«Η Αβάνα καταστέλλει την αντιπολίτευση» ισχυρίζεται σχεδόν ολοσέλιδο άρθρο της γαλλικής «Humanite», της 9ης του Απρίλη και συμπληρώνεται και από την ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας, όπου «καταδικάζει με τη μεγαλύτερη δυνατή αποφασιστικότητα» τις διώξεις ενάντια στους Κουβανούς αντιφρονούντες «με διαδικασίες, στις οποίες σύρθηκαν άνδρες και γυναίκες, από κάθε άποψη απαράδεκτες». Εν συνεχεία στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι το ΚΚΓ απαιτεί «την άμεση απελευθέρωσή τους» και ζητά επίσης να γίνουν όλες οι απαιτούμενες, από τη Γαλλία και την Ευρωπαϊκή Ενωση, ενέργειες, για την επίτευξη αυτού του στόχου. Δηλαδή της απελευθέρωσης...

Ο «Ριζοσπάστης» αναδημοσιεύει σήμερα άρθρο του Χόρχε Ινσούνσα, μέλους της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής, που διαφωτίζει αρκετές πτυχές των γεγονότων. Το άρθρο απαντά ουσιαστικά στην ανακοίνωση του ΚΚΓ αλλά και τις δηλώσεις της Εθνικής Γραμματέα.

«Διάβασα με έκπληξη και κάποια πικρία τη δήλωση της Μαρί Ζορζ Μπουφέ, Εθνικής Γραμματέα του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος για την Κούβα. Με εκπλήσσει, αν είναι δυνατόν να εκπλήσσεται κανείς ακόμα, το καταστροφικό αποτέλεσμα που έχει ο αυτοκρατορικός έλεγχος στα μέσα επικοινωνίας στη διαμόρφωση συνειδήσεων και απόψεων σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς τομείς, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Αριστεράς.

Η Μαρί Ζορζ Μπουφέ αντέδρασε υπό αυτήν την πίεση και δεν μπορώ παρά να λυπάμαι βαθύτατα για το περιεχόμενο της δήλωσής της: ένας δημοσιογράφος μου τη γνωστοποίησε χρησιμοποιώντας την ως όπλο για να χαρακτηρίσει αρνητικά την υπεράσπιση, από εμάς τους Χιλιανούς κομμουνιστές, των ενεργειών της Κούβας.

Τα μέτρα που αναγκάστηκε να υιοθετήσει ο κουβανικός λαός και η κουβανική κυβέρνηση δεν μπορούν να εκτιμηθούν χωρίς να παρθεί υπόψη το δράμα που ζει σήμερα ο λαός του Ιράκ.

Εκεί υλοποιήθηκε το παράνομο και ανήθικο δόγμα του προληπτικού πολέμου. Με αυτόν, ο ιμπεριαλισμός σφερετίζεται το δικαίωμα να επιτεθεί σε οποιαδήποτε "σκοτεινή γωνιά του κόσμου" (Μπους) σε όλους εκείνους που θα υψώσουν τη φωνή τους ενάντια στην απαίτησή του να εγκαθιδρύσει μία παγκόσμια δικτατορία.

Χωρίς να έχει τελειώσει ακόμα ο πόλεμος στο Ιράκ, μιλούν ανοιχτά για κινδύνους που αφορούν το Ιράν, τη Συρία, τη Βόρεια Κορέα. Θα ήταν αφέλεια να αποκλείσει κανείς την Κούβα από αυτά τα σχέδια. Γι' αυτό φτάνει να ακούσει κανείς τους αρχηγούς της κρατικής τρομοκρατίας: Την ημέρα της κατάκτησης της Βαγδάτης, ο Ντικ Τσένεϊ, αντιπρόεδρος του εισβολέα αποφάνθηκε ότι αυτό που συνέβη είναι "ένα ξεκάθαρο μήνυμα για όλες τις χώρες που ασκούν τρομοκρατία". Πριν λίγο καιρό, η αξιοσημείωτη εξέλιξη της κουβανικής επιστήμης, παρά τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζει η χώρα, χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση του εισβολέα για να καταγγείλει την υποτιθέμενη παραγωγή όπλων μαζικής καταστροφής στην Κούβα.

Για να τεθεί σε πράξη κάθε επίθεση απαιτείται κατευνασμός της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Πρέπει να φτιαχτεί η εικόνα της συμμετοχής στην "αυτοκρατορία του κακού". Γι' αυτό το λόγο δραστηριοποιείται ένα βρόμικο μείγμα ενεργειών των μυστικών υπηρεσιών και χειραγωγημένης επικοινωνίας. Στα γεγονότα της Κούβας αυτή η μεθοδολογία αποκαλύφθηκε.

Ο Τζέιμς Κάσον, υπεύθυνος του Γραφείου Συμφερόντων των ΗΠΑ στην Κούβα, στην ουσία βορειοαμερικανική πρεσβεία στο νησί, κάνοντας κατάχρηση των διπλωματικών του προνομίων, ενήργησε στην κατεύθυνση της δημιουργίας προκλήσεων που αρχίζουν να στρώνουν το δρόμο για μία επίθεση.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι δε δούλεψε άσχημα, στην πραγματικότητα κακώς το έπραξε. Κατάφερε να δημιουργήσει αντιπολιτευόμενους στην επαναστατική κυβέρνηση, να τους μεταφέρει χρήματα και άλλα μέσα για την υπονομευτική τους δουλιά, ώστε να προκληθούν γεγονότα που θα δικαιολογούσαν τη χρήση βίας κατά της Κούβας, που τόσο απεγνωσμένα επιδιώκουν ο Μπους και οι δικοί του. Είχε προχωρήσει αρκετά στις δουλιές του, οπότε και έγιναν δύο απαγωγές αεροπλάνων και μία σκάφους, η πραγματοποίηση των οποίων χρειάστηκε να επισπευστεί, όταν οι συλλήψεις πολλών από αυτούς που συμμετείχαν, απέδειξαν ότι είχε αποκαλυφθεί η δράση τους. Επρεπε να αποδείξουν στους χρηματοδότες τους ότι τα εκατομμύρια που έστειλαν δεν πήγαν στράφι.

Η δήλωση της Μαρί Ζορζ Μπουφέ που χαρακτηρίζει τις δίκες ως καταστολή της ελευθερίας του λόγου, δεν αντιστοιχεί στα γεγονότα. Αυτό που καταδικάστηκε είναι η αποδεδειγμένη ύπαρξη συνωμοσίας από μια ξένη δύναμη για την αποσταθεροποίηση της χώρας. Εμείς έχουμε εμπειρία σε σχέση με τα αποτελέσματα αυτών των πρακτικών. Ετσι δημιουργήθηκαν στη Χιλή οι συνθήκες για το πραξικόπημα του Πινοσέτ. Ετσι προχωρούν σήμερα, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες για την ανατροπή της δημοκρατικής κυβέρνησης της Βενεζουέλας. Μια σε βάθος εκτίμηση των γεγονότων οφείλει να ξεκινήσει από αυτές τις πραγματικότητες, οπότε το συμπέρασμα θα πρέπει να είναι μια δήλωση που να καταδικάζει όχι την κουβανική αλλά τη βορειοαμερικανική κυβέρνηση που επιμένει να παρενοχλεί την επαναστατική διαδικασία για πάνω από 40 χρόνια.

Εδώ και κάποιες δεκαετίες, ένας εξαίρετος Γάλλος κομμουνιστής, ο Ζακ Ντιουκλό, απευθύνθηκε στο Γενικό Γραμματέα του ΚΚ των ΗΠΑ με παρατηρήσεις αναφορικά με τις πολιτικές θέσεις του, έχοντας την πεποίθηση ότι αυτές ζημίωναν τη συμμετοχή των κομμουνιστών στους αγώνες των εργαζομένων και των λαών για τα δικαιώματά τους. Δεν ήταν μία επέμβαση. Ηταν ένας συλλογισμός συντρόφου. Στο πνεύμα του Ζακ Ντιουκλό γράφω αυτές τις γραμμές.

Οταν τελείωνα αυτές τις σημειώσεις, έμαθα την απόφαση των κουβανικών δικαστηρίων να καταδικάσουν σε θάνατο τρεις από τους απαγωγείς του πλοίου στην Αβάνα. Είναι μία απόφαση που πήρε τελικά το Συμβούλιο του Κράτους, στο οποίο είχαν κάνει έφεση οι καταδικασμένοι. Εγώ είμαι κατά της ποινής του θανάτου και λυπάμαι που συμπεριλαμβάνεται στην κουβανική νομοθεσία. Ωστόσο, αυτό το γεγονός, σημαντικό για μένα, δε μου δίνει επιχειρήματα για οποιαδήποτε καταδίκη του κουβανικού δικαστικού συστήματος, του Συμβουλίου του Κράτους. Απλά εκφράζω την επιθυμία μου, μακάρι, όλες οι χώρες να την εξαλείψουν από τον κώδικά τους, με πρώτες τις ΗΠΑ, όπου ένας μέτριος κυβερνήτης υπέγραψε και εκτέλεσε σε λίγα μόνο χρόνια πάνω από 150 άτομα. Γνωρίζουμε το όνομά του: Τζορτζ Μπους. Ομως, δε θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ, για να δούμε το ίδιο αυτό άτομο εξοργισμένο να καταγγέλλει για "απανθρωπιά" την Κουβανική Επανάσταση.

Εμείς που επιθυμούμε την πρόοδο και την ειρήνη δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε τίποτε που να βοηθήσει στο να μετατραπούν οι λαοί μας σε αντικείμενο χειραγωγήσεων. Εχουμε, αντίθετα, την υποχρέωση να κάνουμε το παν, ώστε να αποκαλυφθούν και να αποτύχουν οι ελιγμοί και οι επικοινωνιακές εκστρατείες, που έχουν ως στόχο να ανοίξουν το δρόμο στις αυτοκρατορικές αξιώσεις για παγκόσμια κυριαρχία».