Αποφασιστική και συγκροτημένη ήταν στο συνέδριο η παρουσία των στελεχών του ΠΑΜΕ. Με τις παρεμβάσεις τους - από τις οποίες σταχυολογούμε ορισμένες φράσεις - ανέδειξαν τα κεντρικά σημεία της διαπάλης, απάντησαν στο «τι φταίει» για τα προβλήματα των συνδικάτων και πρόβαλαν τα χαρακτηριστικά του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Παναγιώτης Ηλιόπουλος: «Αυτή η ιδεολογική σκουριά, η σκουριά της άρχουσας τάξης που κυριαρχεί στις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος και που πάνω από μια δεκαετία μας έχει σμπαραλιάσει και αλυσοδέσει, πρέπει να αποτιναχτεί. Να αποτιναχτεί κυρίως μέσα στη μάζα των εργαζομένων αλλά και στα όργανα. Εμείς αυτό εννοούμε όταν μιλάμε για αλλαγή συσχετισμών. Να τσακιστεί η γραμμή της συναίνεσης, της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας. Να θριαμβεύσει η αντίληψη της ανειρήνευτης ταξικής πάλης...».

Γιάννης Πρωτούλης: «Δεν είναι δυνατόν να θέλεις συμμετοχή των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων, όταν καλείς σε εργασιακή ειρήνη, σε υποταγή. Οταν τον βάζεις το νέο στη γωνία του κοινωνικού διαλόγου και της συναίνεσης, όταν τον καλείς να προσαρμόσει τις ανάγκες του - να έχει καημό - για τα κέρδη των εργοδοτών του και του μεγάλου κεφαλαίου...».

Ζωή Σώκου: «Αλήθεια, ξέρει κανείς από σας τι σημαίνει να ζεις με 50-100 χιλιάδες δραχμές το μήνα; Τι σημαίνει να είσαι ανασφάλιστος; Τι σημαίνει να είσαι υπό απόλυση; Τι σημαίνει εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία; Δε θέλετε αυτές τις πολλές γυναίκες στα συνδικάτα. Γιατί στηρίξατε όλες τις αντιδραστικές αλλαγές σε βάρος των γυναικών, σε βάρος όλων των εργαζομένων».

Απαντώντας στη φιλολογία για ενοποιήσεις και συντονισμό, ο Κώστας Αρτεμίου μίλησε για το σκληρό αγώνα που δίνει η Ομοσπονδία Εμφιαλωμένων Ποτών για τη μείωση του χρόνου εργασίας, για την ανάκληση απολύσεων και κάλεσε τους «ενδιαφερόμενους» να δείξουν και έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για συντονισμό και δράση.

Σχολιάζοντας την επιδίωξη της πλειοψηφίας για αλλαγή της ονομασίας της ΓΣΕΕ, ο Κώστας Αβραμόπουλος σημείωσε: «Η αλλαγή της λέξης εργατών, ενώ δε χρησιμεύει σε τίποτα ταυτόχρονα κουκουλώνει το ουσιώδες: Οτι δηλαδή η εργατική τάξη έχει τη δικιά της υπόσταση, τους δικούς της στόχους, τους δικούς της σκοπούς. Κάτι που ξεκαθαρίστηκε με σαφήνεια από το ιδρυτικό συνέδριο της ΓΣΕΕ».

Και ο Αντρέας Ζαζόπουλος πρόσθεσε: «Ολοι εσείς που με διάφορες προφάσεις λυσσομανάτε για να εμποδίσετε την εργατική τάξη να κατανοήσει ότι όλες οι δυσκολίες της πηγάζουν από την ίδια την καπιταλιστική κοινωνία, δεν κάνετε τίποτα άλλο, παρά να δίνετε "αναστολές" στην άρχουσα τάξη, να διευκολύνετε την κυριαρχία της, να διαιωνίζετε την εκμετάλλευση».

Μιλώντας για τη σύγκρουση των δύο γραμμών, ο Γιώργος Τούσσας αναρωτήθηκε: «Συμφωνούμε μήπως στους σκοπούς του συνδικάτου; Η μία αντίληψη αποδέχεται την κυριαρχία του κεφαλαίου. Η δική μας επιδιώκει να προετοιμαστούν οι εργαζόμενοι, όχι μόνο να βελτιώσουν τη θέση τους, αλλά και να παλέψουν για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, όπως καταγράφεται και στο Καταστατικό μας. Αλλά εδώ σας ακούμε να μιλάτε για "ανταγωνιστικότητα με ποιότητα"..! Δεν τους αρκούν άραγε οι μηχανικοί που βράζουν στα καζάνια; Οι νεκροί οικοδόμοι στα γιαπιά;».

«Μας μιλάτε για τη μαζικοποίηση και την πυκνότητα των συνδικάτων, είπε σε μια αποστροφή του λόγου του ο Γιάννης Σταυρόπουλος. Οταν αυξάνονται τα γραφεία ενοικίασης εργαζομένων. Οταν διαλύονται δεκάδες σωματεία στην Αθήνα από την εργοδοσία. Οταν δεκάδες δικαστικές αποφάσεις και ο ΟΜΕΔ δικαιώνουν τους εργοδότες. Εμείς απέναντι σε όλα αυτά μπήκαμε μπροστά. Γι' αυτό και ο Γ. Πέρρος οδηγήθηκε σιδεροδέσμιος στο αστυνομικό τμήμα. Τι έκαναν απέναντι σε όλα αυτά οι άλλες δυνάμεις;».

Στη στάση της σοσιαλδημοκρατίας και άλλων δυνάμεων απέναντι στο κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Γιώργος Σκιαδιώτης, για να σημειώσει ότι σκοπός τους είναι «να ελεγχθούν οι τάσεις αμφισβήτησης και να περιοριστούν οι αγωνιστικές διαθέσεις. Να συσκοτίζεται, να αποκρύβεται ο ταξικός χαρακτήρας των προβλημάτων με τη διατύπωση ασαφών και αποπροσανατολιστικών κινημάτων».