Τα σοβαρά προβλήματα και οι παραλείψεις στην εφαρμογή της νομοθεσίας για τη διαχείριση της επικινδυνότητας από βιομηχανικά ατυχήματα, αναδείχτηκαν κατά τη διάρκεια της πρώτης μέρας των εργασιών του διήμερου που διοργανώνει το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (4-5 Νοέμβρη) με θέμα: «Διαχείριση επικινδυνότητας. Η εφαρμογή των οδηγιών ΣΕΒΕΖΟ 1 και 2».

Η Ρούλα Ξαρχάκου, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ και συντονίστρια της διημερίδας, μιλώντας για τα προβλήματα που παρουσιάζονται, έθεσε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με το «πόσο αξιόπιστη είναι η διαδικασία αξιολόγησης μελετών ασφαλείας και πόσο ουσιαστικοί είναι οι κρατικοί έλεγχοι και κατά συνέπεια η κρατική ευθύνη» και αν «μπορεί να επαφίεται στον εργοδότη να θέτει στόχους πρόληψης και αντιμετώπισης του επαγγελματικού κινδύνου;». Ακόμα, υπογράμμισε ότι «το θέμα δεν είναι μόνο οι επικίνδυνες δραστηριότητες που δεν υπάγονται στην οδηγία ΣΕΒΕΖΟ, αλλά η συνδυασμένη εφαρμογή της νομοθεσίας για τα Βιομηχανικά Ατυχήματα Μεγάλης Εκτασης, υγεία και ασφάλεια εργαζομένων, χρήση γης κλπ.».

Στα προβλήματα που έχει αναδείξει η εμπειρία των τελευταίων χρόνων αναφέρθηκε ο Γεράσιμος Παπαδόπουλος, αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων. «Το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο για τους βασικούς θεσμούς προστασίας και πρόληψης και ιδιαίτερα για τον τεχνικό ασφαλείας, σημείωσε, ακυρώνει την τυπικά προβλεπόμενη ανεξαρτησία του τεχνικού ασφαλείας απέναντι στον εργοδότη, προβλέπει ελάχιστο χρόνο απασχόλησης συγκριτικά με το μέγεθος και το εύρος των καθηκόντων που αναλαμβάνει και μετατρέπει στην πράξη τον τεχνικό ασφαλείας σε εξιλαστήριο θύμα των δικαστικών διώξεων σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος». Ακόμα, ο Γερ. Παπαδόπουλος αναφέρθηκε στον υποτυπώδη, «συχνά ψευδεπίγραφο κρατικό έλεγχο που δεν προσανατολίζεται στο βασικό σκέλος της εργοδοτικής ευθύνης για την αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου».

Στη διημερίδα μίλησε, εκ μέρους του ΚΚΕ, ο Θύμιος Ευθυμίου, ο οποίος χαιρέτισε τις εργασίες. «Το Κόμμα μας, είπε, θεωρεί το ζήτημα της πρόληψης και αντιμετώπισης του επαγγελματικού κινδύνου και γενικότερα της επικινδυνότητας, σαν ένα από τα βασικότερα κριτήρια αξιολόγησης του αναπτυξιακού δρόμου, που επιλέγει κάθε χώρα. Στην Ελλάδα, ο σημαντικός αριθμός θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων τα τελευταία χρόνια έχει αναδείξει την απουσία συνδυασμένης εφαρμογής του νομοθετικού πλαισίου για τον επαγγελματικό κίνδυνο, τα ατυχήματα μεγάλης έκτασης, τη χρήση γης, την προστασία του περιβάλλοντος, τις σκόπιμες ελλείψεις του νομοθετικού πλαισίου και την απουσία προσανατολισμού του κρατικού ελέγχου προς την εργοδοτική ευθύνη κ.ά.

Ακόμα, ο Θ. Ευθυμίου τόνισε ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει θέσει συγκεκριμένους στόχους και παλεύει «για την κατάργηση των ιδιωτικών εξωτερικών υπηρεσιών προστασίας - πρόληψης. Για τη συγκρότηση επιτροπών υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων. Για την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου στο πλαίσιο της συνολικής λύσης για δημόσια - δωρεάν κοινωνική ασφάλιση». Και συμπλήρωσε: «Οι σημερινές ελλείψεις είναι συνειδητές και όχι τυχαίες. Η αποτελεσματική προστασία των εργαζομένων, από τον επαγγελματικό κίνδυνο, προϋποθέτει την εγκατάλειψη του αναπτυξιακού δρόμου, που θυσιάζει τη ζωή των εργαζομένων στο βωμό του κεφαλαιοκρατικού κέρδους και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων. Οσο το τιμόνι το κρατά το κεφάλαιο, κατέληξε, θα το κρατάει για λογαριασμό των συμφερόντων του και των κερδών του».