Ανοίγοντας την παρέμβασή του στο Συνέδριο ο Γιώργος Μαρίνος σημείωσε: «Οι εργαζόμενοι ακούνε χρόνια για τις καλύτερες μέρες, για κοινωνία της αλληλεγγύης και της συνοχής, για νέες εποχές και συμμετοχικές δημοκρατίες. Για το θαύμα της ΟΝΕ και τη σύγκλιση. Ολα αυτά έχουν αποδειχθεί προπέτασμα καπνού που χρησιμοποιείται για να κρύψει τον ταξικό - αντεργατικό χαρακτήρα των πολιτικών που εφαρμόζονται. Ανεξάρτητα πώς συνειδητοποιείται η κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων και πώς μετατρέπεται αυτό σε εκλογική συμπεριφορά, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Και αυτή η πραγματικότητα λέει το εξής:

Αυτή την ώρα που μιλάμε, χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, νέοι και νέες είναι άνεργοι και υποαπασχολούμενοι.

Χιλιάδες εργαζόμενοι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με χαμηλούς μισθούς και συντάξεις.

Στους τόπους δουλιάς οργιάζει η εργοδοτική τρομοκρατία, καταστρατηγούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις και εργατικά δικαιώματα που έχουν διασωθεί.

Τα εργατικά ατυχήματα, τα εγκλήματα της εργοδοσίας και της αντεργατικής πολιτικής κλείνουν σπίτια.

Το δικαίωμα στην Υγεία και την Παιδεία αντιμετωπίζονται σαν εμπόρευμα.

Αυτά βιώνουν οι πολλοί. Η εργατική τάξη, οι μικρομεσαίοι αγρότες και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Στην αντίπερα όχθη, οι λίγοι τρίβουν τα χέρια τους. Οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και τα άλλα τμήματα της πλουτοκρατίας αυξάνουν τα κέρδη τους και ισχυροποιούν τη θέση τους.

Αυτή είναι η κατάσταση. Και η κατάσταση αυτή δημιουργήθηκε σε συνθήκες που η ανάπτυξη της χώρας κινήθηκε με υψηλούς ρυθμούς. Ποιο είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η ανάπτυξη ωφελεί τους λίγους, αυτούς που έχουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους, αυτούς που καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι.

Θα πει κάποιος... Ναι, έτσι έχουν τα πράγματα και την ευθύνη έχουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησαν τόσα χρόνια. Τώρα υπάρχει μια νέα κυβέρνηση που επαγγέλλεται πολιτική αλλαγή...

Επιτρέψτε μας να πούμε ότι αυτό δεν έχει βάση.

Γιατί και η ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, ακολουθεί πολιτική διαχείρισης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Εχουμε την πείρα της περιόδου 1990-'93 που αντιμετωπίσαμε σοβαρές αντεργατικές ανατροπές.

Εχουμε την πείρα της περιόδου που ήταν η ΝΔ αντιπολίτευση και στήριξε τις βασικές επιλογές της κυβέρνησης.

Εχουμε το πρόγραμμα της ΝΔ.

Στις προτεραιότητές της είναι νέα προνόμια, νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, απελευθέρωση νευραλγικών τομέων της οικονομίας, ιδιωτικοποιήσεις, επέκταση της μερικής απασχόλησης, λιτότητα, ιδιωτικά - οικονομικά κριτήρια για την Υγεία και την Παιδεία.

Κοινός παρονομαστής της πολιτικής του δικομματισμού είναι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, τα κέρδη των επιχειρηματιών, η ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, η βαθύτερη ενσωμάτωση στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Θα ανταγωνίζονται σε δευτερεύοντα, σε ανούσια ζητήματα, αλλά θα συναινούν στο βασικό, στην πολιτική κατεύθυνση, στις αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη η πλουτοκρατία. Συναινούν τώρα στην ανάθεση της ασφάλειας των Ολυμπιακών αγώνων στο ΝΑΤΟ, το μεγαλύτερο τρομοκράτη των λαών. Θεωρούμε αυτή την απόφαση άκρως επικίνδυνη και καλούμε το εργατικό, το λαϊκό κίνημα να αντιταχθεί αποφασιστικά. Θέλουμε να το τονίσουμε. Καμιά υποτίμηση στο κλίμα της τρομο-υστερίας. Στόχο έχει τους λαϊκούς αγώνες, την τρομοκράτηση του λαού μας, οδηγεί σε χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και αυτή θα γίνει αφετηρία κλιμάκωσης νέας αντεργατικής επίθεσης.

Στην ημερήσια διάταξη περιλαμβάνεται η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, η αύξηση της μερικής απασχόλησης σαν υποκατάστατο της πλήρους σταθερής εργασίας, η μερική σύνταξη. Βαθύτατες αντιδραστικές αλλαγές.

Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, αυτές είναι οι πολυδιαφημισμένες κατευθύνσεις της Λισαβόνας, που ενσωματώνουν τη στρατηγική του κεφαλαίου, των πολυεθνικών για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις σημερινές συνθήκες του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Με αυτές τις κατευθύνσεις, με αυτά τα μέτρα έχουν συμφωνήσει και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ σοβαρές ευθύνες έχουν οι πολιτικές δυνάμεις που συμφώνησαν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την ΟΝΕ γιατί ό,τι και να λες δεν είναι δυνατόν να στηρίζεις πολιτικές που ενισχύουν τη δύναμη του κεφαλαίου και ταυτόχρονα να ισχυρίζεσαι ότι μπορείς να υπερασπιστείς με συνέπεια τα λαϊκά συμφέροντα».

«Το ΚΚΕ - συνέχισε ο Γ. Μαρίνος - απευθύνεται στην εργατική τάξη με μεγάλη ευθύνη.

Η αντιμετώπιση της αντεργατικής επίθεσης, η ανάπτυξη και η αποτελεσματικότητα των αγώνων χρειάζεται οργάνωση. Οργάνωση στους τόπους δουλιάς, στους κλάδους, στα συνδικάτα, μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων, δυνάμωμα των σωματείων, αλλαγή των συσχετισμών δύναμης.

Χρειάζεται ισχυρό, απελευθερωμένο από τις δαγκάνες της συναίνεσης, ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα που θα αντιπαλεύει συνολικά και θα αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική και τα οικονομικά της στηρίγματα, θα διεκδικεί στόχους πάλης, αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και θα οικοδομεί τις προϋποθέσεις για βαθιές, ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές.

Η πραγματικότητα δεν εξωραΐζεται. Με ευθύνη των δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι οι δυνάμεις που συγκροτούν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ κινούνται στα πλαίσια της στρατηγικής του κεφαλαίου, έχουν στηρίξει, αποδέχονται την κυρίαρχη πολιτική, την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του δικομματισμού.

Τα παραδείγματα που αποδεικνύουν αυτή τη διαπίστωση είναι πολλά.

Η υιοθέτηση της θέσης για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων σημαίνει υιοθέτηση του στόχου και της πολιτικής που δουλεύει για την αύξηση των κερδών τους. Από αυτό απορρέει η τακτική που υποκλίνεται στα μεγαλοσυμφέροντα. Από αυτό απορρέει ο καθορισμός αιτημάτων που διαχειρίζονται τη φτώχεια και τη λιτότητα και νομιμοποιεί τις ανατροπές στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Την ώρα που επιβάλλεται να αναδειχτεί η πραγματική αντίθεση που διαπερνάει την ελληνική κοινωνία, η αντίθεση πλουτοκρατίας - εργατικής τάξης, οι δυνάμεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ ακολουθούν τη γραμμή της κοινωνικής συναίνεσης, της ταξικής συνεργασίας, των διαλόγων με την κυβέρνηση και την εργοδοσία που αξιοποιήθηκαν και θα αξιοποιηθούν για την κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων.

Πρόκειται για την αντίληψη, για τη γραμμή που αδυνατίζει, αφοπλίζει το εργατικό κίνημα».

«Το ΚΚΕ - είπε ο Γ. Μαρίνος απευθυνόμενος στους αντιπροσώπους - στηρίζει και θα στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τους αγώνες της εργατικής τάξης. Προσπαθεί και θα προσπαθήσει ακόμα περισσότερο για να κτιστεί, να ενισχυθεί η ταξική της ενότητα. Ενότητα για τη συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, ενότητα που δυναμώνει την αποτελεσματικότητα του καθημερινού διεκδικητικού αγώνα και δημιουργεί προϋποθέσεις για εργατική αντεπίθεση.

Αυτή η ενότητα θα είναι στέρεα, δυνατή όταν οικοδομείται πάνω σε στόχους πάλης, σε αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες, πραγματικές ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, κόντρα στην κερδοφορία του κεφαλαίου και τις πολιτικές που την υπηρετούν. Γι' αυτό το ΚΚΕ στηρίζει τα αιτήματα, τη δράση του ΠΑΜΕ. Γι' αυτό στηρίζει τη διεκδίκηση 1.100 ευρώ κατώτερο μισθό, 880 ευρώ κατώτερη σύνταξη, μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Υγεία και Παιδεία και τα άλλα αιτήματα που δυναμώνουν την απαιτητικότητα των εργαζομένων.

Ταξική ενότητα της εργατικής τάξης και συμμαχία με τη μικρομεσαία αγροτιά και τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, τα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, δυνάμεων που παλεύουν ενάντια στην πλουτοκρατία και τον ιμπεριαλισμό.

Αυτή είναι η πρόταση του ΚΚΕ που απαντάει στις ανάγκες της καθημερινής πάλης και στοχεύει στη διεκδίκηση ριζικών αλλαγών, ανατροπών μέχρι το επίπεδο της εξουσίας.

Γιατί μόνο όταν περάσει η εξουσία στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, μόνο όταν γίνει ο λαός ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει και αναπτυχθεί η οικονομία με κριτήριο την ευημερία των πολλών, θα εξασφαλιστούν το δικαίωμα στην πλήρη - σταθερή εργασία για όλους και τα άλλα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Οσο το τιμόνι της εξουσίας θα το κρατούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου, θα οξύνονται τα προβλήματα, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα σημαδεύει τις εξελίξεις. Αυτό το έχει επιβεβαιώσει, το επιβεβαιώνει η ίδια η ζωή.

Οι πολιτικές δυνάμεις που μιλάνε για το μονόδρομο της σημερινής κατάστασης επιδιώκουν τη διαιώνιση της κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Οσο θα υπάρχουν αντίθετα συμφέροντα, αντίπαλες κοινωνικές δυνάμεις, θα υπάρχουν και διαφορετικοί δρόμοι ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί ποτέ και πουθενά δεν ταυτίστηκαν και δεν μπορούν να ταυτιστούν τα συμφέροντα του εργάτη και της εργάτριας με αυτά των εκμεταλλευτών τους. Τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, με αυτούς που τους καταληστεύουν.