Ο Μπάμπης μπήκε στο 15μελές συμβούλιο. Η απόφαση αυτή των συμμαθητών μου με εξέπληξε. Ο Μπάμπης δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, μάλλον ντροπαλό θα τον έλεγες, όχι αντικοινωνικό άτομο, αλλά πάντως δεν έκανε εύκολα παρέες.

Μέτριος μαθητής, του 14-15, δεν κινδύνευε να μείνει, ούτε διακρινόταν ιδιαίτερα. Ηταν καλός μόνο στα Νέα Ελληνικά και στην Εκθεση.

Πολιτικά δεν τον είχαμε ακούσει να εκφράζεται δημόσια, κάποτε τον ρώτησα και μου είχε εκμυστηρευτεί ότι η οικογένειά του «είχε τραβήξει πολλά» και δεν ήθελε να εκδηλώνεται.

Οταν είδα το όνομά του στο ψηφοδέλτιο απόρησα. Δεν ξέρω γιατί, τον ψήφισα. Εκ των υστέρων υποθέτω ότι τον εκτιμούσα επειδή δεν έλεγε πολλά και μεγάλα λόγια. Τελικά, μάλλον, τον εκτιμούσαν περισσότεροι απ' όσους φανταζόμουν.

Εξελέγη ενδέκατος. Εγώ βγήκα τέταρτος. Μάλλον, επειδή ήμουν τραγουδιστής στη χορωδία...

Στα μισά του Νοέμβρη, μετά από μια μπόρα, έσπασαν κάτι σωλήνες και πλημμύρισαν οι τουαλέτες του πρώτου ορόφου. Η διεύθυνση του σχολείου μας συνέστησε να χρησιμοποιούμε τις τουαλέτες του δεύτερου!

Το άγριο το χρειάστηκε μόνο για τον Μπάμπη.

Από τους υπόλοιπους, οι δώδεκα συμφώνησαν μαζί του, ότι για το καλό της φήμης του σχολείου έπρεπε να επιστρέψουμε στα μαθήματά μας. Ηταν κάτι παραπάνω από φανερό ότι τους ενδιέφερε, κυρίως, να του είναι αρεστοί. Να είναι τα καλά του τα παιδιά, να του δείξουν ότι έχουν επιρροή στο κοπάδι. Να τσιμπήσουν και κάνα καλό βαθμό στο τρίμηνο. Ο πρόεδρός μας, έξω από το γραφείο, μου έλεγε ότι θα του τρίξει τα δόντια του παλιόγερου. Μέσα στο γραφείο έτριζαν τα δικά του από φόβο.

Εγώ κι άλλος ένας διαφωνούσαμε. Αλλά κωλώσαμε να το πούμε. Απλά μείναμε σιωπηλοί. (Τώρα μετανιώνω, αλλά τώρα πια δεν έχει καμιά σημασία).

«Θα μείνεις από απουσίες! Θα σου χαλάσω τη διαγωγή! Θα σε αποβάλω από όλα τα σχολεία του νομού!», ούρλιαζε και χτύπαγε το χέρι στο τραπέζι. Εγώ είχα καρφώσει το βλέμμα σ' ένα παγκόσμιο άτλαντα κι ευχόμουν να ανοίξει η γη να με καταπιεί.

Ο Μπάμπης ανένδοτος.

Τον πέταξε έξω και μας νουθέτησε να τον μεταπείσουμε. Κι αν δεν τα καταφέρουμε, να τον απομονώσουμε.

Τζίφος. Ο Μπάμπης ήταν, ήδη, στο προαύλιο και ανεβασμένος σ' ένα σκουπιδοτενεκέ ενημέρωνε τα παιδιά για τον εκβιασμό του γυμνασιάρχη. Και να ξέρετε, τα παιδιά δεν τρώνε κουτόχορτο. Η αποχή κράτησε άλλες πέντε μέρες. Την έκτη μέρα ήρθε το Υγειονομικό.

Και πού ξέρεις; Ισως, έτσι, κάποια μέρα φτιαχτούν εκείνοι οι έρμοι οι σωλήνες...