Η σκληρή σύγκρουση των δύο κύριων αντιμαχομένων φατριών της ουκρανικής αστικής τάξης και, μέσω αυτών, της Ρωσίας από τη μια και του «μετώπου» ΗΠΑ - ΕΕ από την άλλη, πήρε νέα τροπή την Παρασκευή, με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου να ακυρωθεί το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών της 21ης Νοέμβρη και επαναληφθεί αυτός και μόνο έως την 26η Δεκέμβρη.

Ο Βίκτορ Γιούστσενκο και το «πορτοκαλί κίνημά» του - το οποίο κινούν κεφάλαια και τεχνογνωσία από ΗΠΑ και Ευρώπη, διαμέσου δεκάδων οργανώσεων, κομματικών, μη κυβερνητικών και άλλων - πανηγύρισαν. Ο (πρώην πρωθυπουργός του Κούτσμα) Γιούστσενκο συνέχισε να προβάλλει μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, όπως την άμεση διάλυση της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς και της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής. Η άλλη πλευρά, αυτή του απερχόμενου Προέδρου Λέονιντ Κούτσμα και του πρωθυπουργού και «νικητή» των ακυρωθεισών λόγω νοθείας εκλογών Γιανουκόβιτς, που διαθέτουν τη στήριξη της ρωσικής άρχουσας τάξης και του Βλαντίμιρ Πούτιν, παρέμεναν σιωπηλοί - ήθελαν επανάληψη των εκλογών από την αρχή, ωστόσο τα περιθώρια ελιγμών που διαθέτουν έχουν στενέψει πολύ. Οι πάτρωνες του Γιούστσενκο, η ολλανδική προεδρία της ΕΕ, ο Λευκός Οίκος, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, εξέφραζαν ικανοποίηση. Στο άλλο άκρο του δίπολου, ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν μιλούσε για «δικτατορικό τρόπο λειτουργίας στις διεθνείς υποθέσεις», που «ποτέ δεν επιλύει προβλήματα, ακόμα και εάν περικλείεται με μια ψευτοδημοκρατική φρασεολογία». Παράλληλα, δήλωνε ότι «ποτέ δε θα εγκαταλείψουμε» την Ουκρανία.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚ Ουκρανίας εκτίμησε πως την κρίση «προκάλεσαν δυνάμεις που επιθυμούν, με την υποστήριξη της Δύσης, να πραγματοποιήσουν αντισυνταγματικό πραξικόπημα, χρησιμοποιώντας παράνομες, βίαιες ενέργειες». Στην Ουκρανία, ανέφερε, «αυξάνεται η αντικομμουνιστική και αντιρωσική υστερία. Εκδηλώνονται προσπάθειες τρομοκράτησης μελών και στελεχών του κόμματος... Η θέση μας είναι συγκεκριμένη... τοποθετούμασταν και τοποθετούμαστε ενάντια σε κάθε επιδίωξη των εγκληματικών φατριών της ολιγαρχίας, που αλληλοσπαράσσονται μεταξύ τους, να διατηρήσουν το σημερινό καταστρεπτικό καθεστώς. Υποστηρίζουμε την επιστροφή της εξουσίας στους εργαζόμενους, την αποκατάσταση της λαϊκής εξουσίας και την εφαρμογή των δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών. Ξεκινούμε από το ότι ο δρόμος για τη σταθεροποίηση της κατάστασης στην Ουκρανία βρίσκεται στη διεξαγωγή μεταρρύθμισης του πολιτικού συστήματος και της κατάργησης του αξιώματος του Προέδρου. Τοποθετούμαστε υπέρ της διατήρησης της κυριαρχίας κι ενότητας της Ουκρανίας, ενάντια στις προσπάθειες υπόδειξης της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, απ' όπου κι αν προέρχονται αυτές οι υποδείξεις. Δε θα επιτρέψουμε να χωριστεί η Ουκρανία και ο λαός της μ' έναν τοίχο, που υψώνουν οι αντισυνταγματικές δυνάμεις». Ακόμη, κατήγγειλε την «Επιτροπή εθνικής σωτηρίας» της Γιούλια Τιμόσενκο, την οποία «έχουν δημιουργήσει οι φιλοδυτικές δυνάμεις» με στόχο την «εμβάθυνση της καπιταλιστικής παλινόρθωσης...(και) την εγκαθίδρυση στην Ουκρανία ενός φασιστικού καθεστώτος». Ο Πιοτρ Σιμονιένκο, Α' Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΟ, μίλησε για «μετατροπή της Ουκρανίας από υποκείμενο των διεθνών σχέσεων σε αντικείμενο χειραγώγησης, σε πεδίο δοκιμής για την υλοποίηση προγραμμάτων διεθνών νομισματικών οργανώσεων, εφαρμογής γεωπολιτικών σεναρίων, που επεξεργάστηκαν κυβερνήσεις ξένων κρατών, με στόχο την εδαφική διαίρεση και εξάλειψη της Ουκρανίας ως ενιαίου κράτους». Πρόσθεσε ότι η πάλη διάφορων φατριών για την κεντρική προεδρική εξουσία «απειλεί με διάσπαση όχι μόνο την κοινωνία, αλλά απειλεί την ίδια την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Ως εργαλείο συνταγματικού μηχανισμού αποτροπής της σημερινής πολιτικής κρίσης και απομάκρυνσης του κινδύνου για την κυριαρχία της χώρας, έχουμε προτείνει την πολιτική μεταρρύθμιση, τον περιορισμό των αρμοδιοτήτων του Προέδρου έως και την εξάλειψη αυτού του θεσμού και το πέρασμα στην κοινοβουλευτική δημοκρατία».

Οι εξελίξεις, ωστόσο, μοιάζουν να κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η διαπάλη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των ντόπιων φατριών που ερίζουν για την εξουσία και το σε ποια σφαίρα επιρροής αυτή θα ανήκει, ή τη «γεωπολιτική της κατεύθυνση», σε πιο κομψούς όρους, εξακολουθεί να βρίσκεται σε μια πολύ επικίνδυνη φάση. Αν και η επανάληψη του δεύτερου γύρου των εκλογών «βγάλει» το ίδιο αδιέξοδο και πολώσει περαιτέρω τα πράγματα μεταξύ των δύο στρατοπέδων, δεν αποκλείεται ούτε το εφιαλτικό σενάριο της ενίσχυσης των φυγόκεντρων δυνάμεων και, τελικά, του διχασμού της.