«Αλλοτε με την Ευρώπη και τις Βρυξέλλες και άλλοτε με την Ουάσιγκτον και τις ΝΑΤΟικές ομπρέλες. Αλλοτε με τη συμμετοχική δημοκρατία και όποτε δε βολεύει με τον αυταρχισμό και τις αποφάσεις της "φωτισμένης" μειοψηφίας. Αλλοτε με τη θέληση του λαού και των ψηφοφόρων και όποτε δεν αρέσει με την ελίτ και τη νομενκλατούρα των επαϊόντων. Πότε με το σκληρό ροκ και πότε με το ζεϊμπέκικο. Αριστεροί με τα μαλακά ναρκωτικά, κεντροαριστεροί στα εκλογικά δεκανίκια, κεντροδεξιοί με τις νηφάλιες δηλώσεις και δεξιοί με τον Μπους και τον Ανάν. Τη μια στιγμή από εδώ, την άλλη από εκεί. Αίλουροι, παμπόνηροι, ευκαιριακοί, ασύμμετροι και λογοκόποι. Ούτε αρχές, ούτε συνέπεια, ούτε γραμμές, ούτε δημοκρατικές διαδικασίες. Στη σκηνή με το λαό και στα καμαρίνια με τον Μίλερ και τον εχθρό. Μια σβούρα σαν τον σκύλο που τρέχει γύρω από τον άξονά του προσπαθώντας να δαγκώσει την ουρά του. Τη λένε πολιτική του εφικτού, αλλά στην πραγματικότητα είναι του ποντικιού!».

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».