Ερωτικές, παροιμιακές, περιπαιχτικές, σαρκαστικές, στοχαστικές... Αρέκιες της φυλακής, του παράπονου, του γλεντιού, της ξενιτιάς, της θάλασσας και άλλες, που ακόμα τραγουδιούνται στη Ζάκυνθο. Αυτοσχέδιοι και δόκιμοι στίχοι, που ισορροπούν το λυρισμό, την καυστική σάτιρα και ελευθεροστομία. Μικρές μουσικές ιστορίες από τη ζωή μιας κοινωνίας που στοχαζόταν έμμετρα και θυμοσοφούσε τραγουδώντας.

Στον «κόσμο» της αρέκιας, αυτού του ιδιαίτερου είδους που αναπτύχθηκε στη Ζάκυνθο, ξεναγεί το βιβλίο «Και τι τραγούδι να σου πω» (με υπότιτλο «Αρέκιες και γιούλια ολόμπλαβα)», που κυκλοφόρησε από τις ζακυνθινές εκδόσεις «Τρίμορφο», σε επιμέλεια του Στέλιου Τζερμπίνου. Πρόκειται για μια νέα επαυξημένη έκδοση, αντλημένη από τον πλούτο της ζακυνθινής λαογραφίας, της τοπικής λαϊκής μούσας και της άγραφης αρμονίας της αρέκιας.

Το «Τρίμορφο», κυκλοφόρησε και το επίσης ενδιαφέρον βιβλίο «Ιστορική και Στατιστική Πραγματεία για την Πόλη και τη Νήσο της Ζακύνθου» του Παύλου Μερκάτη (1771-1854). Γραμμένο το 1811 στα ιταλικά, το έργο συνέβαλε ουσιαστικά στη διαμόρφωση της ιστορικής έρευνας για το νησί και τη ζωή σ' αυτό εκείνη την περίοδο. Στους στατιστικούς πίνακες που παραθέτει ο συγγραφέας αναφέρονται τα πλήρη στοιχεία της ζακυνθινής κοινωνίας. Σημειώνουμε ότι για πρώτη φορά το έργο του Μερκάτη (υπήρξε φίλος γνωστών περιηγητών, ενώ γι' αυτόν ο Σολωμός έγραψε δύο σονέτα) κυκλοφορεί στα ελληνικά, σε μετάφραση του Βαγγέλη Κεφαλλονίτη.