«Είχαν πει ότι μια πτήση στη Νέα Υόρκη, είναι σα να κάνεις πέντε ακτινογραφίες θώρακος», λένε οι εργαζόμενες. Η ακτινοβολία σε τέτοιο ύψος δε φιλτράρεται. Η πολύωρη έκθεση σε ραδιενέργεια είναι αιτία για τα υψηλά ποσοστά λευχαιμίας του κλάδου. Οι φλεβίτιδες, τα συχνά προβλήματα με το θυρεοειδή, η μη έκκριση απαραίτητων ορμονών, λόγω του άστατου προγράμματος, ο χαμηλός αιματοκρίτης είναι μερικά από τα αληθινά «προνόμια» του κλάδου.

«Αν δεν κάνεις παιδί τα πρώτα πέντε χρόνια, μετά είναι πολύ δύσκολο». Οι διαταραχές στην έμμηνο ρύση, οι εξωμήτριες εγκυμοσύνες είναι φαινόμενα που μαστίζουν κυριολεκτικά τις αεροσυνοδούς. Οι συνέπειες στη γυναικεία γονιμότητα είναι συχνά καταστροφικές.

Πολλές ασθένειες δεν αναγνωρίζονται ως επαγγελματικές. Η διάγνωση δε γίνεται με βάση τις ειδικές συνθήκες εργασίας. «Πηγαίνουμε, ας πούμε, σε έναν ωτορινολαρυγγολόγο και λέμε "είμαι μπουκωμένη, δεν μπορώ να πετάξω". Με την έννοια ότι είναι επικίνδυνο να σπάσει το τύμπανό μου (κίνδυνος που υπάρχει και για τον επιβάτη). Και σου λέει "ένας υπάλληλος πάει στη δουλιά του. Δεν είναι τίποτα..."», τονίζει η Ολίβια. «Αυτή είναι η πραγματικότητα, έχει τύχει σε πολλούς από μας, να σπάσει το τύμπανο και να τρέχει αίμα», σημειώνει η Νάντια.

«Αρκεί να διανοηθεί ένας επιβάτης πώς είναι όταν κάνει ένα δρομολόγιο Αθήνα - Λονδίνο που είναι 3,5 ώρες, να μην πούμε για άλλο, που διαρκεί 10 ώρες, που βγαίνει και λέει "ζαλίστηκα ή κουράστηκα". Και μεις το κάνουμε κάθε μέρα, 16 χρόνια, και το κάνουμε όρθιοι...».