Ο γνωστός Πορτογάλος συγγραφέας Ζοσέ Σαραμάγου - Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και μέλος του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος - παραχώρησε στον Κολομβιανό δημοσιογράφο Ιαμίντ Αμάτ συνέντευξη, που δημοσιεύτηκε στις 28 Νοέμβρη, στην «El Tiempo» της Μπογκοτά, μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα της κολομβιανής ολιγαρχίας. Στη συνέντευξη αυτή, ο Σαραμάγου εκφράζει απόψεις για τις αντάρτικες οργανώσεις της χώρας, το περιεχόμενο των οποίων προκαλεί, αν όχι πια έκπληξη, μετά από τις σχετικά πρόσφατες δηλώσεις του κατά της Κούβας, αλλά σίγουρα θλίψη, αφού ο Σαραμάγου εκτόξευσε κατηγορίες ενάντια στις αντάρτικες οργανώσεις, οι οποίες επαναλαμβάνουν τις αναλήθειες και τις συκοφαντίες που ακούγονται από τους πιο δεξιούς, αντιδραστικούς κύκλους.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Σαραμάγου, στην Κολομβία «δεν υπάρχει αντάρτικο κίνημα, παρά μόνον ένοπλες συμμορίες». Οταν ο δημοσιογράφος παρατήρησε ότι και ο ίδιος ο συγγραφέας «είναι κομμουνιστής και το αντάρτικο στην Κολομβία έχει ταυτιστεί με τον κομμουνισμό», απάντησε: «Δεν μπορώ να φανταστώ μία χώρα με μία κομμουνιστική κυβέρνηση που αφιερώνεται σε απαγωγές, δολοφονίες και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ισως στην αρχή να ήταν κομμουνιστές, τώρα όχι».

Περιέργως, ο Σαραμάγου, στην εκτενή συνέντευξή του, ξέχασε να συμπεριλάβει οποιαδήποτε κριτική προς τον Πρόεδρο της Κολομβίας, Αλβαρο Ουρίμπε, έναν πολιτικό της άκρας Δεξιάς, που είχε σχέσεις με τις παραστρατιωτικές οργανώσεις και τους εμπόρους ναρκωτικών, και που ευθύνεται για μια στρατηγική της κρατικής τρομοκρατίας.

Ο Κολομβιανός δημοσιογράφος Χουάν Σεντάλες του Πρακτορείου NOTIPACO αντέδρασε στις δηλώσεις του Πορτογάλου συγγραφέα, γράφοντας τα παρακάτω:

«Ο Ζοσέ Σαραμάγου είναι περηφάνια για το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Και ο ίδιος ο συγγραφέας θα πρέπει να είναι περήφανος, που ανήκει στο κόμμα, το οποίο ήταν η βάση της επανάστασης, που μια 25η Απρίλη, εδώ και 30 χρόνια, έριξε τη στρατιωτική δικτατορία και το οποίο σήμερα συνεχίζει να ενσαρκώνει τους αγώνες και τα όνειρα του πορτογαλικού λαού...

»Γι' αυτό οι Πορτογάλοι κομμουνιστές, ιδιαίτερα εκείνοι που έζησαν τη δικτατορία και συμμετείχαν στην ανατροπή της, αισθάνθηκαν θυμό και ντροπή για τις δηλώσεις που έκανε ο συγγραφέας στην Κολομβία, αναφερόμενος στο αντάρτικο κίνημα της χώρας.

Τον ίδιο θυμό και την ίδια ντροπή που αισθάνθηκαν, όταν ο βραβευμένος με Νόμπελ συγγραφέας είχε κάνει δηλώσεις ενάντια στην Κούβα.

Και το έκανε τώρα, όταν συγκεκριμένα το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα στην Αλμάδα, στο 17ο Συνέδριό του, επαναβεβαίωνε τις προλεταριακές αρχές του...

»Πολλά ερωτήματα προέκυψαν. Μήπως δεν ξέρει ο Σαραμάγου ότι ο στρατός της Κολομβίας διευθύνεται από το Πεντάγωνο; Αγνοεί την παρουσία Αμερικανών μισθοφόρων, που διεξάγουν ελέγχους μαζί με τον κολομβιανό στρατό; Δεν έχει ακούσει για τον αιμοδιψή παραστρατιωτικό στρατό, που, εμπνευσμένος από τους προσανατολισμούς της Σχολής της Αμερικής (σ.σ. γνωστή ως Σχολή των Δολοφόνων), δημιούργησε την κολομβιανή ολιγαρχία; Δεν ξέρει ότι πίσω από τη δημοκρατική μεταμφίεση της Κολομβίας έχουν δολοφονηθεί πολλές χιλιάδες κομμουνιστές, συνδικαλιστικά στελέχη, αγρότες και φοιτητές, θύματα της κρατικής τρομοκρατίας και των παραστρατιωτικών συμμοριών;

Και δε φτάνει η αποχή, όπως θα το έλεγε ο συγγραφέας, για να κατακτήσεις την ελευθερία και τη δημοκρατία.*

Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι αγωνιστές και ήρωες Πορτογάλοι κομμουνιστές...

»Ενας παλιός κομμουνιστής, ήρωας στον αντιδικτατορικό αγώνα, με σπασμένη φωνή και δάκρυα στα μάτια, είπε ότι αν δεν ήταν τόσο μεγάλος και άρρωστος θα πήγαινε χωρίς καμία ταλάντευση να πολεμήσει στην Κολομβία.

Και ας τον δαιμονοποιούσε ο Σαραμάγου!»

* Στη συνέντευξη ο Σαραμάγου τάσσεται και υπέρ της αποχής ή του λευκού στις επικείμενες εκλογές στην Κολομβία, καθώς, όπως λέει: «Αν ήμουν Κολομβιανός, θα ψήφιζα λευκό. Για έναν απλό λόγο: Το περιβάλλον που υπάρχει δε με ικανοποιεί. Ετσι θα εξέφραζα τη δυσαρέσκειά μου».