Σάββατο 3 Γενάρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο δικός μας μονόδρομος

Οσο αυτοί πανηγυρίζουν για τον ερχομό του νέου «μεσσία», τόσο περισσότερο τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα πρέπει να ανασκουμπώνονται για να δώσουν τη σκληρή μάχη της επιβίωσης και της βελτίωσης της θέσης τους. Απ' αυτό ξεκινάμε το 2004. Τα 519 ευρώ του κατώτερου μισθού είναι η γραμμή του αίσχους για μια πολιτική που διαρκώς δίνει στους λίγους, παίρνει από τους πολλούς. Οπως εντοπίζει στην ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ, «το 2004 βρίσκει συνολικά την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας σε χειρότερη θέση».

Αυτή η αλήθεια δεν κρύβεται. Από μόνη της, όμως, δεν αρκεί για να δοθούν με όρους αντεπίθεσης οι μάχες που βρίσκονται μπροστά. Τα μέτωπα είναι πολλά κι όσο πιο καθαρό γίνεται το πού και ποιος είναι ο εχθρός, τόσο καλύτερα. Γιατί δίπλα στην πλουτοκρατία και μάλιστα σε ρόλο εμπροσθοφυλακής για την προώθηση των συμφερόντων της βρίσκονται τόσο οι πολιτικοί υπάλληλοι του κεφαλαίου όσο και δυνάμεις που δρουν στο εσωτερικό του μαζικού λαϊκού κινήματος σε ρόλο πέμπτης φάλαγγας. Ποιος μπορεί σοβαρά σήμερα να ισχυριστεί πως η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι άμοιρη ευθυνών για τη σκληρότητα με την οποία βιώνουν την πραγματικότητα οι εργαζόμενοι; Οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχουν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο για να προωθηθεί η μακροχρόνια λιτότητα, για να μην αναπτυχθούν αγώνες.

Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με θέσεις και αιτήματα που εκφράζουν τα σύγχρονα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων (τα 1.100 ευρώ για κατώτερο μισθό είναι ένα από αυτά), μέσα από τεράστιες δυσκολίες, κόντρα στη μοιρολατρία και στην υποταγή που σκόπιμα καλλιεργούν οι πολιτικοσυνδικαλιστικές δυνάμεις του κεφαλαίου, πάλεψε και τη χρονιά που πέρασε για να οργανώσει την αντίσταση των εργαζομένων για την ανατροπή των αντεργατικών αντιλαϊκών πολιτικών. Για το επόμενο διάστημα, καθώς θα μεγαλώνει ακόμα περισσότερο η επιθετικότητα του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, όπως σημειώνει το ΠΑΜΕ, «το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα επωμίζεται νέας ποιότητας ευθύνες, για να οργανώσει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, να αλλάξει τους συσχετισμούς, να ταράξει τα νερά μέσα στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα και να πρωτοστατήσει στο να οξυνθεί η ταξική πάλη και να πολλαπλασιάζεται η δυναμική της αγωνιστικής προοπτικής. Να χτίζει τις συμμαχίες του με τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους και την προοδευτική διανόηση».

Η ανταπόκριση στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για να δυναμώσει η πάλη κόντρα στη μοιρολατρία και στην υποταγή πρέπει να είναι άμεση. Για την εργατική τάξη αυτός είναι ο μονόδρομος. Το «ραντεβού» στους δρόμους του αγώνα έχει δοθεί. Για να υπερασπίσουμε καταχτήσεις, να διευρύνουμε δικαιώματα και να χτίσουμε ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