Από τη θέση της αντιπολίτευσης «φώναζαν» κάθε μέρα ότι η προωθούμενη πώληση του 35% της ΔΕΠΑ στην ισπανική «Γκαζ Νάτουραλ» είναι ένα μεγάλο σκάνδαλο. Τώρα όμως που ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας, δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησε το ΠΑΣΟΚ! Ο λόγος για τη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, σύμφωνα με ανώτερα στελέχη της οποίας «οι Ισπανοί είναι σοβαροί επενδυτές και εμείς θα συνεχίσουμε τις διαπραγματεύσεις μαζί τους». Ετσι είναι, μόνο στους τύπους και για καθαρά αντιπολιτευτικούς λόγους «διαρρηγνύανε τα ιμάτιά τους» περί σκανδάλου. Βεβαίως, τώρα λένε ότι θα επανεξεταστούν οι όροι, αλλά αυτό είναι άνευ ουσίας. Διότι η ουσία του σκανδάλου είναι αυτό το ίδιο το ξεπούλημα μιας στρατηγικής σημασίας ενεργειακής επιχείρησης και η παράδοση στους ιδιώτες, ασχέτως με ποιους όρους.

Απ' ό,τι φαίνεται άρχισαν οι... εκπτώσεις. Προεκλογικά, όταν ο Κ. Καραμανλής υποσχέθηκε τη μονιμοποίηση των εκτάκτων και συμβασιούχων του δημοσίου, μιλούσαν για 250.000 άτομα. Τώρα, λίγες βδομάδες μετά, τα πράγματα άλλαξαν. «ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ για 80.000 συμβασιούχους» έλεγε ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Απογευματινής», με αφορμή τη σχετική, προχτεσινή συνάντηση του υπουργού Εσωτερικών, Πρ. Παυλόπουλου, με την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ. Και, βέβαια, όταν συγκεκριμενοποιηθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις, τότε θα δούμε εάν και το νούμερο αυτό επαληθεύεται.

Εμείς, επαναλαμβάνουμε τα όσα τονίζαμε πριν τις εκλογές και ακόμη προηγούμενα: Τόσο το προαναφερόμενο, όσο και τα υπόλοιπα σοβαρά προβλήματα των εργαζομένων και του λαού δεν αντιμετωπίζονται με «ατομικές λύσεις», μέσω του όποιου κομματάρχη, είτε του ενός είτε του άλλου εκπροσώπου του δικομματισμού. Ούτε με τη μοιρολατρία και τον οχαδερφισμό. Η λαϊκή συσπείρωση και ο αγώνας, η επίμονη και μαχητική διεκδίκηση των δικαιωμάτων, ο απεγκλωβισμός από κάθε λογής αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες είναι ο δρόμος των εργαζομένων. Στο κάτω κάτω της γραφής, αυτό είναι και το καθημερινό δίδαγμα της ίδιας της ζωής τους: Τίποτε δεν τους έχουν χαρίσει. Ο,τι έχουν το απόκτησαν με κόπο και ιδρώτα.

«Οταν ανεκαλύφθη η ιστορία της "Κόκκινης Προβιάς" στην Ιταλία και ο "Ριζοσπάστης" ανέγραψε ότι πρέπει να υπάρχει και στην Ελλάδα, φώναξα τον τότε αρχηγό ΓΕΕΘΑ, τον κύριο Βερυβάκη, και με συμφωνία αναθέσαμε στον απόστρατο αντιστράτηγο κύριο Σιούρα να κάνει μια έρευνα. Πράγματι ανακαλύψανε ορισμένες κρύπτες, οι οποίες είχανε και χρυσές λίρες μέσα και άλλο υλικό, το οποίο απεγράφη πλήρως και οι κρύπτες κατεστράφησαν βεβαίως. Δεν ανεκαλύφθησαν όλες οι κρύπτες, αν θυμάμαι καλά, εν τω μεταξύ είχαν γίνει δημόσια έργα, αλλά ο κύριος Βερυβάκης ξέρει πολύ καλύτερα την υπόθεση...».

Αυτά σημείωσε, προχτές το βράδυ, στον τηλεοπτικό σταθμό «Αλφα», ο Γ. Βαρβιτσιώτης - υπουργός Εθνικής Αμυνας στην κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, όταν έγιναν τα όσα αναφέρει. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο κ. Βαρβιτσιώτης επιβεβαίωσε τον αποσταθεροποιητικό ρόλο του ΝΑΤΟ, αφού η «Κόκκινη Προβιά» ήταν δικό του κατασκεύασμα. Κι όσοι πιστεύουν ότι έχουν αλλάξει σήμερα τα πράγματα και δε γίνονται αυτά που γίνονταν στις δεκαετίες του 1950 και 1960, είτε είναι αφελείς, είτε αρνούνται την πραγματικότητα. Οι μέθοδοι, τα μέσα, οι μορφές μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά ο ρόλος και τα βασικά γνωρίσματα του ΝΑΤΟ παραμένουν ίδια και αναλλοίωτα.

Πέρα απ' όλ' αυτά, όμως, υπάρχουν κρίσιμα ερωτήματα: Τι απέγινε το πόρισμα της έρευνας του κ. Σιούρα; Ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε αρμοδίως ή όχι; Κι αν συμβαίνει το πρώτο, γιατί δε δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα;

• Ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Γερμανίας. Οι πρώτες στολές του UCK ήταν γερμανικές. Ωσπου αποφάσισαν και οι ΗΠΑ να ανακατευτούν για το μεγάλο μερίδιο (συνάντηση UCK με Χόλμπρουκ, «πάσες» της Ολμπράιτ στους UCK στη Σύνοδο της Γαλλίας κ.ά.) Εκεί έγινε το μακελειό, που συμμετείχαν όλοι μαζί.
• Η ιστορία επαναλήφθηκε σχεδόν ολόιδια στο Αφγανιστάν.
• Στο Ιράκ εκδηλώθηκε η σύγκρουση, που τώρα έχει πάρει κύρια τη μορφή του παζαριού (γίνεται και μέσα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ) των συμβολαίων για τα πετρέλαια...
• Στη Μέση Ανατολή, για την ώρα, οι ΗΠΑ δεν αφήνουν να πατήσει άλλο πόδι και έχουν την ισραηλινή κυβέρνηση, να παίζει τον μπράβο της «πόρτας». Οι της ΕΕ ψάχνουν χαραμάδες, για να χωθούν στο παιχνίδι και παλινδρομούν στις επιλογές τους.
• Συνολικά, στην Αφρική, πότε ο ένας και πότε ο άλλος κρατούν δαυλό και αναβοσβήνουν περιοχές, με τα μάτια πάντα στις πλουτοπαραγωγικές πηγές (Νιγηρία, Ζιμπάμπουε, Νότια Αφρική κ.ά.) Τα ίδια σε Ινδία και Πακιστάν...
• Στο μεσοδιάστημα δεν κρατήθηκαν και συγκρούστηκαν άμεσα για το χάλυβα στο διεθνές εμπόριο. Μια ιστορία, που ακόμα δεν έχει τελειώσει, παρά την απόφαση του ΠΟΕ.
• Μόλις προχτές, πριν ακόμα ακουστούν τα μέτρα που πρότειναν οι ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ για τη Μεσόγειο, σχεδόν ταυτόχρονα έκανε «ρελάνς» η ΕΕ με τα δικά της. Ακόμα και εκεί ανταγωνίζονται...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αραγε, θα ήταν όλοι τους λίγο πιο συγκρατημένοι, αν είχαν συνειδητοποιήσει ότι μιλούν για τα χρήματα των φορολογουμένων που τους ακούνε; `Η, μήπως, θεωρούν πως ο κόσμος δεν έχει αντιληφθεί ότι πίσω από όλα αυτά - εκτός των συνηθισμένων δικομματικών «κοκορομαχιών» - κρύβονται και κατασκευαστικά συμφέροντα, που τώρα έρχονται ...πάνω - κάτω;

ΤΕΛΙΚΑ ...κοινοβουλευτικά αξιώματα αποφάσισε να προτείνει στους δελφίνους του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου, όπως προκύπτει από τη δήλωση Βενιζέλου ότι του προτάθηκε να είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και της Βάσως Παπανδρέου, που της ζητήθηκε να καταλάβει τη θέση αντιπροέδρου στη Βουλή, αλλά και άλλες δηλώσεις στελεχών.

