Ο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΕΑΜικός Τύπος έχει καταγράψει με τρόπο μοναδικό τη μεγάλη, τη συγκλονιστική εκείνη διαδήλωση, που τελικά ματαίωσε την πολιτική επιστράτευση στις 5 του Μάρτη του 1943. Στα ιστορικά αυτά ρεπορτάζ είναι και το πρωτοσέλιδο που δημοσιεύτηκε στην «Ελεύθερη Ελλάδα». Είναι κείμενα που θα έπρεπε να μπούνε από χρόνια στα σχολικάβιβλία, να διδάσκονται στα σχολεία, όπως ακριβώς συμβαίνει με του Εικοσιένα τα ντοκουμέντα.

ΕΞΗΝΤΑ χρόνια και το επίσημο κράτος εξακολουθεί να κρατεί μακριά από τη νέα γενιά την ιστορία της Αντίστασης, που αποτελεί χρυσή κληρονομιά για τις επερχόμενες γενιές της πατρίδας μας.

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ, που παρακολουθεί τη μεγάλη εκείνη διαδήλωση, θα μας δώσει το πορτρέτο της μεγάλης μέρας, της απέραντης εκείνης λαοθάλασσας, που τρικύμισε νικηφόρα στην καρδιά της Αθήνας. Γράφει:

ΕΑΜ! ΕΑΜ! ΕΑΜ! Φωνή βοερή, φωνή βροντερή, φωνή οργισμένη! Είναι δέκα, εκατό, είναι χίλιοι αυτοί που το λένε; Οχι! Είναι δεκάδες χιλιάδες! Ενός ελεύθερου λαού ο σεισμός περνάει τα χώματα της σκλαβωμένης γης του, τα πατάει λυτρωμένος σε μια τεράστια πομπή, σε μια παρέλαση ατέλειωτη. Και τινάζει ως στο συγνεφιασμένο ουρανό τη χαρά μαζί και τον πόνο του, την ελπίδα του και τον καημό του με μια μόνη λέξη ΕΑΜ.

«... ΕΙΝΑΙ η πίστη μου μαζί κι αντοχή του! Κι όρκο δίνουμε ο ένας στον άλλον πως θα μείνουμε πάντα μαζί, σφιχτοδεμένοι μαζί, όπως πάμε τώρα σ' αυτή την τεράστια διαδήλωση κοντά ο ένας στον άλλο, ωσότου να πάρουν οι αγώνες μας το ευτυχισμένο τέλος, και θα πάρουν, και δίνουμε τον όρκο μας με μια μόνο λέξη: ΕΑΜ!!!».

ΚΑΙ ΤΟ φλογερό αυτό ρεπορτάζ της μεγάλης καταματωμένης μέρας κλείνει με τούτα τα λόγια: «Μπροστά μας αντικρίζουμε την Ακρόπολη, το αιώνιο σύμβολο του πολιτισμού, που συνεχιστές είμαστε εμείς οι ίδιοι. Δε θα σκύψουμε το κεφάλι στο ζυγό των τυράννων, δε θα μπούμε στη δουλεία του κατακτητή, για να φτιάξουμε οι ίδιοι τις αλυσίδες που θα μας δέσουν αιώνια. Κάλλιο ναι, κάλλιο να πεθάνουμε παλεύοντας στους δρόμους, για τη λευτεριά, κι όταν μας διώξουν κι απ' τους δρόμους, κάλλιο ακόμα να βγούμε στα βουνά να παλέψουμε σαν άντρες μαζί με τους άλλους, μαζί με τους αντάρτες μας! Η ζωή της λευτεριάς είναι για μας το παν. Γι' αυτήν αγωνιζόμαστε. Και γι' αυτήν πεθαίνουμε...».

Η ΙΣΤΟΡΙΑ της Εθνικής Αντίστασης και η αλήθεια της, όλα τα ντοκουμέντα της, χωρίς σοβαρές παραλείψεις, διαστρεβλώσεις και αποσιωπήσεις πρέπει να περάσει στη νέα γενιά. Πρέπει να μπει στα σχολικά βιβλία. Βέβαια, η ιστορία είναι ενοχλητική για την κυρίαρχη τάξη, είναι όμως προωθητική δύναμη για το λαό και επαναστατικά διδακτική για τη νέα γενιά.