Για τέταρτη συνεχόμενη βδομάδα οι εναπομείναντες 192 εργαζόμενοι των «Κλωστηρίων Πρεβέζης» βρίσκονται σε «άδεια άνευ αποδοχών» με απόφαση της διοίκησης του Σωματείου του εργοστασίου! Ο βιομήχανος Αργυρός, ευρωβουλευτής της ΝΔ και πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ, βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τράπεζες, προκειμένου να δανειστεί το απαιτούμενο χρηματικό ποσό για να μπει σε αναπτυξιακό πρόγραμμα η επιχείρησή του.

Με ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ σημειώνει πως ο Αργυρός, αφού απέλυσε δεκάδες εργαζόμενους στο όνομα του ανταγωνισμού, της εξυγίανσης και του εκσυγχρονισμού και αφού επιχείρησε, ανεπιτυχώς, να περάσει τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, επανέρχεται για νέα προνόμια και επιδοτήσεις. Η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση και όλοι αυτοί που στηρίζουν αυτή την πολιτική που όραμά της είναι η ΟΝΕ, η ανταγωνιστικότητα και οι διάφορες χάρτες Σύγκλισης, έχουν τεράστιες ευθύνες.

Το ΠΑΜΕ υπογραμμίζει πως έχουν ευθύνες και οι πλειοψηφίες των Διοικητικών Συμβουλίων του Σωματείου της Επιχείρησης και του ΕΚ Πρέβεζας. Η ανεκτικότητα, ο συμβιβασμός και οι συνεχείς υποχωρήσεις τους, άνοιξαν την όρεξη του Αργυρού. Αντί να οργανώσουν την πάλη των εργατών και να πρωτοστατήσουν σε κοινό μέτωπο των εργαζομένων και των άλλων κοινωνικών στρωμάτων και αντί να πάρουν πρωτοβουλίες συντονισμού των φορέων, πρωτοστατούν στα διάφορα παζάρια, με τελικό αποτέλεσμα να χάνουν, πάντα, οι εργαζόμενοι (150 απολύσεις, διαθεσιμότητες, απώλεια δικαιωμάτων κλπ.).

Το ΠΑΜΕ, όμως, δεν έκατσε «με σταυρωμένα τα χέρια» αν και οι συσχετισμοί ήταν αρνητικοί. Ανάγκασε το ΔΣ του Σωματείου και το ΕΚ Πρέβεζας να απορρίψουν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης. Ξεσκέπασε τη λογική των διαφόρων σεμιναρίων ως αντιστάθμισμα στις απολύσεις Αργυρού. Συμπαρατάχτηκε με το Σωματείο στην περιφρούρηση της απεργίας έξω από το εργοστάσιο και συνέβαλε καθοριστικά στις μεγάλες κινητοποιήσεις των φορέων του νομού με κύριο αίτημα να μη γίνει καμία απόλυση στα Κλωστήρια.

Μπροστά στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους της περιοχής ν' αλλάξουν τους συσχετισμούς στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και τους πολιτικούς συσχετισμούς. Να δημιουργήσουν το δικό τους μέτωπο πάλης μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα, διεκδικώντας αιτήματα που να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων.