Κυριακή 25 Ιούλη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

Ανάμεσα στο τσουχτερό εισιτήριο των οργανωμένων πλαζ και τη σκόπιμη εγκατάλειψη των ελεύθερων παραλιών, έχουν να επιλέξουν οι Αθηναίοι...

Σε απελπιστική κατάσταση βρίσκονται όσοι Αθηναίοι αποφασίζουν να επισκεφθούν τις κοντινές παραλίες του Λεκανοπεδίου, αφού πρέπει να διαλέξουν μεταξύ του τσουχτερού εισιτηρίου των οργανωμένων πλαζ και της εγκατάλειψης των ελεύθερων. Δήμοι και κυβέρνηση ακολουθούν συγκεκριμένη πολιτική ιδιωτικοποίησης όλων των ακτών, εγκαταλείποντας, παράλληλα, όλες τις ελεύθερες παραλίες της Αττικής στην τύχη τους.

Οι οργανωμένες πλαζ καθαρίζονται καθημερινά, παρέχουν τα απαραίτητα για ένα αξιοπρεπές μπάνιο, διαθέτουν καφέ - μπαρ - εστιατόρια, ομπρέλες και ξαπλώστρες, με «τσιμπημένες» τιμές και απαιτούν μεγάλη δαπάνη από το οικογενειακό εισόδημα, για να διαβείς το κατώφλι τους. Από την άλλη πλευρά, οι «ελεύθερες παραλίες», μπορεί να μην έχουν εισιτήριο, είναι όμως «πλούσιες» σε σκουπίδια, υστερούν παντελώς σε παροχές, αλλά διαθέτουν πολλά παραθαλάσσια εστιατόρια - καφέ - μπαρ, που ανταμείβουν τον απηυδισμένο επισκέπτη με τσουχτερές για το λαϊκό εισόδημα τιμές...

Οργανωμένες παραλίες για γεμάτα πορτοφόλια...

Τουλάχιστον 50 ευρώ στοιχίζει μια δροσερή απόδραση στις παραλίες του Σαρωνικού για μια τετραμελή οικογένεια. Ολο και περισσότερα χρήματα πληρώνουν οι κάτοικοι της Αθήνας, για να κάνουν μια βουτιά, ενώ την ίδια στιγμή οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι. Και αν πεις για τους μερικά απασχολούμενους ή τους άνεργους, σ' αυτούς «απαγορεύονται» οι παραλίες... Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι η «ταρίφα» ανεβαίνει τα Σαββατοκύριακα - όταν και οι περισσότεροι από τους Αθηναίους επισκέπτονται τις παραλίες - οπότε οι τιμές αυξάνονται ακόμη και κατά ...50%!

Ο «Ρ» επισκέφθηκε τις παραλίες του Σαρωνικού. Αυτό που διαπιστώσαμε ήταν η άκρατη εμπορευματοποίηση των ακτών από τις επιχειρήσεις που τις εκμεταλλεύονται, βγάζοντας κέρδη από την εμπορευματοποίηση του αναφαίρετου δικαιώματος της ελεύθερης πρόσβασης στη θάλασσα όλων των ανθρώπων. Αντί, λοιπόν, αυτό το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης να γίνεται πράξη, αντικρίσαμε οργανωμένες παραλίες προσβάσιμες για τα «παχιά πορτοφόλια».

Πλαζ όπως του Αστέρα Βουλιαγμένης που στην είσοδο αντικρίζει κανείς τον «γκισέ» για το εισιτήριο. Τις καθημερινές, η είσοδος στον Αστέρα είναι 10 ευρώ για τους ενήλικες και τα Σαββατοκύριακα φτάνει τα 15 ευρώ. Ακόμη όμως και τα παιδιά, δε γλιτώνουν από το εισιτήριο: 5 ευρώ τις καθημερινές και 8 ευρώ τα Σαββατοκύριακα.

