Μ' ένα μεγάλο «μπαμ» και πολλά πυροτεχνήματα έληξαν οι 28οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας, μια ακόμη γιορτή του αθλητισμού και του κέρδους. Του πολύ μεγάλου κέρδους. Και απ' ό,τι φαίνεται, όλα πήγαν καλά για ορισμένους. Γι' αυτό και η μεταολυμπιακή ευδαιμονία των κρατούντων, των κυβερνώντων και των λοιπών θαυμαστών του «ολυμπιακού ιδεώδους» δεν μπορεί να κρυφτεί. Εκδηλώνεται, διατυπώνεται και διατυμπανίζεται μέσα από τηλεοπτικές εμφανίσεις, επιστολές και δηλώσεις. Αφθονα τα χαμόγελα και οι ανταλλαγές φιλοφρονήσεων σε συναναστροφές, όπου κυριαρχεί η φρασεολογία περί «εθνικής υπερηφάνειας». Μοιάζει σαν να ήταν η τελετή λήξης ένα μεγάλο επιχειρηματικό πάρτι, που επισφράγισε επιτυχημένες «μπίζνες». Και αυτό ακριβώς ήταν, πέρα από την άδολη συμμετοχή του απλού κόσμου που δεν κατάλαβε, ή έκανε πως δεν κατάλαβε τι ακριβώς διαδραματίστηκε τις μέρες, αλλά και τα χρόνια που πέρασαν.

Ηταν πολλά τα λεφτά και οι λίγοι που τα έβαλαν στην τσέπη τους πολύ χαίρονται γι' αυτό. Η ΔΟΕ έκανε τη γιορτή της, έκλεισε τους υπερκερδείς ισολογισμούς της και αποχωρεί ευτυχής για το επόμενο ραντεβού. Οι χορηγοί κλείνουν κι αυτοί τους λογαριασμούς τους, μετρώντας το άμεσο κέρδος και προβλέποντας το μακροπρόθεσμο. Οι πολυεθνικές εταιρίες, που συμμετείχαν στα μεγάλα έργα, γιορτάζουν με σαμπάνιες τις «καλές δουλιές» τους. Οι περίπου 500 ελληνικές επιχειρήσεις που πήραν μέρος στην «εθνική προσπάθεια» εμφανίζονται πανέτοιμες να προσφέρουν ξανά στο ...κοινωνικό σύνολο! Οι «επενδυτές», ξένοι και ντόπιοι, έχουν ήδη μπροστά τους τον κατάλογο με τις προσφερόμενες εγκαταστάσεις για αγορά ή ενοικίαση σε «τιμές ευκαιρίας». Μόνοι τους τα έφτιαξαν, μόνοι τους θα τα χαρούν, ο λαός απλώς πληρώνει. Αλλά και τα πολιτικά κέρδη διεκδικούν με αξιώσεις τη θέση τους σε αυτό το γαϊτανάκι της μεγάλης ξεφτίλας και εξαπάτησης. Η κυβέρνηση προβάλλει το μεγάλο κόστος των αγώνων σαν πρόσχημα για τη σκληρή λιτότητα που ετοιμάζει. Το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει ότι τα λεφτά δεν ήταν και τόσα πολλά, κάτι ποσοστά επί του ...κρατικού προϋπολογισμού!

Οι εθνικές ολυμπιακές αποστολές πακετάρουν και φεύγουν, τα στάδια αποψιλώνονται από τον κινητό εξοπλισμό τους, γιατί - λένε - κανείς δεν είχε προβλέψει τη φύλαξη και τη λειτουργία τους μετά το τέλος των Αγώνων. Ο πανάκριβος εξοπλισμός για την ασφάλεια των Αγώνων παραμένει, για να αστυνομεύει το λαϊκό κίνημα. Τα φώτα σβήνουν και πλησιάζει η στιγμή των οικονομικών ανακοινώσεων του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Αυτοί που μένουν είναι και οι μεγάλοι χαμένοι των Αγώνων, οι εργαζόμενοι που θα κληθούν να πληρώσουν τα δισεκατομμύρια ευρώ του ολυμπιακού λογαριασμού, με νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, με τους μισθούς της πείνας, με το δυσβάσταχτο κόστος για τη μόρφωση των παιδιών τους και ένα σύστημα Υγείας, το οποίο στο βαθμό που εκσυγχρονίζεται αυξάνει τα τιμολόγια για τους «πελάτες» του, αυτούς που το έφτιαξαν και το πληρώνουν. Η μεταολυμπιακή Ελλάδα, όπως και πριν, δεν είναι ίδια για όλους. Οι περισσότεροι παλεύουν, αγωνιζόμενοι να ζήσουν σ' αυτήν και κάποιοι, οι λίγοι, οι μονίμως κερδισμένοι, απλώς αρμέγουν τους πολλούς και την «περνάν ζωή και κότα»...