«Ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση δε μας προξενεί έκπληξη. Είναι και αυτός, όπως και όλοι οι προηγούμενοι, βαθύτατα αντιλαϊκός, αντικοινωνικός και κατ' εξοχήν παραπλανητικός. Σταθερά προσηλωμένος στην πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας. Και αυτός ο προϋπολογισμός είναι στραμμένος στη μεγαλύτερη λιτότητα, στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, στην αφαίρεση εργατικών δικαιωμάτων υπέρ της ελαστικοποίησης και της ευελιξίας της εργασίας, δηλαδή υπέρ της μαύρης εργασίας, γιατί μόνο τέτοια εργασία είναι η ευέλικτη. Ερχεται δηλαδή ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση. Οταν η κυβέρνηση μιλά για μείωση του εργατικού κόστους, εννοεί αποκλειστικά το μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Η αναδιανομή που κάνει είναι κυρίως προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Ακόμα θρασύτερος ο ΣΕΒ πιέζει για αποδέσμευση των μισθών από τον πληθωρισμό, που σημαίνει να καταργηθούν τα διορθωτικά ποσά. Ρωτάμε με την ευκαιρία την κυβέρνηση: Πρόκειται να ικανοποιήσει την αξίωση του ΣΕΒ;

Δεν περιμένουμε θετική απάντηση, καθώς ξέρουμε ότι η κυβέρνηση μελετά την περίπτωση να καταργηθεί ο κατώτατος μισθός και όχι μόνον.

Το ΠΑΣΟΚ έχει στο συρτάρι νέα νομοσχέδια και ρυθμίσεις που τα εκπονεί με τα επιτελεία του ή τα φέρνει αμάσητα, κατ' επιταγή της ΕΕ. Ηδη βρισκόμαστε στις παραμονές να πέσει και νέος πέλεκυς με τη νέα αναθεώρηση του συνταξιοδοτικού συστήματος, πράγμα που εμείς το είχαμε υπογραμμίσει εδώ και ένα χρόνο. Υπενθυμίζουμε ότι κατά την περίοδο συζήτησης του πρόσφατου νόμου είχαμε σημειώσει στους εργαζόμενους, ότι δεν πρέπει να θεωρήσουν πως αυτός που ήρθε ήταν λιγότερο κακός από το αρχικό νομοσχέδιο, γιατί η κυβέρνηση αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψει ότι ούτε αυτός της φθάνει, πρέπει να φέρει χειρότερο. Νέα μέτρα εκπονούνται για να προωθήσουν εκβιαστικά τη μερική απασχόληση, που σημαίνει μισή ζωή για τον εργαζόμενο.

Το τι μέλει γενέσθαι, φαίνεται από τη βιασύνη του πρωθυπουργού να ζητήσει νέο νόμο ή την εφαρμογή ρυθμίσεων που υπάρχουν για την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας και αλλού. Συνειδητοποιεί ότι σε όλο το εξάμηνο της ελληνικής προεδρίας θα ξεδιπλωθούν μαζικές και αγωνιστικές κινητοποιήσεις με αποκορύφωμα τις κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη. Τα μέτρα καταστολής είναι επίσης προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς η κυβέρνηση φοβάται ότι οι ξένες αντιπροσωπείες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν και την άλλη Ελλάδα, της ανεργίας και της φτώχειας, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας.

Αν θέλετε να σταματήσουν οι διαδηλώσεις καταργείστε την πολιτική που γεννά και οξύνει τα λαϊκά προβλήματα.

Ο φετινός προϋπολογισμός περιέχει ένα σχετικά νέο στοιχείο που πρέπει να το προσέξει ο λαός, προκειμένου να βγάλει γενικότερα πολιτικά συμπεράσματα και να αντεπιτεθεί σε όλα τα μέτωπα, αν δε θέλει να ζήσει χειρότερες μέρες.

Γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση, η ολιγαρχία του πλούτου στη χώρα μας αισθάνονται τα σινιάλα της ύφεσης στην ελληνική οικονομία, την πορεία στασιμότητας που έχει μπει η μεταποιητική βιομηχανία. Βλέπουν, με τρόμο θα λέγαμε, ότι η ανταγωνιστική θέση των ελληνικών προϊόντων στη διεθνή αγορά γίνεται ακόμα χειρότερη, ότι διευρύνεται το εμπορικό έλλειμμα. Βλέπουν ακόμα ότι επιβραδύνεται η ανάπτυξη του ΑΕΠ σε σχέση με τις διάφορες προβλέψεις και τα παχιά λόγια που μας έλεγαν. Η κυβέρνηση είναι σαφώς ανήσυχη μπροστά στη διεθνή ύφεση που εκδηλώνεται με σχετικό συγχρονισμό και στα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα, δηλαδή την ΕΕ, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία.

Μπορεί να μην ομολογούν πλήρως την αλήθεια, αλλά αυτή διαπερνά τον προϋπολογισμό, δεν κρύβεται Αλλωστε αυτά λέει με τον τρόπο της και η ενδιάμεση έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, ο ΣΕΒ και ο ΙΟΒΕ κλπ.

Το ίδιο επιχείρημα, δηλαδή τη διεθνή ύφεση, χρησιμοποιούν όλες οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, προκειμένου να δικαιολογήσουν την πολιτική λιτότητας, τη ληστεία στο εισόδημα του λαού. Λες και οι κυβερνήσεις σε εθνικό επίπεδο είναι αμέτοχες στο πρόβλημα. Η διεθνής ύφεση δεν είναι φυσικό φαινόμενο, ούτε άσχετο από το τι πολιτική ακολουθείται σε εθνικό επίπεδο, ποια πολιτική εξάγεται στο διεθνές επίπεδο.

Η διεθνής ύφεση ένα πράγμα σημαίνει: Οτι υπάρχει υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, υπάρχει μεγάλη κερδοφορία, αλλά τα κεφάλαια δεν μπορούν να πραγματοποιούν με την ίδια ευκολία τα κέρδη τους, αφού οι λαοί υποκαταναλώνουν. Κρίση σημαίνει ότι γίνεται ακόμα μεγαλύτερη πόλωση μεταξύ πλούτου και φτώχειας, και αν επέλθει κάποια χαλάρωση, αυτή θα είναι προσωρινή, θα είναι ο προθάλαμος για νέο ξέσπασμα κρίσης σε επόμενη φάση. Στην κρίση επίσης επιδρούν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Η κρίση έχει τις ρίζες της στην εσωτερική πολιτική η οποία επεκτείνεται και στις διεθνείς σχέσεις και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση λόγω της έκτασης και του βάθους της διεθνοποίησης. Η εξαγωγή κεφαλαίων γίνεται, όχι γιατί σε εθνικό πεδίο δεν υπάρχει κερδοφορία, αλλά γιατί επιδιώκεται το μέγιστο κέρδος, το υπερκέρδος.

Η ελληνική οικονομία έχει τη δική της πορεία, όσον αφορά στον κύκλο της κρίσης, δε συγχρονίζεται με απόλυτο τρόπο με τις φάσεις του κύκλου στην ΕΕ. Ετσι εξηγείται γιατί η Ελλάδα για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα εμφανίζει σε ορισμένα ζητήματα καλύτερους δείκτες ανάπτυξης, ενώ σε άλλα βρίσκεται πίσω. Η γενική τάση θα είναι δυσοίωνη.

Πού βρίσκεται το ψεύτικο και παραπλανητικό στοιχείο του προϋπολογισμού... Με τον προϋπολογισμό αυτόν προσπαθεί η κυβέρνηση να διαμορφώσει ψεύτικες εντυπώσεις, ότι υπάρχουν τρόποι και να υπηρετείται το κεφάλαιο, και να λαμβάνονται μέτρα που μειώνουν τις κοινωνικές ανισότητες, βελτιώνουν τη θέση του λαού.

Από τη μια μεριά εμφανίζεται να θέλει να συγκρατήσει τα ελλείμματα και τον πληθωρισμό, πράγμα που συνεπάγεται νέα αντιλαϊκά μέτρα και περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες, και από την άλλη να συγκρατήσει την πτώση της λαϊκής κατανάλωσης, ώστε να τονώσει το ρυθμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης, πράγμα που θα οδηγήσει σε αύξηση του πληθωρισμού. Φαύλος κύκλος δηλαδή.