Ταυτόχρονα, η επιχειρηματικότητα αναπτύσσεται σ' όλο της το μεγαλείο, αφού βεβαίως για τους έχοντες προσφέρει και άλλες απολαύσεις όπως: Water ski (θαλάσσιο σκι) με τιμή 30 ευρώ, parachute (όταν σε ανεβάζουν με αλεξίπτωτο που το «τραβάει» ένα ταχύπλοο) με τιμή 60 ευρώ! Θα μας πείτε τώρα τι σχέση μπορεί να έχει ένας άνθρωπος του μόχθου με το σκι. Και όμως ακόμη και τα λεγόμενα ακριβά σπορ στον καπιταλισμό θα 'πρεπε να είναι λαϊκό δικαίωμα και όχι ακριβό εμπόρευμα. Αλλά είπαμε και στις παραλίες οι ταξικές διακρίσεις είναι υπαρκτές, αφού πουλήθηκαν στους επιχειρηματίες, για να βγάζουν κέρδη, στερώντας από τους ανθρώπους του μόχθου την απόλαυση της θάλασσας.

Αλλά, ακόμη και στις λεγόμενες φτηνές ή τις λεγόμενες «λαϊκές πλαζ», η κατάσταση δεν είναι καλύτερη.

«Για να πάμε για μπάνιο πληρώνουμε συνολικά 50 ευρώ», μας λέει ο κ. Νίκος, που πήγε για μπάνιο με την οικογένειά του, στην Α' Πλαζ Βούλας, που τις εκμεταλλεύεται η εταιρία «Απολλώνιες Ακτές». «Υπολογίστε τη βενζίνη, τα εισιτήρια για να μπούμε μέσα, αλλά κυρίως την ταλαιπωρία», συνεχίζει. Και η γυναίκα του προσθέτει: «Βγαίνεις μια Κυριακή να ξεσκάσεις και η κατάσταση είναι χειρότερη». Τα εισιτήρια εκεί είναι...«μόλις» 4 ευρώ (από τις χαμηλότερες στη ζώνη του Σαρωνικού).

Και για να μη διψάσετε, καλό θα ήταν να προμηθευτείτε νερό και αναψυκτικά από το σπίτι. Μια από τις πιο γνωστές παραλιακές καφετερίες, έχει τιμές που ...«σκοτώνουν». Ενα μπουκάλι νερό 4 ευρώ! Μια Κόκα - Κόλα 5 ευρώ. Ιδια τιμή έχει και ένας νες καφέ φραπέ, ενώ αν ζητάτε κάτι πιο εξεζητημένο, όπως για παράδειγμα ένα milk shake, τότε ξανασκεφτείτε το, αφού φτάνει τα 8 ευρώ, όσο κάνει και ένα παγωτό!

Στις «ελεύθερες» παραλίες τα χειρότερα...

«Η κατάσταση είναι όχι απλά απαράδεκτη, αλλά απελπιστική. Υποτίθεται ότι υπάρχουν οι ελεύθερες παραλίες για όσους δεν μπορούν να πληρώσουν εισιτήριο, αλλά η βρωμιά και η εγκατάλειψη που υπάρχει εδώ, δε σου αφήνουν περιθώρια», λέει ο Γιώργος, που προσπάθησε, να κάνει το μπάνιο του στην πλαζ του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης. Η παραλία είναι γεμάτη σκουπίδια, τσιγάρα, μπουκάλια και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Ακόμα, παρά το γεγονός ότι προσελκύει μεγάλο αριθμό επισκεπτών, δεν προσφέρει ούτε καν τις βασικές παροχές, όπως είναι οι τουαλέτες, επαρκείς χώροι αποδυτηρίων και ναυαγοσώστη. Οποιος χρειαστεί κάτι, αναγκάζεται να περάσει το κατώφλι του Ναυτικού Ομίλου και να πληρώσει 4 ευρώ για ένα μπουκάλι νερό, 4 - 8 ευρώ για έναν καφέ, ή αναψυκτικό, ενώ αν πεινάσει, πρέπει να είναι διατεθειμένος να αφήσει τουλάχιστον 20 ευρώ το άτομο.

«Θα μπορούσαν τουλάχιστον να καθαρίσουν, αφού ούτως ή άλλως παίρνουν πάρα πολλά λεφτά από όλους, μέσω του καφέ και του εστιατορίου», υποστηρίζει η Αθηνά.

