«Πουθενά στην Αφρική», είναι ο τίτλος της εξαιρετικής γερμανικής ταινίας, που είχα την τύχη να παρακολουθήσω χθες βράδυ στο video. Δεν τη διάλεξα τυχαία, αν και, για να πω την αλήθεια, κανείς δε μου είχε μιλήσει για δαύτην. Μου κίνησε το ενδιαφέρον, όταν στο εξώφυλλο διάβασα ότι ήταν κινηματογραφική μεταφορά μιας νουβέλας του Στέφαν Τσβάιχ. Είναι φανερό ότι ο σεναριογράφος προχώρησε μερικά χρόνια το χρόνο. Ως γνωστόν, ο Τσβάιχ αυτοκτόνησε το 1942, ενώ η ιστορία της οικογένειας των Εβραίων που βρήκε καταφύγιο στην Αφρική για να γλιτώσει από τους ναζί, τελειώνει το 1947. Ομως, αυτό λίγο ενδιαφέρει τον θεατή, διότι το αποτέλεσμα είναι εκείνο που μετράει και εδώ μιλάμε για ένα μικρό αριστούργημα. Τόσο ο σκηνοθέτης, όσο και ο σεναριογράφος σεβάστηκαν το ήθος και το ύφος του Τσβάιχ. Ο καταστροφικός Παγκόσμιος Πόλεμος ακούγεται μονάχα από ένα παλιό ξεχαρβαλωμένο ραδιόφωνο. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η ανθρώπινη ψυχή, που είναι το ίδιο αινιγματική, όσο και η ψυχή της μαύρης, της μαγικής και μαγεμένης Αφρικής, που κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση.

Μετά από αυτήν την ωραία ταινία που είδαμε, λέμε να το καθιερώσουμε. Ετσι από και και στο εξής όταν βλέπουμε, στο Video πάντα, μια ενδιαφέρουσα ταινία θα τη συζητάμε μαζί σας. Θα σας την προτείνουμε. Σκοπός μας είναι να γλιτώσουμε από τον κόπο και χρόνο. Διότι, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και εύκολο πράγμα να ψάχνεις σε ένα βιντεοκλάμπ. Ετσι και αλλιώς, εσείς αποφασίζετε στο τέλος.