Κατά τη χτεσινή σύνοδο των «4» (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο) έγινε λόγος περί «αμυντικής συνεργασίας». Αλήθεια, όμως, από ποιον απειλείται στρατιωτικά η Ευρώπη; Εναντι τίνος εχθρού θα στοχεύουν η ευρωπαϊκή δύναμη ταχείας επέμβασης και το ευρωπαϊκό γενικό επιτελείο, που εξαγγέλθηκαν;...

Η χτεσινή εξέλιξη επιβεβαιώνει ότι η ΕΕ κινείται σε μια εντεινόμενη πορεία στρατιωτικοποίησης. Και, μάλιστα, στρατιωτικοποίηση πολλών ταχυτήτων. Ο γαλλογερμανικός άξονας επιδιώκει να καταστεί «ντε φάκτο» ο επικεφαλής της «κομαντατούρ» του ευρωστρατού. Και τούτο σε μια ΕΕ των «25» όπου ο ουσιαστικότερος πλέον «θεσμός» είναι η ανισομέρεια και η ανισότητα. Με τους «μικρούς» να έχουν να επιλέξουν είτε το ...«γιαβόλ κομαντάτ» προς Βόννη -Παρίσι, είτε το ρόλο του δορυφόρου της Ουάσιγκτον, όπως πρόσφατα οι «8» που τάχθηκαν υπέρ της επέμβασης στη Βαγδάτη.

Επιπλέον, η κίνηση αυτή του γαλλογερμανικού άξονα, που ήρθε ως συνέχεια της «κόντρας» με τις ΗΠΑ για το Ιράκ, δείχνει ότι οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και υπαρκτές είναι και μπορεί να καταστούν ιδιαίτερα επικίνδυνες.

Επικίνδυνες σε κάθε περίπτωση: Και διότι αυτός ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός με τις ΗΠΑ παίρνει και στρατιωτική μορφή, και διότι η «πιο δυνατή Ευρώπη σημαίνει πιο δυνατό ΝΑΤΟ», όπως δήλωσε ο Σιράκ, αμέσως μετά τη Σύνοδο...