζεται με τις κραυγές του κόσμου; Ακρα του τάφου σιωπή. Τους είδατε μήπως στις στράτες των αγώνων. Στα φλεγόμενα μέτωπα των πολέμων; Τους είδατε στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη με τα σπαρμένα θρυμματισμένα κόκαλα, τα τυφλά μάτια των παιδιών, τους ματωμένους γκρέμιους τοίχους;

Εσείς με την απουσία, τη σιωπή και την αδράνεια, με την «περιένδυση» της τηβέννου, με την παθητική σας στάση, όχι μόνο μένετε απόμακροι από την αγωνία του κόσμου, τη στιγμή που οι δήμιοί του με πυρωμένα καρφιά τον τυφλώνουν για να μη βλέπει, χύνουν λιωμένο μολύβι στ' αυτιά για να μην ακούει και άφθονο αφιόνι για να κοιμίζουν την «πλεμπάγια».

Του
Γιώργου ΤΣΑΠΟΓΑ