- Παρακολουθήσατε το πρόσφατο συνέδριο του Κόμματος Εργασίας της Τουρκίας (ΕΜΕΡ). Ποιες εντυπώσεις αποκομίσατε;

- Είχαμε προσκληθεί, το κόμμα μας και το ΠΑΜΕ, να παρακολουθήσουμε το 3ο Συνέδριο του ΕΜΕΡ, στις 2 του Μάρτη στην Αγκυρα, που έγινε μια μέρα μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις στην τουρκική πρωτεύουσα, στις οποίες συμμετείχαν πάνω από 100.000 κόσμου, συμβάλλοντας και αυτές στο ιστορικό ψήφισμα της τουρκικής Βουλής, με το οποίο δεν εγκρίθηκαν οι διευκολύνσεις που ζητούσαν οι Αμερικανοί για τον πόλεμο στο Ιράκ. Ηταν μια σημαντική εμπειρία η συμμετοχή μας στο Συνέδριο αυτό, όπως και η συμμετοχή μας στη συνδιάσκεψη του κόμματος, δύο μέρες πριν το επίσημο Συνέδριο. Ας έχουμε υπόψη μας ότι με βάση το νόμο για τα πολιτικά κόμματα στην Τουρκία, τα μεν συνέδρια είναι περισσότερο πανηγυρικές εκδηλώσεις, αφού βρίσκονται υπό τη σχεδόν άμεση επιτήρηση των Αρχών, και γι' αυτό η ουσιαστική πολιτική και ιδεολογική συζήτηση γίνεται στις λεγόμενες συνδιασκέψεις, που προηγούνται των συνεδρίων.

Πρώτ' απ' όλα, στο συνέδριο συμμετείχαν πάνω από 1.100, εκλεγμένοι αυτήν τη φορά, αντιπρόσωποι, από το επίπεδο του εργοστασίου έως το επίπεδο της κομματικής οργάνωσης, προς τα πάνω, κι αυτό ήταν κάτι καινούριο - στο προηγούμενο συνέδριο δεν είχαν υπάρξει διαδικασίες εκλογής. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι μιλάμε για ένα κόμμα με μεγάλη επιρροή και «ρίζες» στην οργανωμένη εργατική τάξη της Τουρκίας, την πραγματικά οργανωμένη, εκείνο δηλαδή το κομμάτι της εργατικής τάξης που είναι στις τρεις συνδικαλιστικές οργανώσεις που υπάρχουν στη χώρα. Εκτέθηκαν σημαντικές εμπειρίες και τέθηκε η ανάγκη να προσανατολιστεί ακόμη περισσότερο το κόμμα στις ανάγκες των εργαζομένων. Πολλοί από τους συνέδρους που μίλησαν ήταν συνδικαλιστές από διάφορους κλάδους, τις μεταφορές, τους δημόσιους υπάλληλους, από τους καθηγητές, από τους μηχανικούς κ.ά. Ενα τρίτο, σημαντικό στοιχείο, κατά τη γνώμη μου, είναι η αυξημένη αυτοπεποίθηση, σε όλους τους συντρόφους με τους οποίους μιλήσαμε. Αυτοπεποίθηση, που είναι πιθανό να ήταν και αποτέλεσμα της μαζικότατης διαδήλωσης στην Αγκυρα, όπως και της καλής δουλιάς του κόμματος στις εκλογές. Οπως είναι γνωστό, μαζί με το φιλοκουρδικό κόμμα HADEP και το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα, με επικεφαλής του τον γνωστό αγωνιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα Ακίν Μπιρντάλ - που διασπάστηκε από το κόμμα Αλληλεγγύης και Ελευθερίας - συγκρότησαν έναν εκλογικό συνασπισμό που συγκέντρωσε ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό, γύρω στο 6,5%. Ουσιαστικότερο είναι, όμως, ότι, όπως έλεγαν οι σύντροφοι, αυτός ο συνασπισμός κατάφερε να κάνει τις μαζικότερες προεκλογικές πολιτικές εκδηλώσεις στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και, φυσικά, υπήρξε η δυνατότητα να ανοιχτεί το κόμμα σε ευρύτερο κόσμο.

Βρίσκεται σε εξέλιξη μια σοβαρή προσπάθεια του κόμματος να αναπτύξει τη δράση του σε τομείς,που είχαν μείνει κάπως πίσω τα προηγούμενα χρόνια. Αναφέρομαι ιδιαίτερα στην απόφασή του, όσον αφορά στις εργαζόμενες γυναίκες, θέμα για το οποίο ετοιμάζονται να κάνουν άμεσα μια συνδιάσκεψη, όπως επίσης και για τη δουλιά τους στην ύπαιθρο, στην κατεύθυνση δημιουργίας ενώσεων των κατοίκων της υπαίθρου, που θα έλεγε κανείς πως είναι κάτι που απουσίαζε εντελώς από τη δράση του ΕΜΕΡ. Είναι μια προσπάθεια του Κόμματος Εργασίας να καταπιαστεί με τα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών, αλλά και των εργατών γης στην τουρκική ύπαιθρο, που, όπως ξέρουμε,είναι η τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού.