Σ' ένα θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί έντονα την πολιτεία, τη «μητρότητα και το δημογραφικό», αφιερώνει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, με ομόφωνη απόφαση του ΔΣ της, τη φετινή 8η του Μάρτη.

«Αν θέλετε κι εσείς παιδιά, προστατέψτε τη μητρότητα κοινωνικά», είναι το σύνθημα που θ' ακουστεί στο μεθαυριανό εορτασμό. Το σχετικό εμπεριστατωμένο κείμενο της ΟΓΕ, που ήδη κυκλοφορεί, καταγγέλλει την υποκρισία των κρατούντων, που επιχειρούν να ενοχοποιήσουν τα νέα ζευγάρια και τις γυναίκες ειδικότερα για τη σημερινή υπογεννητικότητα: «Το υπαρκτό δημογραφικό πρόβλημα, τονίζεται, θα τους χρησιμεύσει για την πλήρη κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης».

Η ΟΓΕ επισημαίνει τα πραγματικά αίτια του προβλήματος και καταλήγει: «Οι γυναίκες μέσα από την προστασία της μητρότητας μπορούν να δημιουργήσουν πραγματικό μέτωπο ενάντια στις πολιτικές που τους στερούν αυτό το βιολογικό δικαίωμα, δικαίωμα που συνδέεται άμεσα με την ύπαρξη και την ανάπτυξη αυτού του τόπου...».

«Τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, όπως η ανεργία και η απειλή της, οι "ευέλικτες" μορφές εργασίας, η λιτότητα, η υποβαθμισμένη δημόσια υγεία και παιδεία και η ολοένα μεγαλύτερη συρρίκνωση της κοινωνικής πολιτικής, η διαφθορά, η χρήση ναρκωτικών ουσιών και τόσα άλλα, κάνουν τους νέους ανθρώπους και τις γυναίκες να είναι διστακτικοί να γεννήσουν και να μεγαλώσουν έστω και ένα παιδί», υπογραμμίζει η ΟΓΕ.

Σήμερα πλέον, που η βαρβαρότητα και η ασυδοσία κυριαρχούν στις σχέσεις εργοδότη και εργαζόμενου, μπορούμε να πούμε ότι η εγκυμοσύνη διώκεται. Απροκάλυπτα πλέον δεν προσλαμβάνονται νέες γυναίκες, αν δεν εγγυηθούν την αποφυγή μιας εγκυμοσύνης, έγκυες απολύονται, ενώ με το "εκσυγχρονισμένο" εργασιακό καθεστώς των άτυπων μορφών εργασίας τα κατακτημένα επιδόματα, άδειες, μειωμένα ωράρια κλπ. αποτελούν "αναχρονιστικό" παρελθόν. Κάθε κονδύλι για κοινωνικές παροχές εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα στην ελεύθερη αγορά εργασίας.

Υποκρισία επικρατεί για την όξυνση του δημογραφικού προβλήματος και γίνεται προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού μας για τα αίτια του προβλήματος. Κι όμως, όλες οι έρευνες (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών) καταλήγουν στη σχέση τεκνοποίησης από τα νέα ζευγάρια με την οικονομική και κοινωνική πολιτική που εφαρμόζεται: Τα ζευγάρια αποκτούν λιγότερα παιδιά από όσα θα επιθυμούσαν και απ' όσα θεωρούν ως ιδανικό αριθμό».

«Οι υπεύθυνοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν μέχρι και να εξαφανίσουν τους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες, που σχετίζονται με το πρόβλημα. Επιχειρούν να μιλήσουν μόνο για "σύγχρονη νοοτροπία" και "καλοπερασακισμό" των νεαρών ζευγαριών, παραλληλίζουν τη σημερινή με άλλες εποχές και, άρα, εντελώς διαφορετικές κοινωνικοοικονομικές ανάγκες. Προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν και να μεταθέσουν αλλού τις ευθύνες και κύρια στις γυναίκες, διότι δημογραφικό και μητρότητα είναι αλληλένδετα.