Και μόνο ο στόχος της ανταγωνιστικότητας συνεπάγεται ακόμα μεγαλύτερη επίθεση στο βιοτικό επίπεδο και στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, παρά μόνο ο ανταγωνισμός για τη διακυβέρνηση. Σε δύσκολη θέση είναι και η ΝΔ, η οποία και αυτή επιδιώκει να αποδείξει ότι υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική με μια καλύτερη διαχείριση στα πλαίσια του μονόδρομου της ΟΝΕ. Μιλά με υψηλούς τόνους για τη φτώχεια, και την ίδια ώρα απαιτεί νέα προνόμια στους επιχειρηματίες. Οταν μιλά για αδικία βάζει δίπλα - δίπλα το μισθωτό, το συνταξιούχο και τους επιχειρηματίες.

Και τα δύο κόμματα αναζητούν τρόπους να δείξουν στους ψηφοφόρους τους ότι έχουν μεταξύ τους σοβαρές διαφορές. Ποιες διαφορές δηλαδή μπορεί να υπάρξουν ανάμεσα στην αντίληψη που υλοποιεί το ΠΑΣΟΚ, το οποίο πλασάρει την απάτη του ανθρώπινου καπιταλισμού, και του λαϊκού καπιταλισμού, που αντίστοιχα πλασάρει η ΝΔ;

Τις τελευταίες μέρες δημοσιεύτηκε στον ελληνικό Τύπο ένα κείμενο 250 οικονομολόγων από 12 κράτη - μέλη της ΕΕ και 3 της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, που προβάλλουν μια δήθεν, κατά τη γνώμη μας, Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική, με νέους θεσμούς και κανόνες. Στην ουσία προβάλλουν ένα πακέτο με άρωμα αντινεοφιλελεύθερης πολιτικής, χωρίς όμως να έχει τη χάρη της εναλλακτικής πρότασης.

Ορισμένα από αυτά τα μέτρα μπορεί να μη γίνονται αποδεκτά από τους καπιταλιστές. Αυτό δεν αποδεικνύει το ριζοσπαστισμό τους, αλλά την άρνηση του μεγάλου κεφαλαίου να δεχτεί έστω και μέτρα - ασπιρίνες, έστω και ανώδυνες υποχωρήσεις. Το μεγάλο κεφάλαιο, άλλωστε, δεν καταλαβαίνει εύκολα από πολιτικούς ελιγμούς.

Το κείμενο των οικονομολόγων συνιστά ένα χείμαρρο διακηρύξεων που ο καθένας μπορεί να πάρει ό,τι θέλει ή ό,τι ελπίζει.

Εκεί που φαίνεται το αδιέξοδό τους είναι, όταν προσπαθούν να κάνουν συγκεκριμένες προτάσεις. Διαβάζουμε ένα χείμαρρο διακηρύξεων υπέρ της πλήρους απασχόλησης, χωρίς όμως να αποκλείουν καθαρά τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, χωρίς να λένε πώς θα δημιουργηθούν οι θέσεις εργασίας, αφού η ΟΝΕ δεν παίρνει υπόψη τον εργαζόμενο άλλα το κέρδος. Κριτήριο για την κερδοφορία είναι να υπάρχει πλεονάζουσα, αχρησιμοποίητη εργατική δύναμη, ώστε να ρίχνονται προς τα κάτω οι μισθοί και τα μεροκάματα.

Υποστηρίζουν δημόσια συστήματα συνταξιοδότησης, μέσω του θεσμού της καταβολής εισφορών από τον εργαζόμενο. Είναι κατά της σύνδεσης των αποθεματικών ασφαλιστικών ταμείων με το Χρηματιστήριο. Δε διευκρινίζουν, όμως, αν αυτό το λεγόμενο δημόσιο σύστημα ασφάλισης, θα το χρηματοδοτούν το κράτος και η εργοδοσία, ποιος θα σηκώνει το κύριο βάρος της χρηματοδότησης.

Κάνουν επίσης την εύηχη πρόταση οι συντάξεις να αποεμπορευματοποιηθούν, να δίνονται συντάξεις ανεξάρτητα από τη συμμετοχή στην αγορά εργασίας. Δηλαδή, να δίνονται βοηθήματα σε όσους δεν έχουν το δικαίωμα, την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι να μη διεκδικούν γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Μια τέτοια πρόταση ανοίγει το δρόμο στην ισοπέδωση των αμοιβών, στη γενική καθήλωση και συνεχή μείωσή τους, ενώ παραλύει τον αγώνα για το καθολικό δικαίωμα στην κανονική εργασία και στη σύνταξη. Εμποδίζονται οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν ευημερία, να παλέψουν για βαθιές κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές.

Αποπολιτικοποιούν την έννοια της κρατικής παρέμβασης. Οποια παραλλαγή διαχείρισης αξιοποιηθεί, με λιγότερη ή περισσότερη κρατική φιλομονοπωλιακή παρέμβαση, μέσω κάποιας μορφής δημόσιου τομέα, το αποτέλεσμα θα είναι να μένει στο απυρόβλητο η κερδοφορία των μονοπωλίων.

Το χειρότερο, εμφανίζουν ως ριζοσπαστισμό, ως γραμμή της αντιπαράθεσης το μαλάκωμα της αγριάδας και όχι την πάλη κατά των άγριων μέτρων, όχι την πάλη που έχει προοπτική κοινωνική, πολιτική αλλαγή, βαθιά αλλαγή. Η όλη προσφορά τους είναι να παλεύουν για να λειανθούν οι οξείες γωνίες της κυρίαρχης πολιτικής και όχι να δημιουργήσουν προϋποθέσεις απεγκλωβισμού από την ταξική αντιλαϊκή πολιτική.

Τέτοια στοιχεία παραλλαγής και απόχρωσης, δηλαδή απατηλά μέτρα, έχει και ο κρατικός προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση. Εξαγγέλλει η κυβέρνηση φοροελαφρύνσεις της τάξης των 545 εκατομμυρίων ευρώ για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Την ίδια ώρα όμως θα αυξηθεί η φορολογία των φυσικών προσώπων κατά 8,2% σε σχέση με τον περσινό προϋπολογισμό, ενώ υπάρχει αντίστοιχη αύξηση στους έμμεσους φόρους, για το ΦΠΑ 8,25% και για τον ειδικό φόρο καπνού, ποτών κλπ. 8,8%. Ιδιαίτερα θα επιβαρυνθούν οι μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες μόνο για το 2002 επιβαρύνθηκαν επί πλέον με 1 δισ. ευρώ λόγω των ρυθμίσεων της συνάφειας.

Προβλέπονται φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο, όπως επιστροφή φόρου 2,1 δισ. ευρώ στις επιχειρήσεις, μείωση κατά 1,6% των εσόδων από τη φορολογία των νομικών προσώπων σε σχέση με τον προϋπολογισμό του 2002 και κατά 10,45% μείωση της φορολογίας περιουσίας.

Ως απόδειξη της φιλολαϊκής πολιτικής η κυβέρνηση φέρνει την αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Ενα μέρος από αυτές ακυρώνονται με την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των απαλλαγών. Οπως και να το δει κανείς πρόκειται για μια ελάχιστη επιστροφή σε σύγκριση με τις απώλειες. Και αυτές θα εξανεμιστούν από την ακρίβεια, την εμπορευματοποίηση της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας. Στον πληθωρισμό επίσης δεν υπολογίζουν το αυξανόμενο κόστος για το λαό που εμφανίζουν οι κοινωνικές υπηρεσίες, η υγεία και η παιδεία.

Η κυβέρνηση λέει ότι επιδιώκει να τονώσει τη λαϊκή κατανάλωση. Αυτό δεν αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση σκέφτεται φιλολαϊκά. Γιατί με την όλη πολιτική της στα πλαίσια της στρατηγικής της ΕΕ, του καπιταλισμού όπως εξελίσσεται σήμερα, η τόνωση της λαϊκής κατανάλωσης γίνεται εκεί που στηρίζεται η αύξηση των εισαγωγών, δηλαδή προς εισαγόμενα προϊόντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια έγινε πολύ μεγάλη προσπάθεια να διαδοθούν τα πάσης φύσεως καταναλωτικά δάνεια που αξιοποιούνται όμως για την κερδοφορία ισχυρών πολυεθνικών ομίλων. Π.χ. τα δάνεια για την αγορά ιδιωτικού αυτοκινήτου.

Η τάση είναι να αυξάνονται οι τιμές σε αγαθά με μεγάλη συχνότητα κατανάλωσης, δηλαδή τρόφιμα, ενώ οι τιμές αυξάνονται λιγότερο ή είναι στάσιμες ή πέφτουν σε είδη που η κατανάλωσή τους είναι αραιή ή δεν είναι είδη απολύτου πρώτης ανάγκης.

Κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους. Τι θα πει ότι ζούμε σε ελεύθερη αγορά, και ο καταναλωτής είναι ελεύθερος να αγοράζει αν θέλει φθηνά ή ακριβά; Είναι τέτοια η κατάσταση, που ένα σημαντικό μέρος του λαού δε θα αγοράζει ακόμα και αν οι τιμές πέσουν. Αυτό που λέει, χωρίς να ντρέπεται η κυβέρνηση, είναι ότι για να αγοράσει κανείς ένα κιλό ντομάτες, ένα κιλό χόρτα ή άλλο προϊόν πρέπει να γυρνάει όλη μέρα ή μέρες για να βρει μια τρύπα που μπορεί να πουλάει λίγο φθηνότερα.

Αλλά και η ΝΔ δεν πάει πίσω. "Δουλεύει ψιλό γαζί" και αυτή το λαό για τις πραγματικές αιτίες της ακρίβειας, λέγοντας ότι όσο προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις, όσο πιο βάρβαρος γίνει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα ιδιωτικά μονοπώλια, τόσο πιο εύκολα θα πέφτουν οι τιμές. Ψέμα με ουρά.

Θεωρεί επίσης η κυβέρνηση σημαντικό στοιχείο του προϋπολογισμού την αύξηση των δαπανών σε σχέση με το 2003. Η ΝΔ τσακώνεται με την κυβέρνηση για το αν τα στοιχεία που δίνονται είναι αληθινά ή όχι, δεν ενδιαφέρεται όμως για τον ταξικό χαρακτήρα των στοιχείων, είτε αυτά είναι αληθινά είτε παραποιημένα.

Μειώνονται οι επιχορηγήσεις του τακτικού προϋπολογισμού για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τους οργανισμούς, τα ιδρύματα υγείας. Αντίστοιχα αυξάνονται οι πιστώσεις στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας για την ίδρυση ενός οργάνου που θα οδηγήσει στην πλήρη απελευθέρωση του συγκεκριμένου τομέα, δηλαδή των θαλάσσιων ενδομεταφορών. Γίνονται αυξήσεις στις κρατικές δαπάνες που πάνε για περίθαλψη στις ιδιωτικές κλινικές. Αυξάνονται οι δαπάνες που πάνε για ρουσφέτια και εξαγορά συνειδήσεων, και αυτά θα αυξάνονται όσο θα μεγαλώνει η φτώχεια και η ανασφάλεια.

Η απάτη των "λαϊκών ομολόγων" και άλλων "λαϊκών τίτλων", ο πανελλήνιος τζόγος. Η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι πάει να καταργηθεί η δυνατότητα για λαϊκή αποταμίευση. Τώρα καταλαβαίνει ότι όσο θα δυσκολεύουν τα πράγματα τόσο τα λαϊκά στρώματα θα σκέπτονται να βάλουν κάτι στην άκρη κάνοντας θυσίες που αφορούν ακόμα και τις στοιχειώδεις ανάγκες. Μόνο που τώρα δε θα βάζουν τα χρήματα στην τράπεζα, αλλά στο σεντούκι ή κάτω από το στρώμα. Το θέμα για την κυβέρνηση είναι να εκμεταλλευτεί και αυτό το υστέρημα, εκεί που υπάρχει.

"Ψήνεται" λοιπόν στο παρασκήνιο, εν μέσω και αντιδράσεων των τραπεζών, η έκδοση κρατικών ομολόγων με επιτόκιο 4%-4,5% που θα διατίθενται από τα ταμιευτήρια. Και από εδώ θέλει να βγάλει ξίγκι.

Η κυβέρνηση με κάθε τρόπο πλασάρει τη λύση του τζόγου για τον ελληνικό λαό, με τα διάφορα παιχνίδια, τα περισσότερα των οποίων αφορούν τον αθλητισμό, για να περάσουμε σε νέο κατήφορο κατάπτωσης.

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας κατασκευάζονται νέες παγίδες με τον εφευρετικό τίτλο περί "κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας". Λανσάρονται με καθυστέρηση στην Ελλάδα, όπως πάντα, όμως έχουν εφαρμοστεί σε άλλες χώρες, χωρίς βεβαίως να φέρνουν μόνιμα και ουσιαστικά θετικά αποτελέσματα για τους λαούς.

