Του Τάσου Αναστασίου από τα «ΝΕΑ»

Δεν είναι και λίγο από μια χώρα μόνο 10 εκατομμυρίων κατοίκων να αρπάζεις περισσότερα από αυτά που πήρες από την πολυπληθέστατη Ισπανία. Τη σύγκριση την έκανε ο ίδιος ο Ρογκ.

Ακου «νικήσαμε! Ποιοι νικήσαμε; Μαζί το έχουμε το σεντούκι με τον Ρογκ και τους συνεταίρους του; Είναι νίκη τα «ολυμπιακά ωράρια»; Είναι νίκη ο χαφιεδισμός; Είναι νίκη η εντολή του Μπόμπολα «να πληρώσει ο λαός το κόστος»;

Θεωρούν τόσο χαχόλους τους πάντες, που να δηλώνουν πως «κερδίσαμε», επειδή το είπε ο Ρογκ «μιλώντας ελληνικά»!

Και τώρα πληρώστε! Η εντολή έρχεται από τα εξάστηλα και φτάνει στο μεδούλι. Ποιοι μισθοί, ποια δικαιώματα...

Θα απαιτηθούν, λένε, «γενναίες πολιτικές». Δηλαδή, θα αποφασιστεί περικοπή κερδών, αύξηση της φορολογίας των μεγαλοεργολάβων; Και ποιοι είναι αυτοί που καλούνται να «αυτοπεριοριστούν»; Δεκαετίες τώρα «αυτοπεριορίζονται».

Φτάνει πια!

Να διατηρήσουμε, λένε, το κεκτημένο. Ποιο κεκτημένο; Ηδη, ο Βουλγαράκης, εκτός από τα περί αξιοποίησης των καμερο-χαφιέδων, δηλώνει και ότι οι αστυνόμοι είναι λιγότεροι απ' όσους έχει ανάγκη το σύστημα...

Τέτοιο μαζικό δούλεμα. Κι όμως, έπρεπε να είμαστε περισσότερο ψυλλιασμένοι και από τα προεόρτια στο «EURO 2004». Από εκείνα τα «νικήσαμε», με τα οποία η άρχουσα τάξη έκανε καθαρό πως από τους κεντρικούς της στόχους ήταν και παραμένει η διεύρυνση των κοινωνικών συμμαχιών της. Η μετατροπή όσων περισσοτέρων από τα θύματά της σε χειροκροτητές των επιλογών της. Οχι μόνο με την υπερψήφιση των κομμάτων της πλουτοκρατίας, αλλά και με διαδηλώσεις υπέρ της. Εκτός κι αν θεωρούμε ότι το πάρτι στου Καλατράβα ήταν «λαϊκό γλέντι»...

Για τη θέση του ΣΥΝ «ενάντια» στο ντόπινγκ, αρκεί η ανάγνωση της κυνικής θέσης που διατυπώνει ο εκ των αρχισυντακτών της «Αυγής».