«Ειδικά αν έχεις παιδιά, δεν έρχεσαι εδώ. Σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσουν κάτι, να βάλουν κάποιο σκουπίδι στο στόμα, οτιδήποτε. Εδώ οι μεγάλοι και περπατάμε με το κεφάλι κάτω», σημειώνει ο Νίκος, μιλώντας παράλληλα για αισχροκέρδεια, αφού «δεν ξανακούστηκε να πληρώνεις το νερό 4 ευρώ και να μη βρίσκεις χώρο από τα σκουπίδια να απλώσεις την πετσέτα σου».

Η ίδια κατάσταση επικρατεί σε όλες τις ελεύθερες παραλίες, όπου ο κόσμος αγανακτεί στην προσπάθειά του κατ' αρχήν να φτάσει και στη συνέχεια να αφήσει κάπου το αυτοκίνητό του, ενώ δεν αποκλείεται, μετά από κάποια ώρα, να αποχωρήσει άπραγος, στην αναζήτηση της επόμενης πλαζ, με την ελπίδα για μεγαλύτερη τύχη. Ετσι, ο εκνευρισμός και η κακή διάθεση είναι απολύτως δικαιολογημένα, δεδομένου ότι ο μέσος χρόνος προσέγγισης των παραλιών στη νότια πλευρά της πόλης, μπορεί να φτάσει και τις τρεις ώρες, λόγω των έργων που δημιουργούν, πολύ φυσικά τεράστιες ουρές αυτοκινήτων, έξαλλους οδηγούς και απελπισμένους τροχονόμους.

«Κάναμε δύο ώρες να φτάσουμε και επί μισή ώρα προσπαθούμε να παρκάρουμε, νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα», λέει ο Χρήστος, φανερά εκνευρισμένος.

Θα μου πείτε τώρα, γιατί να πάνε όλοι με το δικό τους αυτοκίνητο. Αφ' ενός γιατί τα μέσα μαζικής μεταφοράς, δηλαδή οι συγκοινωνίες, δεν εξυπηρετούν παντού και πάντα. Αφ' ετέρου γιατί το ίδιο το σύστημα ωθεί στη δημιουργία ψυχολογίας για μαζική χρήση του ΙΧ αυτοκινήτου.

«Ηρθαμε, κάναμε μια βουτιά και φεύγουμε. Δεν είναι δυνατόν να μείνεις περισσότερο με δύο παιδιά, χωρίς να μπορείς να βρεις χώρο από τα σκουπίδια για να κάτσεις, ή να μην υπάρχουν τα στοιχειώδη. Επικρατεί σκόπιμη εγκατάλειψη για να μας οδηγούν στις οργανωμένες παραλίες με εισιτήρια. Για να φτάσουμε να το ζητάμε οι ίδιοι στο τέλος, προκειμένου να είναι ανθρώπινες οι συνθήκες», υπογραμμίζει η Ζωή, μητέρα δύο παιδιών.

Η αγανάκτηση δικαιολογημένη, όταν μάλιστα οι απογοητευμένοι επισκέπτες της παραλίας, αποφασίζουν να καθίσουν για έναν καφέ, ή κάτι δροσιστικό σε κάποιο παραθαλάσσιο κατάλυμα - που σημειωτέο είναι σχεδόν μέσα στο νερό, αποκλείοντας τη μισή παραλία, ή αποτελεί τη μοναδική λύση. Με τις τιμές να καίνε περισσότερο από τον ήλιο, οι περισσότεροι ανακαλύπτουν ότι φτάνει να συμφέρει πολύ περισσότερο οικονομικά, ψυχολογικά αλλά και από άποψη χρόνου η επίσκεψη σε ένα κοντινό νησί...


Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ, Αλεξάνδρα ΦΩΤΑΚΗ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Βουτιές που κοστίζουν χρυσάφι σε ιδιωτικές παραλίες και μη(2023-07-08 00:00:00.0)
Η κυβέρνηση επιβάλλει σε ΑμεΑ εισιτήριο για την είσοδο στην παραλία(2022-05-12 00:00:00.0)
Θέλουν να μη μείνει σπιθαμή ελεύθερης παραλίας(2012-03-03 00:00:00.0)
Εμπαιγμός του λαού που χρυσοπληρώνει ένα μπάνιο(2010-05-13 00:00:00.0)
«Σήμερα το μπάνιο είναι δωρεάν»(2008-06-10 00:00:00.0)
Μπάνια που αξίζουν χρυσάφι(2005-08-07 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