Πέστε μας ορισμένες συνέπειες από την πολιτική της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» για την οποία συχνά μιλούν η κυβέρνηση αλλά και η ΝΔ;

ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ, η οποία επιβάλλεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ που προβλέπει ότι τα ελλείμματα στον προϋπολογισμό δεν μπορεί να ξεπερνούν το 3% του ΑΕΠ, και την οποία εφαρμόζει απαρέγκλιτα η κυβέρνηση σημαίνει δραστική μείωση των δαπανών του κράτους στους τομείς της «κοινωνικής πολιτικής», αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό στους μισθούς και τις συντάξεις, αυξήσεις στη φορολογία των λαϊκών στρωμάτων, γενικά μείωση των λαϊκών εισοδημάτων.

Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Εγιναν αυξήσεις μόλις 2,2% για το 2001 και 2,5% για το 2002 και το 2003, που ούτε τον πληθωρισμό καλύπτουν, ούτε βέβαια και την απώλεια του εισοδήματός τους από τη μακροχρόνια εφαρμογή της πολιτικής της μονόπλευρης λιτότητας. Αν, μάλιστα, ληφθεί υπόψη και η νέα, για το έτος 2003, μηνιαία ασφαλιστική εισφορά των 12.000 δρχ., τότε μιλάμε και για ονομαστική μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Τις απώλειες δεν καλύπτουν ούτε οι αυξήσεις που προανήγγειλε πρόσφατα η κυβέρνηση για το 2004, ενώ δεν είναι και αυτές σίγουρες, αφού δεν έγιναν γνωστά ούτε τα κλιμάκια των μισθών, ούτε οι κρατήσεις στους μισθούς.

ΣΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΙΡΑ βρίσκονται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Ετσι, οι μισθοί και τα μεροκάματα βρίσκονται σε πραγματικές τιμές στα επίπεδα του 1982. Οι άνεργοι, παρά τις αλχημείες της κυβέρνησης, τη γενναία επιδότηση των εργοδοτών και την επέκταση της μερικής απασχόλησης, ξεπερνούν τις 500.000. Το επίδομα ανεργίας είναι πολύ χαμηλό, μόλις 11 ΕΥΡΩ (3.500 δρχ.) περίπου τη μέρα, που είναι αδύνατο να θρέψει μια οικογένεια. Ακόμη και με την αύξηση που υπόσχεται το «κοινωνικό πακέτο», το επίδομα είναι κάτω και απ' αυτό που ορίζει ο ίδιος ο νόμος τους.

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ, η οποία βρίσκεται σε ύψη ρεκόρ, λόγω ακριβώς της πλήρους απελευθέρωσης των τιμών, στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς, όπως και η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, αποτελούν πραγματικό βρόχο στο λαιμό της εργατικής οικογένειας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ: Πάνω από το 60% «ζει» με λιγότερα από 130.000 δρχ. το μήνα, ενώ το 70% των συνταξιούχων του ΙΚΑ παίρνουν την κατώτερη σύνταξη των 130.000 δρχ.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ και συνταξιούχοι αποτελούν μόνιμα τα υποζύγια των φορολογικών εσόδων του κράτους. Από το 1990 μέχρι και σήμερα, από τα συνολικά έσοδα του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, πάνω από το 55% τα καταβάλλουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Στο σύνολο των φορολογικών εσόδων και για το 2003, η συμμετοχή των αντιλαϊκών έμμεσων φόρων, που πλήττουν κυρίως τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, φτάνει σε ποσοστό 58,7%. Το ποσοστό των έμμεσων φόρων επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων, από το έτος 1997 έως σήμερα κυμαίνεται από το ψηλότερο 63,6% (το 1997), έως το μέχρι στιγμής χαμηλότερο 57,6% (το 2000).

Η ΠΙΟ ΠΑΝΩ συνολικά περιγραφόμενη κατάσταση έχει οδηγήσει το 22% και πάνω του λαού να «ζει» κάτω από το όριο της φτώχειας.