Η σφαγή των Παλαιστινίων από τον ισραηλίτικο μιλιταρισμό, συνεχίζεται. Η αμερικανόπνευστη Νέα Τάξη υλοποιείται με τα όπλα του Ισραήλ. Η πληγή στο σώμα της Παλαιστίνης απλώνεται και βαθαίνει. Αυτές τις ιστορικές στιγμές για το μέλλον της Μέσης Ανατολής έχει σημασία η διευκρίνιση των θέσεων, των νοημάτων του ειρηνιστικού κι ευρύτερου προοδευτικού κινήματος. Οταν ομιλούμε για ισραηλίτικη πολεμική πολιτικής σφαγής δεν εννοούμε γενικά το Ισραήλ. Πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ της κυβέρνησης του Ισραήλ και του λαού του Ισραήλ. Πρέπει να γίνεται κατανοητό ότι δεν καταδικάζουμε το Ισραήλ, έτσι, γενικά. Καταδικάζουμε το ισραηλίτικο πολιτικο-θρησκευτικό και μιλιταριστικό μηχανισμό εξουσίας, που χαράζει την πολιτική του Ισραήλ και στρέφεται εξίσου εναντίον του ειρηνιστικού και ευρύτερου προοδευτικού κινήματος.

Το πρόβλημα έχει πολιτικό βάθος με ρίζες στις κοινωνικές αντιθέσεις που διασχίζουν την ισραηλινή κοινωνία. Υπάρχει ο ισραηλίτης καπιταλιστής. Κόντρα σε αυτόν είναι το ευρύτερο προοδευτικό κίνημα με μπροστάρη τους Ισραηλίτες ειρηνιστές. Στο βάθος διακρίνεται το ισραηλινό προλεταριάτο που, παρά τις όποιες καλύτερες συνθήκες του έναντι της Παλαιστίνης, έχει κοινή ιστορική και παρούσα μοίρα με τους Παλαιστίνιους εργάτες. Τα παιδιά της Γης της Επαγγελίας, Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί, δεν έχουν κάτι να χωρίσουν. Είναι παιδιά του ίδιου Θεού. Αυτό που τα χωρίζει είναι τα κάθε λογής συμφέροντα των αμερικανο-ισραηλίτικων εξουσιαστικών μηχανισμών. Η λύτρωση του λαού της Παλαιστίνης δε θα γίνει κόντρα στο λαό ενός κράτους. Η λύτρωση των Παλαιστινίων ταυτίζεται με τη λύτρωση της Γης της Επαγγελίας. Αυτή είναι δυνατή μόνο με τον κοινό αγώνα όλων των λαών της. Οι απόγονοι του Αβραάμ δεν είναι μια ενιαία κοινοπραξία με κοινά συμφέροντα, ούτε ένας ανώνυμος, απρόσωπος συνεταιριστής.

Η κατανόηση του προβλήματος της διένεξης μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραήλ βρίσκεται στη σύνδεσή του με όλες τις κοινωνικοπολιτικές συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή που εξελίσσονται στην προσπάθεια εθνικής απελευθέρωσης από την ιμπεριαλιστική κηδεμονία, κυρίως, των Γιάνκηδων. Το πρόβλημα μεγαλώνει συνεχώς μετά την αγγλο-αμερικανική πολεμική επέμβαση και κατοχή στο Ιράκ που απειλεί να πάρει εκρηκτική διάσταση. Οι λαοί της Μέσης Ανατολής υποχρεώνονται να επιλύσουν προβλήματα που στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης λύθηκαν από τις αστικές επαναστάσεις. Η λύση τους έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα εγκάθετα αναχρονιστικά καθεστώτα της Ανατολής, που πάνω τους στηρίζεται η Ευρω-ατλαντική ιμπεριαλιστική παρουσία. Αποκαλύπτεται, έτσι, το μεγάλο πρόβλημα που στοιχείο του είναι η ισραηλινο-παλαιστινιακή διένεξη: Η σύνδεση της εθνικής απελευθέρωσης με την κοινωνική επανάσταση.