Πάει και το 2003. Ενα έτος, που, αν μη τι άλλο, επιφύλαξε πάμπολλες αρνητικές εξελίξεις, όχι μόνο πολιτικοοικονομικές, αλλά και περιβαλλοντικές. Ο οδοστρωτήρας του καθεστωτικού «εκσυγχρονισμού», θέλοντας να κλείσει το σύνολο των γραμματίων που όφειλε, εντός και εκτός, σάρωσε (και σαρώνει) τα πάντα στο διάβα του. Αναμενόμενο, θα έλεγε ο πολιτικοποιημένος πολίτης. Ετσι πλέον, είναι εντελώς ρητορικό το ερώτημα, εάν και κατά πόσον η αθλιότητα έχει όρια. Τουλάχιστον, επ' αυτού έχουμε αποκρυσταλλωμένη και διαυγή άποψη.

Το παλιό διαφημιστικό σποτάκι πριν από χρόνια έκανε έκκληση στους φιλάνθρωπους να προσφέρουν τον οβολόν τους για την ενίσχυση της προσπάθειας αντιμετώπισης της επάρατου ασθένειας. Το κράτος, όπως πάντα, σε επικουρικό ρόλο, μια και οι προτεραιότητές του ήταν (και είναι) αλλού... Αυτή τη φορά, τα πράγματα αντιστράφηκαν. Οι πεφωτισμένοι managers της «αλλαγής», ευρισκόμενοι σε κατάσταση πανικού μπροστά στη βεβαιότητα (και όχι πιθανότητα) απώλειας της εξουσίας και όσων αυτή τους παρέχει, σκέφτηκαν να δώσουν αυτοί και να σωθούν. Κι επειδή τα ταμεία είναι μείον, τι πιο απλό από τη διασπάθιση της δημόσιας περιουσίας; 40 εκατομμύρια δασικής έκτασης εκχωρούνται σε καταπατητές και ξενοδόχους, που θα χτίσουν σε περιοχές - «φιλέτα» με τις γνωστές φαύλες επιδοτήσεις. Πρέπει να ενισχύεται το ιδιωτικό κεφάλαιο για να έχουμε θέσεις εργασίας, όπως αποφάνθηκε πρόσφατα ο αμετροεπής επικεφαλής προπαγάνδας του ΠΑΣΟΚ στη ΝΕΤ. Από την άλλη, είναι και οι ψήφοι εκατοντάδων χιλιάδων ήδη καταπατητών. Ποιος νοιάζεται για το περιβάλλον στη χώρα της μίζας και της διαπλοκής;

Η χώρα πληρώνει πρόστιμα στην ΕΕ, επειδή είναι ανίκανη να φτιάξει μια χωματερή! Οσο κι αν αυτό φαντάζει υπερβολικό, είναι πέρα για πέρα αληθινό. Δυστυχώς. Βουτηγμένοι στα μικροσυμφέροντα και τους Χατζηαβατικούς μικροϋπολογισμούς του πολιτικού κόστους, αδυνατούν να βρουν χώρους υγειονομικής ταφής, ναρκοθετώντας ταυτόχρονα το περιβάλλον με τις παράνομες χωματερές, γιατί, όπως και να το κάνουμε, τα απορρίμματα κάπου πρέπει να πάνε. Εδώ και μήνες, στην Ψυττάλεια τα επεξεργασμένα λύματα παραμένουν στο νησάκι, επειδή η χωματερή των Λιοσίων μετά από κάποιο ...ατύχημα δεν μπορεί να τα δεχτεί. Και μέχρι να λειτουργήσει ο δεύτερος βαθμός, Κύριος οίδε τι θα απογίνει. Οσο για το εργοστάσιο ανακύκλωσης, που έχει εγκαινιαστεί εδώ και καιρό, παραμένει κλειστό, επειδή είναι αδύνατον οι υπηρεσίες να συνεννοηθούν με τη ΔΕΗ! Φυσικά, παραμένει ανοιχτό το ζήτημα των 4(;) ΧΥΤΑ στην Αττική, αν και βρισκόμαστε στο παραπέντε της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το να μιλήσει κανείς για την έλλειψη πρασίνου στην πρωτεύουσα των σχεδόν 5 εκατομμυρίων αποτελεί πλέον κοινοτοπία. Η Αθήνα έχει το μικρότερο ποσοστό πράσινου ανά κάτοικο από τις χώρες της ΕΕ (και όχι μόνον). Κι αντί να γίνει προσπάθεια βελτίωσης αυτής της κατάστασης, ήρθαν οι Αγώνες να βάλουν την ταφόπλακα στην πολύπαθη πόλη. Για τη μισή Ελλάδα μιλάμε. Εργα - μαμούθ για χρήση ολίγων ημερών τον Αύγουστο απορροφούν τη μερίδα του λέοντος των πόρων και, φυσικά, θα παραδοθούν στους ιδιώτες αμέσως μετά, προς δόξαν του καπιταλιστικού ιδεώδους. Παράδειγμα, το δημοσιογραφικό χωριό, που, χάριν του επιχειρηματία που το κατασκευάζει, έγραψαν στα παλαιά τους υποδήματα και το Σύνταγμα και αγνόησαν το Συμβούλιο Επικρατείας. Οχι θα κάτσουν να σκάσουν με τέτοιες λεπτομέρειες... Πάνω απ' όλα το φαίνεσθαι. Οσο για το είναι, ποιος νοιάζεται, μέρες που είναι; Η παραλία πλέον αποτελεί μακρινό όνειρο για τους κατοίκους της πόλης, στο πλαίσιο της λογικής «ευκαιρίας δοθείσης στάχτη και μπούλμπερη» και ότι εν τοιαύτη περιπτώσει δεδομένης της τρύπας του όζοντος και των βλαπτικών παρενεργειών της ηλιακής ακτινοβολίας τα μπάνια κάνουν κακό... Από την άλλη, προσφέρουν (;) στο πόπολο το έργο Καλατράβα και κάτι Out-look, οπότε πάτσι.

«Η επανάληψη δεν είναι ποτέ επανάληψη», έλεγε ένας αρχαίος ημών πρόγονος. Και μάλλον δεν είχε καθόλου άδικο. Τουλάχιστον, ως προς το νέφος, που παραμένει κυρίαρχο και απειλητικό πάνω από την Αθήνα, αλλά και σε ουκ ολίγες επαρχιακές πόλεις (Θεσσαλονίκη, Βόλος, Ηράκλειο, Μυτιλήνη, Κοζάνη κ.ά.), παρά τα «σοσιαλιστικά» ξόρκια - αλά Χάρι Πότερ - των διοικούντων. Το πολιτικό νέφος, όπως το βάφτισαν στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, το οποίο και θα εξαφάνιζαν σε μια πενταετία, όχι μόνο δε μας άφησε «γεια», αλλά σκοτώνει τους ανυπεράσπιστους κατοίκους, χωρίς κανείς να τολμά να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Κι ενώ για ψύλλου πήδημα γίνονται διάφορες απίθανες έρευνες, στο εν λόγω θέμα υπάρχει πλήρης σιωπή, ακόμα και στις περιπτώσεις δυο - τριών ερευνών, που εμφάνισαν συσχετισμό νέφους και καρκίνου, κάνοντας παράλληλα εκτιμήσεις θανάτων που αφορούσαν ευαίσθητους πληθυσμούς (σ.σ. από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής). Οζον, σωματίδια και διοξείδιο του θείου είναι οι σύγχρονοι εφιάλτες μας, μαζί με τη δράκα των εκσυγχρονιστών που προσπαθούν να συσκοτίσουν την υπόθεση.

Ο παραπάνω υπότιτλος αποτελεί παλιό «σοσιαλιστικό ευφυολόγημα», όταν κάποτε οι βροχές ήταν περιορισμένες και η Αθήνα κινδύνευε να μην έχει νερό. Η προσωρινή μεταβολή των καιρικών συνθηκών έθεσε εκ νέου στη μακαριότητά τους τους διαχειριστές της εξουσίας, χωρίς να πράττουν το παραμικρό από άποψη υποδομών και της εφαρμογής μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής πολιτικής, αναφορικά με τον πολυτιμότερο πόρο του νέου αιώνα. Ετσι, η κατασπατάληση των υδάτων - όχι, βέβαια, από τα νοικοκυριά - συνεχίζεται μαζί με την απώλεια των βρόχινων νερών, όπως και τη ρύπανση των υπόγειων υδάτων. Τι κι αν υπάρχουν έρευνες, που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις μεσογειακές χώρες; Αυτοί το βιολί τους. Ο σχεδιασμός, ο προγραμματισμός και οι μακροπρόθεσμες προοπτικές ήταν και παραμένουν έξω από τη λογική τους. Μια ωρολογιακή βόμβα είναι έτοιμη να εκραγεί κι αυτοί ποιούν την νήσσαν. Φυσικά, δεν ξεχνούν στα πανηγύρια τους να πετούν τις συνήθεις ...φωτοβολίδες περί βιώσιμης ανάπτυξης και της φροντίδας τους για το περιβάλλον... Είναι, βλέπετε, που τα γιαούρτια και οι ντομάτες έχουν εκτιναχτεί στα ύψη και δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος να τα εισπράξουν από τους πολίτες, ως τίμημα της ανύπαρκτης πολιτικής τους (σ.σ. αλλά ευτυχώς υπάρχουν οι εκλογές).

Είναι καλό να το θυμόμαστε κάπου - κάπου αυτό. Τα πάντα, φυσικά, κινούνται γύρω από την πρωτεύουσα - τέρας, στερώντας πόρους και ζωή από το ζωτικό χώρο της περιφέρειας, που ουσιαστικά έχει μπει στον αυτόματο πιλότο της εξουσίας και των τοπικών στελεχών - γελωτοποιών της. Τη θυμούνται μόνο στις εκλογές και ξεχνούν την ανυπαρξία ενός σύγχρονου σιδηροδρομικού δικτύου, αξιόπιστης ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας, τη δημιουργία βιολογικών καθαρισμών, που όμως θα λειτουργούν, την εφαρμογή μιας προοδευτικής αγροτικής πολιτικής που θα δώσει ανάσες σε αγρότες και περιβάλλον, τη δημιουργία υποδομών που θα εξυπηρετούν τους πολίτες που επιμένουν να ζουν στην επαρχία κι όχι τους διαπλεκόμενους αεριτζήδες που επενδύουν με ξένα κόλλυβα κτλ. Αυτή τη φορά, θέλουν να μας κάνουν να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες με τους γραφικούς ΑΕΚτζήδες και φιγούρες από το Life-style, που θα αναλάβουν να δώσουν νέο ...όραμα ...δυναμική και ...πίστη στους πολίτες δεύτερης κατηγορίας, όπως θεωρούν τους διαμένοντες στην περιφέρεια. Αλλά το έχουμε ξαναπεί. Εκσυγχρονισμός και απάτη είναι έννοιες συνώνυμες. Αντε με το καλό να τους ξεφορτωθούμε! Κι ας μην ξεχνάμε ότι η προοπτική δεν περνά από την εναλλαγή της εξουσίας με τη ΝΔ, αλλά από την ενίσχυση του ΚΚΕ! Καλή σας χρονιά!