Ηταν στα πέτρινα χρόνια της Μακρονήσου που ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης γνωρίστηκε σε μια τυχαία συνάντηση με τον Μίκη Θεοδωράκη. Λίγο αργότερα σε μια μεταγωγή τους, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης πρόσφερε στον Μίκη ένα κύπελλο με νερό, κάτι που ο Μίκης δεν ξέχασε ποτέ. Τα χρόνια πέρασαν και εκείνη η γνωριμία «ξεθώριασε», μέχρι το 1959 που ο Τάκης Λαμπρόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής της Columbia, κάλεσε επειγόντως τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ηταν η δεύτερη συνάντησή του με τον Μίκη, που αυτή τη φορά ο Θεοδωράκης ήθελε τον Μπιθικώτση για να τραγουδήσει τον «Επιτάφιο». Στην αρχή τα τραγούδια δεν άρεσαν στον Μπιθικώτση, αλλά εκείνο που τον κράτησε κοντά στον Μίκη ήταν δύο άλλα τραγούδια, η «Μαργαρίτα Μαργαρώ» και το «Μάνα μου και Παναγιά». Τελικά, ο «Επιτάφιος» άνοιξε το δρόμο στη μελοποιημένη ποίηση, ένα δρόμο που χαράχτηκε ανεξίτηλα και στα επόμενα χρόνια από τις συγκλονιστικές και ανεπανάληπτες ερμηνείες του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Τραγούδια όπως: «Επιτάφιος» 1960 (Γιάννης Ρίτσος - Μίκης Θεοδωράκης), «Σε πότισα ροδόσταμο» 1961 (Νίκος Γκάτσος - Μίκης Θεοδωράκης), «Βρέχει στη φτωχογειτονιά» 1961 (Τάσος Λειβαδίτης - Μίκης Θεοδωράκης), «Επιφάνεια» 1962 (Γιώργος Σεφέρης - Μίκης Θεοδωράκης), «Το τραγούδι του Νεκρού Αδελφού» 1962 (Μίκης Θεοδωράκης), «Καημός» 1962 (Δημήτρης Χριστοδούλου - Μίκης Θεοδωράκης), «Αυτούς που βλέπεις» 1963 (Μιχάλης Κατσαρός - Μίκης Θεοδωράκης), «Οι Μοιραίοι» 1964 (Κώστας Βάρναλης - Μίκης Θεοδωράκης), «Αξιον Εστί» 1964 (Οδυσσέας Ελύτης - Μίκης Θεοδωράκης), «Πάει ο καιρός» 1965 (Νίκος Γκάτσος - Μάνος Χατζιδάκις), «Ρωμιοσύνη» 1966 (Γιάννης Ρίτσος - Μίκης Θεοδωράκης), «Ασπρη μέρα και για μας» 1966 (Νίκος Γκάτσος - Σταύρος Ξαρχάκος), «Μ' ένα παράπονο» 1969 (Νίκος Γκάτσος - Δήμος Μούτσης), «Επιστροφή» 1970 (Νίκος Γκάτσος - Μάνος Χατζιδάκις) και τέλος «Οκτώβρης '78» το έτος 1977 που ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε ποιήματα των Μάνου Ελευθερίου, Δημήτρη Χριστοδούλου, Ερρίκου Θαλασσινού, Τάσου Λειβαδίτη, Γιάννη Θεοδωράκη και Λευτέρη Παπαδόπουλου (Κυριακή, «902 Αριστερά στα FM», στις 18.00).