Ενώ η ανθρωπότητα περιμένει με κομμένη την ανάσα την ώρα που οι ορδές των Αγγλοαμερικάνων δολοφόνων θα επιτεθούν κατά του λαού του Ιράκ, ένας άλλος πόλεμος διεξάγεται παρασκηνιακά στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ενας μονομερής πόλεμος, που έχει εξαπολύσει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο κατά των εργαζομένων και των κατακτήσεών τους. Πρόκειται για ταξικό πόλεμο, με θύματα τα κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα, τους άνεργους, τους «μερικώς» εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων, που δοκιμάζονται από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Η νέα φάση αυτής της εξελισσόμενης στο χρόνο επίθεσης, στην οποία σήμερα ηγούνται σε πολιτικό επίπεδο οι Σημίτης, Σρέντερ και Σιράκ, έχει σχεδιαστεί να εκδηλωθεί τις μέρες αυτές, ταυτόχρονα με τις βόμβες που ετοιμάζονται να εκτοξεύσουν για να δολοφονήσουν τον ιρακινό λαό οι Μπους και Μπλερ. Μπορεί, με αφορμή την «κρίση του Ιράκ», η Ευρωπαϊκή Ενωση να έχει ουσιαστικά ...διχοτομηθεί και κανείς να μη γνωρίζει πώς θα διαμορφωθεί στο μέλλον, μπορεί ο Σρέντερ και ο Σιράκ να τα έχουν «σπάσει» με τον Μπους και τον Μπλερ, αυτό όμως που ενώνει και τους τέσσερις, από κοντά και τον Σημίτη, αυτό που δε δημιουργεί την παραμικρή διαφωνία μεταξύ τους, είναι το τσάκισμα του κοινού ταξικού τους εχθρού: Του εργατικού κινήματος, καθώς και των κατακτήσεών του. Στο σημείο αυτό υπάρχει απόλυτη συμφωνία.

Χτες ξεκίνησαν οι εργασίες του ΕΚΟΦΙΝ στις Βρυξέλλες με προεδρεύοντα τον Ελληνα υπουργό Οικονομίας. Στόχος του ΕΚΟΦΙΝ είναι να προετοιμάσει το Κείμενο Βασικών Σημείων - πρόκειται για έναν απολογισμό της περιβόητης προοπτικής της Λισαβόνας, ενώ τίθενται και οι νέοι στόχοι - ενόψει του εαρινού Συμβουλίου Κορυφής, οι εργασίες του οποίου ξεκινούν σήμερα και ολοκληρώνονται αύριο.

Με λίγα λόγια, παίρνουν μέτρα με στόχο την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, κάτι που τους το διασφαλίζουν οι «ελαστικές» μορφές απασχόλησης, οι ενοικιάσεις εργαζομένων-σύγχρονων δουλοπαροίκων, γενικώς η πλήρης ανατροπή των σταθερών μορφών απασχόλησης. Η δική μας απάντηση, βέβαια, πρέπει να είναι όχι μόνον αντιπάλεμα των αντιδραστικών αυτών πολιτικών αλλά συνολική ρήξη με το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη σοσιαλιστική προοπτική.