Προφανώς, τους ...πέφτουν λίγα τα εν λόγω αξιώματα, σε σύγκριση με τους υπουργικούς θώκους που κατείχαν. Τι να σου κάνει, όμως, και ο πρόεδρος του Κινήματος; Αυτά έχει ...αυτά μοιράζει.

Βέβαια, πολλά και διάφορα θα δούμε τους επόμενους μήνες στο ΠΑΣΟΚ, ώστε κάτι τέτοια να μοιάζουν μπροστά τους παιγνιδάκι. Ας κάνουμε λίγο υπομονή μέχρι να δημοσιοποιηθούν τα «μεγάλα σχέδια».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η είδηση μοιάζει άσχετη με όσα συμβαίνουν στην «τρομοκρατημένη» ή «τρομοκρατούμενη» Ευρώπη, όπου το ΝΑΤΟ επεκτείνει τις επιχειρήσεις του σε όλη τη Μεσόγειο, όμως ...σίγουρα δεν είναι.

Βλέπετε, η αμερικανική χρηματαγορά δε θέλει μόνον το ιρακινό πετρέλαιο, για να κινηθεί χρειάζεται και μπόλικο αίμα. Αυτό των αθώων, που σκοτώνονται σε Ευρώπη και Ασία. Δυστυχώς, δε σταματά να ζητάει...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό μόνο δείγμα των όσων γράφονται και λέγονται τις τελευταίες μέρες, με αφορμή το μακελειό της Μαδρίτης. Υπάρχουν κι άλλα, ακόμη χειρότερα, τα οποία... ονειρεύονται - ούτε λίγο ούτε πολύ - την αναβίωση της εποχής της παγχριστιανικής ενότητας και στράτευσης ενάντια στους «αλλόθρησκους» και «φιλοδοξούν» για την οργάνωση νέων σταυροφοριών. Είναι περιττό, νομίζουμε, να σημειώσουμε πόσο αποπροσανατολιστικές και, κυρίως, επικίνδυνες είναι οι προαναφερόμενες αντιλήψεις. Αλλωστε, ακόμη και την εποχή των σταυροφοριών άλλα ήταν τα πραγματικά αίτια των τότε εκστρατειών και πολέμων και όχι η διάσωση των ιερών τόπων και η διάδοση της χριστιανικής πίστης. Τα τελευταία αποτέλεσαν απλώς το πρόσχημα και, ταυτόχρονα, το μέσο για την υποταγή και την αλλοτρίωση των κατακτημένων λαών. Η ίδια ακριβώς ιστορία επαναλήφθηκε αργότερα και με την ανακάλυψη των νέων τόπων (π.χ. Αμερική).

Τα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου - μαζί μ' αυτά, που ταλανίζουν τις χώρες με μουσουλμανικούς πληθυσμούς - δεν έχουν να κάνουν με «πόλεμο πολιτισμών», αλλά με τη φύση του ιμπεριαλισμού, την ωμή και απάνθρωπη καταπίεση και εκμετάλλευση, τις απροσμέτρητες ανισότητες, την καταπάτηση των δικαιωμάτων και ελευθεριών ολόκληρων λαών κλπ., κλπ.

Πάντως, επειδή αρκετοί αναλυτές και αρθρογράφοι χρησιμοποιούν τελευταία τους όρους τζιχάντ (ιερός πόλεμος), «ιεροί πολεμιστές», κλπ., κλπ., θέλουμε να τους υπενθυμίσουμε τα εξής:

