Η συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εργασίας στις 5 Απρίλη του 2001 με αφορμή την οποία γίνεται η αυριανή δίκη |
Τα επτά στελέχη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος δικάζονται με προσχηματικές κατηγορίες για την κατάληψη του υπουργείου Εργασίας στις 5 Απρίλη 2001, η οποία έγινε με αφορμή τη δημοσιοποίηση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου «Γιαννίτση». Στην πραγματικότητα αύριο η κυβέρνηση επιχειρεί να δικάσει ένα από τα θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα, το δικαίωμα της εργατικής τάξης να αγωνίζεται για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεών της.
Οι εφτά που θα περάσουν από δίκη είναι οι: Γιώργος Μαυρίκος - μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, Ανδρέας Ζαζόπουλος - πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, Παναγιώτης Σοφός - πρώην γενικός γραμματέας του ΕΚΑ, Γιάννης Πάσουλας - γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, Βαγγέλης Βακάλης - πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, Τάκης Βανδώρος - πρώην πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας και Βασίλης Σαραντόπουλος - μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας.
Το ΠΑΜΕ αναφέρει σχετικά με τους πραγματικούς λόγους δίωξης των εφτά συνδικαλιστικών στελεχών: «Το "έγκλημα" που έκαναν είναι: Να ξεσηκώσουν τους εργάτες για να υπερασπίσουν τη Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση! Να αποκρούσουν την επιχείρηση Κυβέρνησης - ΣΕΒ - Ευρωπαϊκής Ενωσης στο να κατεδαφίσουν όλες τις κοινωνικοασφαλιστικές καταχτήσεις. Να υποχρεώσουν τις πλειοψηφίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ να προκηρύξουν έστω για τα μάτια απεργιακές κινητοποιήσεις. Να συνεγείρουν όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις σ' ολόκληρη τη χώρα και να τις βάλουν μπροστά στην αναγκαιότητα όξυνσης του ταξικού αγώνα στη βάση, μέσα στα εργοστάσια, στους κλάδους και στις εργατογειτονιές. Να δώσουν κουράγιο στις Εργατικές και Λαϊκές Οικογένειες».
Ομως, αύριο στη θέση των συνδικαλιστών έπρεπε να βρίσκεται το μεγάλο κεφάλαιο και η κυβέρνηση. Γιατί είναι αυτοί που εντείνουν όλο και περισσότερο την επίθεσή τους ενάντια στα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Εχοντας ως μόνη αρχή «νόμος είναι το δίκιο του ισχυρότερου», χτυπούν το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή εργασία, θυσιάζουν ζωές εργατών στο βωμό των κερδών τους, υπερεντατικοποιούν την εργασία και ελέγχουν ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Ορίζουν τον «ελεύθερο χρόνο» των εργαζομένων και έχουν μετατρέψει τα πάντα, ακόμα και τα πιο στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά όπως υγεία, παιδεία, πολιτισμός σε εμπορεύσιμα αντικείμενα. Η μόνη απάντηση που τους πρέπει είναι η εργατική τάξη με τη συνέχιση και ανάπτυξη των αγώνων της να επιβάλλει το δικό της νόμο. Στην κατεύθυνση αυτή, έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου, αύριο στις 10.30 το πρωί, παράλληλα με τη δίκη θα γίνεται συγκέντρωση διαμαρτυρίας, στην οποία καλούν συνδικάτα και συνδικαλιστές.