Αρχίζει τώρα, που το Χρηματιστήριο έχει χάσει την αίγλη του στα μάτια των μικρομεσαίων αποταμιευτών, ένα άλλο βιολί, η δημιουργία χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων, που δίνουν χρήματα σε εταιρίες για να δημιουργούν θέσεις εργασίας.

Οι εταιρίες αυτές, οι οποίες χρηματοδοτούνται από τις λαϊκές αποταμιεύσεις, από το λαό, μέσω της άμεσης και κυρίως της έμμεσης φορολογίας και βεβαίως από το συνολικό προϊόν της εργατικής εκμετάλλευσης, χρησιμοποιούν αυτά τα χρήματα για προγράμματα στέγασης και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες ή για την παραγωγή ορισμένων προϊόντων.

Στην ουσία αυτά τα ιδρύματα είναι ιδιωτικά, κερδοσκοπικά. Στην πλάτη του λαού παρέχουν χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες, απαλλάσσοντας το κράτος από τις ευθύνες του, μεταφέροντας το βάρος της κοινωνικής πολιτικής στους ίδιους τους εργαζόμενους.

Ο θεσμός αυτός με τη μια ή την άλλη παραλλαγή του μπορεί να εισάγεται τώρα στην Ελλάδα, έχει όμως ζωή πάνω από 30 χρόνια σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και βεβαίως δεν έδρασε ούτε καν σαν "ασπιρίνη", ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που η φτώχεια και η ανεργία έχουν υψηλές επιδόσεις στην Ευρώπη.

Τις τελευταίες μέρες γίνεται αρκετή σπέκουλα με τις επιπτώσεις από τη συμμόρφωση στο "σχέδιο Ανάν" στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών. Αναμφισβήτητα, και ευχόμαστε να υπάρξουν σχέσεις καλής γειτονίας και συνεργασίας σε διακρατικό επίπεδο με την Τουρκία, γνωρίζοντας όμως ότι αυτό που πρέπει να γίνει πάνω απ' όλα είναι η προσέγγιση των ίδιων των λαών. Γιατί η διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών μπορεί να έχει συγκυριακό χαρακτήρα αν επιτευχθεί ή να μην είναι δίκαιη διευθέτηση που συμφέρει τους λαούς. Η φιλία όμως των λαών είναι κάτι πολύ πιο στέρεο και ουσιαστικό.

Δε συμμεριζόμαστε τα ευχολόγια για μείωση των εξοπλισμών. Η Ελλάδα ήταν και παραμένει χώρα που καταναλώνει υπέρογκα ποσά για εξοπλιστικές δαπάνες. Αυτό που έχει σημασία για μας είναι ότι βρισκόμαστε σε φάση που θα αυξάνονται οι στρατιωτικές δαπάνες γιατί έτσι επιβάλλει το ΝΑΤΟ και ο εκσυγχρονισμός των ευρωπαϊκών οπλικών συστημάτων. Εξίσου σημαντικό είναι ότι ο προσανατολισμός του εκσυγχρονισμού των οπλικών συστημάτων γίνεται για την αναβάθμιση της συμμετοχής των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε πολεμικές και άλλες επεμβατικές επιχειρήσεις.

Οι εργαζόμενοι να σκεφθούν αν μπορούν να ελπίζουν ότι μια αλλαγή σκυτάλης ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είναι λύση. Να σκεφθούν αν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στις δύο πολιτικές, στις δύο στρατηγικές.

Υπάρχει και άλλος δρόμος, άλλοι τον περιγράφουν όπως εμείς, άλλοι τον οραματίζονται μόνο χωρίς να τον έχουν ανιχνεύσει, άλλοι σκέπτονται ότι η ζωή δεν είναι μονόδρομος.

Ολοι εμείς πρέπει από κοινού να δράσουμε, ώστε να αλλάξει η σημερινή κατάσταση. Δε θα αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη, όμως αν αύριο ο λαός θα καταφέρει να βγει νικητής θα εξαρτηθεί από αυτό που κάνει σήμερα.

Ακόμα ο λαός δεν είπε την τελευταία λέξη, δεν πήρε ακόμα την πρωτοβουλία στα χέρια του. Και όσο δεν την παίρνει, δεν υπάρχει ελπίδα.

Οι ρυθμίσεις που έρχονται μπροστά μας από την ΕΕ για τους εργατοϋπαλλήλους, για τη μικρομεσαία αγροτιά θα είναι ακόμα χειρότερες.

