Η σύνδεση της τουριστικής εκπαίδευσης με την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση υπέρ του μεγάλου ξενοδοχειακού κεφαλαίου, αποτελεί τη βασική προτεραιότητα του Οργανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΤΕΚ). Χαρακτηριστικός ήταν και ο τίτλος της ημερίδας που διοργάνωσε χτες: «Ο ρόλος του ΟΤΕΚ στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της τουριστικής αγοράς».

Στην ημερίδα παρουσιάστηκε μελέτη για την απασχόληση και την εκπαίδευση, καθώς και το σχέδιο του ΟΤΕΚ για «αναβάθμιση» των τουριστικών σπουδών. Με τους καθηγητές και τους μαθητές να απουσιάζουν, αφού κανείς δεν τους κάλεσε, ο πρόεδρος του ΟΤΕΚ Γ. Σταματίου επισήμανε ότι με βάση τη μελέτη που εκπόνησαν από κοινού οι εταιρίες ΕΕΟ Group και KANTOR, «το 70% των απασχολουμένων στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και το 50% των απασχολουμένων στα τουριστικά γραφεία δεν έχουν καμιά εκπαίδευση - κατάρτιση».

Ωστόσο, ο ΟΤΕΚ προτίθεται να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση, δίνοντας έμφαση στη δημιουργία τμημάτων ανώτερης εκπαίδευσης, που έχουν να κάνουν με την ξενοδοχειακή διοίκηση και μάλιστα υψηλού επιπέδου (!), καθώς και με προγράμματα σπουδών που αφορούν στις εναλλακτικές μορφές τουρισμού, για τις οποίες προετοιμάζονται συστηματικά οι μεγάλες μονάδες.

Η μελέτη αναφέρει επίσης ότι 6 στους 10 μαθητές θεωρούν μέτριο το επίπεδο των σχολών, κάτι που χειροτερεύει ο τελευταίος νόμος για την τουριστική εκπαίδευση 3105/03 και η συμμετοχή των ιδιωτών στις σχολές. Η έρευνα έδειξε ότι ξενοδοχεία και τουριστικές επιχειρήσεις κρίνουν πως υπάρχει έλλειψη εκπαιδευμένου προσωπικού, όμως μόνο το 68% των αποφοίτων των ανώτερων σχολών ΣΤΕ και ΑΣΤΕ έχει απορροφηθεί από την «αγορά εργασίας», σε σχέση μάλιστα με το 91% των παλαιών αποφοίτων.

Την ίδια στιγμή, η εντατικοποίηση στους χώρους εργασίας προκύπτει και από το στοιχείο ότι στην Ελλάδα αντιστοιχούν 9 κλίνες ανά υπάλληλο και ειδικότερα 3,5 κλίνες σε ξενοδοχεία κατηγορίας ΑΑ` και 14 κλίνες σε κατηγορίας Δ`.

Ο ΟΤΕΚ δίνει έμφαση στις ανάγκες του μεγάλου τουριστικού κεφαλαίου σε εξειδικευμένα στελέχη και την ίδια ώρα το σύνολο των αποφοίτων των σχολών και όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοί τους αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα της ανεργίας και των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων, μισθών και ωραρίων.