Στην πραγματικότητα, η μητρότητα δεν είναι μόνο οικογενειακή και ατομική υπόθεση της γυναίκας, που θέλει να αποκτήσει παιδί. Η προστασία της μητρότητας χρεώνεται ολοκληρωτικά στην πολιτεία και έχει να κάνει με όλο το χρονικό διάστημα της παραγωγικής ηλικίας της γυναίκας. Αλλά και κάθε παιδί που γεννιέται έχει συγκεκριμένα δικαιώματα, που χρεώνονται στην πολιτεία. Η μόρφωση του παιδιού, η επαγγελματική του αποκατάσταση, η κοινωνική ευαισθησία, η αναπτυγμένη κοινωνική του συνείδηση και η θωράκισή του από κοινωνικές παρεκκλίσεις αποτελούν τους καθοριστικούς παράγοντες για την ομαλή του ένταξη στην κοινωνία και την προσφορά του στην προκοπή και στην ανάπτυξη μιας χώρας».

• Η εξωσπιτική πληρωμένη εργασία της γυναίκας είναι πια μη αντιστρέψιμο γεγονός, καλύπτει οικονομικές ανάγκες, αλλά και τις ανάγκες, που έχουν να κάνουν με τη χειραφέτηση και την απελευθέρωσή της, με την οικονομική και ασφαλιστική αυτονομία της.
• Παράλληλα, τα δικαιώματα αντισύλληψης και άμβλωσης αναγνωρίστηκαν και στη χώρα μας, κάτω από την πίεση των αγώνων του γυναικείου και του εργατικού κινήματος (Νόμοι 1038/1980 και 1609/1986 για τον «οικογενειακό προγραμματισμό» και την «τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης και την προστασία της υγείας της γυναίκας», αντίστοιχα). Δικαιώματα, που αντιδραστικοί και σκοταδιστικοί κύκλοι κάνουν λυσσαλέα προσπάθεια να βραχυκυκλώσουν.
• Βέβαια, ούτε αυτοί οι νόμοι εφαρμόστηκαν, σημειώνεται. Οι έγκυες δεν προσλαμβάνονται ή απολύονται, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν καλύπτουν την αντισύλληψη, η έλλειψη υπηρεσιών Οικογενειακού Προγραμματισμού, καθιστούν τις αμβλώσεις πρώτες στις μεθόδους αντισύλληψης, η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας χαρίζει στην ιδιωτική πρωτοβουλία το φιλέτο που αφορά το κόστος της αναπαραγωγικής διαδικασίας.

Σήμερα, η Ομοσπονδία θυμίζει την κατακραυγή, που προκάλεσε πριν μερικά χρόνια το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής, το οποίο, κάτω από την πίεση του ενωμένου γι' αυτό το θέμα γυναικείου κινήματος, δεν προχώρησε (παρόλο που συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής το 1993 και έτυχε καθολικής αποδοχής).

Η νομική προστασία της μητρότητας, για την οποία επαίρεται η κυβέρνηση στους διεθνείς οργανισμούς, έχει εξελιχθεί σε μια ουσιαστική έλλειψη προστασίας. Αυτό αποδεικνύει το σχετικό άρθρο της Κατίνας Καραμάνου στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού της ΟΓΕ: Αξίζει να διαβάσουμε όλες τις λεπτομέρειες, αλλά εμείς θα σημειώσουμε μόνο τις ακόλουθες:

• Αυτές που δεν εργάζονται, ή εργάζονται με τις νέες μορφές απασχόλησης, ή εργάζονται και είναι ανασφάλιστες, στερούνται το επίδομα κυοφορίας, το επίδομα λοχείας, το γαμήλιο δώρο της Εργατικής Εστίας, τα οικογενειακά επιδόματα. Στην κατηγορία αυτή, υπάγεται μεγάλος αριθμός γυναικών και κύρια των λαϊκών τάξεων.
• Ο νόμος ορίζει ότι απαγορεύεται η απόλυση εγκύου, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος (το παραθυράκι), δικαστικές αποφάσεις βρίσκουν τις περισσότερες φορές ...σοβαρό λόγο (μειωμένη απόδοση, άκυρη σύμβαση κλπ.).
• Οι έλεγχοι της Επιθεώρησης Εργασίας μεταξύ 1985 και 1995 μειώθηκαν κατά 50%.
• Καμιά γυναίκα δεν τολμά να προσφύγει στα δικαστήρια για παράβαση των νόμων της εργατικής νομοθεσίας. Την επόμενη θα είναι χωρίς δουλιά και το «κόκκινο πανί» για όλες τις «αδελφές» επιχειρήσεις. Καμιά εργαζόμενη μητέρα δεν τολμά να ασκήσει τα δικαιώματά της (άδεια θηλασμού, μειωμένο ωράριο κλπ.) στις σημερινές συνθήκες αγοράς εργασίας...