Με μείωση του προσωπικού κατά 50%, ακόμα και κλείσιμο του εργοστασίου, αν δε βρει συγχρηματοδότη για την κατασκευή μονάδας ενέργειας, εκβιάζει το νέο αφεντικό της επιχείρησης παραγωγής αλουμινίου ΠΕΣΙΝΕ, η Καναδική πολυεθνική ALCAN, η οποία την εξαγόρασε πριν από οκτώ μήνες από το γαλλικό κράτος, για να συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Και στις απειλές αυτές βρήκε συμπαραστάτη την περασμένη Πέμπτη τον υπουργό Ανάπτυξης Δ. Σιούφα, ο οποίος στη συνάντηση που είχε με τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των εργαζομένων, τους έκανε συστάσεις να μην έχουν αξιώσεις από την πολυεθνική και κλείσει το εργοστάσιο.

Η πολυεθνική ALCAN, η οποία αποτελεί μέλος του ευρωπαϊκού μονοπωλίου στο Αλουμίνιο, από την ημέρα της εξαγοράς της ΠΕΣΙΝΕ έκανε ξεκάθαρο, με διάφορους τρόπους ότι πρώτος στόχος είναι οι περίπου 1.100 εργαζόμενοι και τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις τους. Αφορμή βρήκε με τη σύμβαση που έχει η επιχείρηση με τη ΔΕΗ από το 1964 και της εξασφάλιζε σχεδόν τζάμπα ρεύμα, η οποία όμως λήγει το 2006. Αυτό την ανάγκασε να ξεκινήσει πρόγραμμα κατασκευής δικής της μονάδας ενέργειας χρηματοδοτούμενη κατά πολλά εκατομμύρια ευρώ από το Γ΄ ΚΠΣ. Παρ' όλα τα εκατομμύρια που θα πάρει όμως υποστηρίζει ότι δεν τη συμφέρει και δεν την κάνει ανταγωνιστική να δαπανήσει καθόλου δικά της χρήματα. Γι' αυτό διαμήνυσε στους εργαζόμενους ότι αν δε βρει συγχρηματοδότη θα «αναγκαστεί» μέχρι και να κλείσει την επιχείρηση. Μόλις πριν τρεις μέρες, συνεχίζοντας τους εκβιασμούς ανακοίνωσε και πάλι στους εργαζόμενους ότι αν δε βρει συγχρηματοδότη και αναγκαστεί να πληρώνει το ρεύμα με την κανονική τιμή που προβλέπει η ΔΕΗ θα πρέπει να καλύψει αυτό το επιπλέον κόστος, μειώνοντας το προσωπικό με διάφορα προγράμματα κατά 50%.

Ολα αυτά για μια από τις ελάχιστες πρωτογενείς μονάδες παραγωγής αλουμινίου στην Ευρώπη που το 2003 είχε 17 εκατομμύρια ευρώ κέρδη, με αύξηση κερδών κατά 120% το πρώτο εξάμηνο του 2004, σε σχέση με το αντίστοιχο του 2003 και παραγωγικότητα που αυξήθηκε πάνω από 1000% λόγω της εντατικοποίησης, της αυτοματοποίησης και της εργολαβοποίησης.

Κέρδη που βγήκαν από τα χέρια των εργαζομένων που τα τελευταία εφτά χρόνια που το γαλλικό κράτος έθεσε την επιχείρηση σε πορεία ιδιωτικοποίησης είδαν να καταργούνται πολλές κατακτήσεις που είχαν. Αυτό χάρη και στην πλήρη συναίνεση του σωματείου, το οποίο αποδέχτηκε πριν από εφτά χρόνια μέχρι και μείωση του προσωπικού κατά 300 εργαζόμενους.