Για την εργατική τάξη αναφερθήκαμε προηγούμενα. Επιδιώκουν μείωση της αγροτικής απασχόλησης και του αγροτικού εισοδήματος, χρεοκοπία μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, εγκατάλειψη της κρατικής επιδότησης και πιστωτικής πολιτικής. Θα επιδεινωθεί η σχέση φυσικής και ζωικής παραγωγής σε βάρος της ζωικής, ενώ οι συνεταιρισμοί θα μπουν σε εξελικτική πορεία. Θα έρθουν νέα αντιλαϊκά μέτρα για το λάδι και τα καπνά. Θα μειωθούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις κατά 20% στα επόμενα χρόνια, θα μειωθούν οι θεσμικές τιμές σε βασικά προϊόντα, όπως τα δημητριακά και το ρύζι. Παραπλανητικά αλλά σαφώς αντιλαϊκά μέτρα προορίζονται και για τους μικρομεσαίους ΕΒΕ, ιδιαίτερα των χωρών που έχουν ένα υψηλό ποσοστό, όπως είναι η Ελλάδα.

Στον τομέα της παιδείας αναμένονται νέα μέτρα που θα υποτάξουν ακόμα περισσότερο την παιδεία στην αγορά. Ο στόχος είναι να συμπιεστεί ο χρόνος του εκπαιδευτικού συστήματος σε βάρος του μορφωτικού επιπέδου, ιδιαίτερα για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων. Θα πάρει πιο ισχυρή θέση η ιδιωτική παιδεία, η ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Οδεύουμε ολοταχώς για κραυγαλέα υποβάθμιση της πανεπιστημιακής μόρφωσης για την οποία τόσα πληρώνει η ελληνική οικογένεια. Ηδη χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες προερχόμενες από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα εξορίζονται από τα λύκεια σαν να πρόκειται για εμπορεύματα που αποσύρονται.

Το ΚΚΕ μέσα στο Γενάρη θα δώσει στη δημοσιότητα συνολική πρόταση που απαντά στο τι πρέπει να γίνει, τι πρέπει να επιλέξει ο λαός, ποια κατά τη γνώμη μας πρέπει να είναι τα άμεσα αιτήματα και οι στόχοι πάλης, για ποια λύση, ποια προοπτική πρέπει να δουλέψουμε.

Καλούμε τους εργαζόμενους σε δράση αμείωτη και σταθερή, ενάντια στις νέες εργασιακές σχέσεις και στις επιπτώσεις που έχουν αυτές στο εισόδημα, στην ασφάλιση, συνταξιοδότηση, στην κοινωνική πολιτική, την υγεία και την πρόνοια. Ο αγώνας πρέπει να είναι ενιαίος και για τα προβλήματα που απασχολούν σήμερα τους μετανάστες, οι οποίοι θα δεχτούν νέα πλήγματα στα πλαίσια της διεύρυνσης της ΕΕ.

Σε δράση για τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Για τη διαμόρφωση ενός παλλαϊκού κινήματος για την παιδεία που να μετέχουν όλοι, λαϊκοί φορείς, συνδικάτα, μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς.

Τα λαϊκά αιτήματα και οι ανάγκες δεν μπορεί να βγουν στο προσκήνιο αν ταυτόχρονα δεν αντιπαλέψουμε τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς καταστολής, αν δε φουντώσει ένα κίνημα για τις δημοκρατικές ελευθερίες, τα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα.

Το λαϊκό κίνημα της χώρας μας πρέπει ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο που συμπίπτει με την ελληνική προεδρία, να κάνει ουσιαστικά βήματα στο διεθνή συντονισμό και στην κοινή δράση, να αναπτυχθούν συμμαχίες και συσπειρώσεις που κινητοποιούν και ενισχύουν την αντίθεση, άρα και την αποτελεσματικότητα του αγώνα κατά της κυρίαρχης πολιτικής στην Ευρώπη, στην Ελλάδα.

Ανάμεσα στα πρώτα μας μελήματα είναι η δράση για να διατρανωθεί ένα ισχυρό ΟΧΙ στον πόλεμο κατά του Ιράκ, και στο βαθμό που δεν αποτραπεί, να μη μετέχει η Ελλάδα με κανένα τρόπο, με στρατεύματα, εγκαταστάσεις και άλλες διευκολύνσεις».