Η επανεμφάνιση οργάνωσης φανατικών μουσουλμάνων - μετά από αρκετούς αιώνες σχετικής απραξίας - έγινε στην Αίγυπτο, μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την εποχή που ο Γκ. Νάσερ επιχειρούσε να αποτινάξει τα δεσμά της βρετανικής αποικιοκρατίας. Τότε εμφανίστηκε η οργάνωση των «Αδελφών μουσουλμάνων» και χρησιμοποιήθηκε από τους Βρετανούς για την πλαγιοκόπηση της πολιτικής εθνικής ανεξαρτησίας του Νάσερ. Στις δυο επόμενες δεκαετίες το φαινόμενο αυτό - ανεξάρτητα από την όποια παρουσία του - παρέμεινε στα όρια της Αιγύπτου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όμως, η τότε ηγεσία των ΗΠΑ είχε την ...έμπνευση να προσδώσει «ιερό» χαρακτήρα στο αντάρτικο ενάντια στη λαϊκοδημοκρατική εξουσία του Αφγανιστάν. Με οργανωτές, λοιπόν, τη CIA, μπόλικα αμερικανικά δολάρια και όπλα και την αμέριστη βοήθεια των καθεστώτων του Πακιστάν, της Σαουδικής Αραβίας, της Αιγύπτου, κλπ., χιλιάδες μουσουλμάνοι από διάφορες αραβικές χώρες πηγαίνουν στο Αφγανιστάν για να πάρουν μέρος στον «ιερό πόλεμο» ενάντια στο «άθεο καθεστώς» της Καμπούλ. Τότε, συγκροτούνται οι μουτζαχεντίν και οι Ταλιμπάν, στρατολογείται ο Μπιν Λάντεν, όπως και αρκετοί ακόμη, που σήμερα παρουσιάζονται ως στελέχη της «Αλ Κάιντα». Στα τέλη της δεκαετίας του '80, οι «προστατευόμενοι» των ΗΠΑ και της CIA «ιεροί πολεμιστές» καταλαμβάνουν την Καμπούλ και εγκαθιδρύουν ένα ισλαμικό καθεστώς, πρώτα υπό τον Χεκματιάρ και λίγο μετά με τους Ταλιμπάν.

Αυτή είναι η ιστορία και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του...

Ισως, να έχει δίκιο. «Δεν υπάρχει πιο αφελής άποψη από αυτήν, που ισχυρίζεται ότι οι στόχοι επιλέγονται από τους τρομοκράτες μεταξύ αυτών που συντάχθηκαν περισσότερο με τους Αμερικανούς στο Ιράκ ή αναλόγως του μεγέθους της αδικίας που έχουν προκαλέσει σε αυτούς τους ψυχοπαθείς αδικημένους. Κολοκύθια τούμπανα! Οι στόχοι επιλέγονται σε συνάρτηση με την επιχειρησιακή ευκολία του τρομοκρατικού χτυπήματος, με τη μέγιστη επικοινωνιακή -απήχηση που θα έχει και με τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό πιθανών θυμάτων. Αυτά και τίποτε άλλο».

Αυτά έγραφε, προχτές, ο Ι. Κ. Πρετεντέρης στο «Βήμα». Πάντως, αν έχει δίκιο, τότε τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά δεν ταιριάζουν με αυτά της «ακροαριστερής τρομοκρατίας», όπως λένε οι ειδικοί, αλλά με την αντίστοιχη δράση «ακροδεξιών» οργανώσεων. Κι όπως έχει δείξει η ίδια ζωή, τις περισσότερες φορές υπάρχουν «περίεργες» διασυνδέσεις και διαπλοκές με τα υπόγεια κανάλια των μυστικών υπηρεσιών. Θυμίζουμε, την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια στην Ιταλία, την εξίσου πολύνεκρη επίθεση με δηλητηριώδες αέριο στο μετρό του Τόκιο και, βέβαια, την ανατίναξη ολόκληρου κυβερνητικού κτιρίου στις ΗΠΑ, από τον ακροδεξιό Τίμοθι Μακ Βέι. Και μπορεί, βέβαια, η προσοχή όλων σήμερα να είναι στραμμένη στην «Αλ Κάιντα», αλλά, μήπως και η οργάνωση αυτή - ή ό,τι είναι, τέλος πάντων - δεν είναι ένα πελώριο ερωτηματικό;

Μέσα σ' αυτό το σκηνικό γίνεται μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια για να υποταχτούν οι λαοί στην αναγκαιότητα αυτού του πολέμου. Για το σκοπό αυτό καλλιεργούνται ψευτοδιλήμματα, όπως «ασφάλεια ή ελευθερίες». Ωστόσο, υπάρχει απάντηση. Μπορούν να τη δώσουν οι λαοί και είναι γι' αυτούς μονόδρομος. Είναι η υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων και η διαμόρφωση των προϋποθέσεων για αντεπίθεση με το δικό τους μέτωπο πάλης στον ιμπεριαλισμό, τη δύναμη που γεννάει όλα τα δεινά για την ανθρωπότητα.