Η γραμμή της ταξικής σύγκρουσης και ρήξης και η γραμμή της ταξικής συνεργασίας. Αυτές οι λίγες λέξεις απεικονίζουν περιληπτικά την εικόνα των εργασιών του 32ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ που τελείωσαν χτες ενώ σήμερα διεξάγεται η ψηφοφορία για την ανάδειξη της νέας διοίκησης.

Από τη μια μεριά οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΝ) που με χαρακτηριστική άνεση αναφέρθηκαν στα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων. Οταν όμως άρχισαν να μιλάνε για το πλαίσιο επίλυσής τους δεν παρέκκλιναν ούτε πόντο από τη γραμμή του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, ο οποίος πρεσβεύει ότι μόνο η ανάπτυξη που θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου θα μπορέσει τάχα να δώσει απαντήσεις στην ανεργία, στους χαμηλούς μισθούς κ.α. Παρόλο που αυτή η γραμμή όχι μόνο δε βοήθησε στην επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων, αλλά, αντιθέτως, τα όξυνε. Μάλιστα, για να μας πείσουν ότι έχουν δίκιο έφεραν ως ομιλητή ακόμα και εκπρόσωπο της ΣΕΣ, φορέα του ευρωπαϊκού κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που, ούτε λίγο-ούτε πολύ, ισχυρίστηκε ότι τα συνδικάτα της Ευρώπης πάντα στόχο είχαν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου!!!

Από την άλλη μεριά οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, που αντιπαραθέτοντας τη μέχρι σήμερα πολύτιμη εμπειρία των αγώνων στο συνδικαλισμό της καρέκλας, έδειξαν ότι μόνο με τη σκληρή, αταλάντευτη ταξική πάλη είναι δυνατόν οι εργάτες όχι μόνο να αμυνθούν στην ολοένα εντεινόμενη αντεργατική επίθεση κεφαλαίου και πολιτικών του εκπροσώπων αλλά και να περάσουν στην αντεπίθεση κατακτώντας νέα δικαιώματα και αποβλέποντας στην οριστική ρήξη με αυτές τις πολιτικές και εξουσίες.

Η χτεσινή, δεύτερη μέρα του συνεδρίου σφραγίστηκε από τις παρεμβάσεις των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Που έδειξαν τις πραγματικές διαστάσεις των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι αλλά και τις πραγματικές αιτίες και υπεύθυνους γι' αυτά. Προβάλλοντας, ταυτόχρονα, την ανάγκη οι εργαζόμενοι να βάλουν στο περιθώριο τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και να ενισχύσουν, να συσπειρωθούν στον ταξικό πόλο του συνδικαλιστικού κινήματος, το ΠΑΜΕ.

Η ΕΕ, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας, προωθεί μια σειρά αποφάσεων που αφαιρούν όλες τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, σημείωσε ο Θ. Κυριακίδης. Σε αυτά τα πλαίσια, επισήμανε, κινούνται το πρόγραμμα της ΝΔ και οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ για ανασφάλιστη εργασία νέων, κ.ά. Για όλα αυτά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δε λέει τίποτα, ούτε που τα αναφέρει.

Στην εντεινόμενη ποινικοποίηση των συνδικαλιστικών αγώνων, στο πλήθος των δικαστικών αποφάσεων που βγάζουν τη μία απεργία μετά την άλλη παράνομες και καταχρηστικές, στις δικαστικές διώξεις συνδικαλιστών και στην εργοδοτική τρομοκρατία αναφέρθηκε ο κ. Ράλλης από τα Εμφιαλωμένα Ποτά. Από την άλλη μεριά, συνέχισε, η ΓΣΕΕ ξέρει να μιλά για δημοκρατία αλλά στην πράξη δεν έχει κάνει κυριολεκτικά τίποτα για να σταματήσει τον εντεινόμενο αυταρχισμό.

Οι υποστηρικτές του συστήματος θέλουν να μάθουν τη νέα γενιά εργαζομένων να μη διεκδικεί, να διαλέγει τη λογική του μικρότερου κακού, υπογράμμισε ο Γ. Πρωτούλης. Απέναντι στο ρεαλισμό του εφικτού, επισήμανε, το ΠΑΜΕ επιλέγει και αντιπαραθέτει το ρεαλισμό των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, τη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική και το σύστημα.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν κάνει καμιά αναφορά στις πραγματικές αιτίες της ανεργίας, τόνισε ο Α. Ζαζόπουλος. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» ζητάνε, συνέχισε, ρυθμιστικούς κανόνες για τις ευέλικτες μορφές εργασίας, στηρίζοντας έτσι την πολιτική ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Ομως, το ΠΑΜΕ δεν αρκείται στην πάλη για τη λήψη μέτρων ανακούφισης των ανέργων. Στόχο έχει τις αιτίες που γεννούν και θρέφουν την ανεργία και την πολιτική που τις αναπαράγει.

Την ώρα που γίνεται το συνέδριο ένας συνάδελφός μας χαροπαλεύει, ένα ακόμα εργατικό «ατύχημα» έγινε, θα πει ο Αλ. Μουστάκας, για να καταγγείλει τις αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων που διέλυσαν τους μηχανισμούς ελέγχου για την τήρηση των μέτρων ασφάλειας στους χώρους δουλιάς. Να καταγγείλει ακόμα ως συνυπεύθυνους και υποστηρικτές αυτής της πολιτικής τη συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης είναι το κλειδί της υπόθεσης, τόνισε ο Θ. Παλαμάρας. Οσο θα απεγκλωβίζονται δυνάμεις από την τανάλια του δικομματισμού, από τη λογική του εφικτού και όσο θα δυναμώνουν οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, τόσο θα δυναμώνει και η ελπίδα στην κατεύθυνση της ανατροπής των αντεργατικών πολιτικών.

«Εφτασαν ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου... Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά». Με αυτό το απόσπασμα από το ποίημα του Ελύτη η Σ. Καλαντίδη κατήγγειλε τον ιμπεριαλιστικό ρόλο του ΝΑΤΟ, που ως «φίλος» έρχεται τάχα να προστατέψει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλά και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που οι αρχηγοί τους παραβρέθηκαν ως «φίλοι» την πρώτη μέρα του συνεδρίου και ενώ είναι αυτοί που όλα αυτά τα χρόνια φέρνουν για «δώρα» την ανεργία, τους μισθούς πείνας, τις συντάξεις ζητιανιάς, τις δολοφονίες στους χώρους δουλιάς. Ενώ καταλήγοντας έστειλε σαφές μήνυμα καταδίκης στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες λέγοντας: «Βαδίζουμε στο δρόμο του ταξικού αγώνα γιατί εμείς στο ΠΑΜΕ όχι απλώς το τραγουδάμε αλλά το πιστεύουμε: Οσοι στο σήμερα βολεύονται έχουν το αύριο χαμένο».