Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί μερικοί μερικοί (π.χ. η ηγεσία του ΣΥΝ) εκστασιάζονται από τις προαναφερόμενες αντιθέσεις και σπεύδουν να δηλώσουν την πλήρη και ολόθερμη υποστήριξή τους στο... όραμα της «χειραφετημένης από τις ΗΠΑ και δυνατής οικονομικά και στρατιωτικά ενωμένης Ευρώπης».

Η ανάγκη, βέβαια, της συστηματικής παρακολούθησης και ανάλυσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων από το αντιπολεμικό κίνημα, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, είναι ακόμη περισσότερο επιτακτική. Το ίδιο όμως επιτακτική είναι και η ανάγκη της πολιτικής χειραφέτησης του κινήματος, της συνεχούς ενίσχυσης του αντιιμπεριαλιστικού του χαρακτήρα, της αποφασιστικής απόκρουσης των όποιων αντιλήψεων και πολιτικών, που θέλουν να το μετατρέψουν σε «ουρά» του όποιου ιμπεριαλιστικού πόλου ή άξονα, να το κάνουν νεροκουβαλητή του «καλού» ιμπεριαλισμού. Αλλωστε, μόνο ένα χειραφετημένο πολιτικά αντιπολεμικό κίνημα μπορεί να υπερασπιστεί ουσιαστικά και αποτελεσματικά την ειρήνη και να αξιοποιήσει προς όφελος των λαών τις όποιες μικρές ή μεγάλες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί και πρέπει να συνδέσει αρμονικά τα αντιπολεμικά φιλειρηνικά συνθήματα και στόχους, με τα δίκαια εργασιακά, οικονομικά και δημοκρατικά αιτήματα των εργαζομένων, με την ολοφάνερη σήμερα ανάγκη της ανατροπής των συσχετισμών δυνάμεων και μιας ριζικά διαφορετικής πορείας των εξελίξεων.