Στην Ελλάδα, ο αριθμός αυτών που αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες, σε σχέση με αυτούς που ζητούν άσυλο, είναι πολύ μικρός και ούτε υπάρχει η ανάλογη κρατική μέριμνα για τις συνθήκες υποδοχής τους στη χώρα μας, όπως προκύπτει από ανακοίνωση της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, με αφορμή τη χτεσινή Πανελλήνια Μέρα Προσφύγων.

Στην ανακοίνωσή της, η Υπατη Αρμοστεία, αφού ορίζει ως πρόσφυγες αυτούς τους οποίους αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους λόγω καταγωγής ή πεποιθήσεων, στη συνέχεια τονίζει ότι η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλη χώρα, που έχει επικυρώσει τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951, είναι υποχρεωμένη να προστατεύει τους πρόσφυγες από τον κίνδυνο της διά της βίας επιστροφής τους στη χώρα τους, όπου η ζωή τους ή η ελευθερία τους θα τεθεί σε σοβαρό κίνδυνο. Ακόμα είναι υποχρεωμένη να επιτρέπει την πρόσβαση των προσφύγων στο έδαφός της και στις διαδικασίες για τη χορήγηση του ασύλου.

Η Ελλάδα, με βάση την πρακτική που μέχρι στιγμής ακολουθείται, δείχνει ότι δεν αποτελεί έδαφος προστασίας όσων έχουν υποστεί διώξεις στις χώρες του, παρά το ότι έχει εκδοθεί ΠΔ το 1999, που ρυθμίζει λεπτομερώς τη διαδικασία ασύλου προσαρμοσμένο στις διεθνείς ανθρωπιστικές αρχές, αλλά, που, σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία, παραμένει ανεφάρμοστο.

Στην ανακοίνωση της Υπατης Αρμοστείας, αναφέρεται ότι το 1999 στην Ελλάδα καταγράφτηκαν 1.528 αιτούντες άσυλο, αλλά αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες μόνο οι 146 και το 1998 από 2.953 αναγνωρίστηκαν μόνο οι 156, αναλογία που «κρίνεται χαμηλή». Επιπλέον υπογραμμίζεται ότι, εκτός από τα πολύ χαμηλά ποσοστά αυτών που στην Ελλάδα αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες, υπάρχει και το πρόβλημα της διαμονής τους. Αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα, «η μόνη κρατικά χρηματοδοτούμενη εγκατάσταση για την υποδοχή των προσφύγων είναι το Κέντρο Υποδοχής Λαυρίου, το οποίο μετά βίας φιλοξενεί 300 άτομα», τη στιγμή που υπάρχουν ήδη 1.528 άτομα που ζητούν άσυλο και πολλές ακόμα εκαντοντάδες, που περιμένουν να καταγραφούν οι αιτήσεις ασύλου τους.

Γι' αυτό το λόγο, η Υπατη Αρμοστεία κρίνει ότι η υπάρχουσα κρατική υποδομή δεν επαρκεί, «λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περισσότεροι απ' αυτούς έχουν ανάγκη προσωρινής στέγης και στοιχειώδους βοήθειας για να συντηρηθούν μέχρι να ληφθεί απόφαση για την αίτηση ασύλου τους». Ακόμα επισημαίνεται ότι ακόμα και αυτοί που αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες χρειάζονται βοήθεια σε ό,τι αφορά τη γλώσσα, την επαγγελματική κατάρτιση, την αναζήτηση εργασίας και στέγης, μέχρι να γίνουν αυτάρκεις και να ενταχθούν πλήρως στην ελληνική κοινωνία.

Τέλος, υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση ότι το πρόβλημα των προσφύγων παγκόσμια είναι ιδιαίτερα οξυμένο. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν 22 εκατομμύρια πρόσφυγες στον κόσμο, που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της Υπατης Αρμοστείας, ενώ υπάρχουν περίπου άλλοι τόσοι, που δεν εμπίπτουν στη Σύμβαση της Γενεύης και βρίσκονται εκτοπισμένοι στο εσωτερικό των χωρών τους.