Μεγάλη αναστάτωση επικρατεί στο χώρο της Παιδείας. Ηδη στα ΑΕΙ και ΤΕΙ έχει ξεκινήσει η 5ήμερη αποχή των πανεπιστημιακών, η ΟΛΜΕ προσανατολίζεται σε 48ωρη απεργία στις 6 - 7 Οκτώβρη, ενώ η ΔΟΕ αποφάσισε 24ωρη απεργία επισης στις 6 Οκτωβρη. Τους προβληματισμούς και τις διαφορετικές προσεγγίσεις του για αυτόν τον αγώνα έχουν ήδη διατυπώσει οι κομμουνιστές, συμμετέχοντας δραστήρια στην προετοιμασία του. Το κίνημα των εκπαιδευτικών είναι απαραίτητο σήμερα να διευρύνει τους στόχους και το πλαίσιο πάλης του. Οσο κι αν είναι υπαρκτά τα μισθολογικά προβλήματα, η αναγκαιότητα της συσπείρωσης και συμμαχίας των εκπαιδευτικών με τους γονείς (εργάτες - αγρότες - επαγγελματοβιοτέχνες) και τη νεολαία (μαθητές - σπουδαστές - φοιτητές) έχει γίνει στις σημερινές συνθήκες περισσότερο επιτακτική κι έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία και αξία. Ολοι αυτοί αγκομαχούν κάτω από το βάρος της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής και της ιδιωτικοποίησης της παιδείας, της μορφωτικής υποβάθμισης, της απαξίωσης του εκπαιδευτικού έργου, την ίδια ώρα που έγιναν πραγματικός βραχνάς τα έξοδα της λαϊκής οικογένειας. Για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός ο αγώνας, για να μην εκφυλιστεί με αποσπασματικά και ανεπαρκή για τις σύγχρονες συνθήκες αιτήματα, πρέπει και μπορούν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα από το παρελθόν, και για το περιεχόμενο και για τις μορφές του αγώνα.