Η παρέμβαση του Σπύρου Χαλβατζή, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικού συμβούλου στο Δήμο Αθήνας
Δεν αφήσαμε τίποτα έξω από την ακτίνα δράσης μας. Κι αυτό γιατί οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί και στο θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης την έχουν μετατρέψει στην ουσία σε αυτό που λέγαμε και προεκλογικά στο μακρύ χέρι του κράτους, για να περνάει πιο εύκολα, πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά, την πολιτική της. Και να περνάει την πολιτική της για τα βασικά, για τα ουσιαστικά προβλήματα που απασχολούν τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και του λαού. Τα προβλήματα Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης και άλλα προβλήματα.
Μέχρι πριν λίγο καιρό είχαν προχωρήσει, σε έναν ορισμένο βαθμό, οι γενικές επιχειρήσεις να προωθούν την πολιτική τους από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οπως ειπώθηκε εισηγητικά, σήμερα, πιο δραστήρια και πιο επίσημα πλέον, το μεγάλο κεφάλαιο, οι ιδιωτικές μεγάλες εταιρίες, και κατά τη δήλωση του Σκανδαλίδη, θα προωθούν τα όποια προγράμματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δηλαδή, ήταν λαθεμένη αυτή η αντίληψή ότι έπρεπε να συζητήσουμε μόνο τα όσα ασχολείται η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Μερικοί φίλοι μας συναγωνιστές είπαν: μα δε βλέπετε ότι οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, κυρίαρχες δυνάμεις δεν αναφέρονται σ' αυτά; Αυτοί δεν αναφέρονται γιατί τα εφαρμόζουν. Γιατί έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι και εφαρμόζουν αυτήν ακριβώς την πολιτική. Είναι αλήθεια ότι ούτε αρχίζει η δράση μας, η προσπάθειά μας, η πολύ μεγάλη δράση των οργανώσεων και σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο για την ανάπτυξη της κοινής δράσης, της συσπείρωσης, της συνεργασίας, ούτε σταματά την ημέρα των εκλογών. Υπάρχει και η επόμενη μέρα και έχουμε μπροστά μας να κάνουμε πολλά. Πάρα πολλά.
Και επειδή πάρα πολλά λέγονται για την Αθήνα, είναι εύλογη η ανησυχία. Λέει ο άλλος, στις περασμένες εκλογές στον Δήμο Αθηναίων υπήρχε ένα 10,3% στη Συμπαράταξη. Σήμερα είμαστε στο 6%. Γιατί, αναρωτιούνται; Ναι, αλλά στις προηγούμενες εκλογές είχαμε έναν Αβραμόπουλο, ο οποίος με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ «κάλπαζε μέσα στην πεδιάδα». Είχαμε ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο δεν είχε υποψήφιο και πήρε ο κ. Σημίτης τη Δαμανάκη και την παρουσίασε ως υποψήφια δήμαρχο που δεν την ήθελε ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε ο ΣΥΝ. Και πήρε 16,7%. Ενα μέρος της δυσαρέσκειας πήρε ο Δημήτρης Μπέης και εμείς φτάσαμε στο 10,3% ως Συμπαράταξη για την Αθήνα.
Σε τούτες τις εκλογές ήταν εντελώς διαφορετική και η πολιτική γεωγραφία. Η ΝΔ έχει αυτή την πορεία, το ΠΑΣΟΚ είχε έναν υποψήφιο, τον Παπουτσή, που συσπείρωσε τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΝ είχε έναν υποψήφιο που συσπείρωσε τις δυνάμεις του. Ο Γιάννης Δημαράς παρουσιάστηκε, όπως παρουσιάστηκε, με έναν ιδιόμορφο τρόπο σε αυτές τις εκλογές, δε βγήκε να πει, να βάλει μια ταμπέλα είμαι υποψήφιος του ΔΗΚΚΙ, δεν το τόνιζε αυτό και εμείς είχαμε αυτό το αποτέλεσμα.
Αυτό δεν το λέμε, για να δικαιολογηθούμε γιατί όλοι όσοι πήραμε μέρος σε αυτή την εκλογική μάχη είδαμε ότι όλος ο κόσμος μας αντιμετώπιζε πολύ πολύ διαφορετικά. Δεν περίμενε κανείς αυτό το αποτέλεσμα. Περιμέναμε κάτι καλύτερο. Το τριήμερο πριν τις εκλογές επέδρασαν πάρα πολλά. Και εδώ μπαίνει το θέμα, κατά την άποψή μου, όχι μόνο η επικοινωνιακή πολιτική, γιατί ό,τι και να κάνουμε όσα τρικ ή χάπενιγκ κάνουμε εμείς κανένας δε θα τα προβάλει. Αν όμως πέντε του ΣΥΝ κάνουν μια οποιαδήποτε δραστηριότητα αυτή θα προβληθεί πολλαπλά. Οχι ότι υποτιμώ την επικοινωνιακή πολιτική, αλλά αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι οι δυνάμεις, οι οποίες δρουν σε αυτή τη λογική που έχουμε μέχρι σήμερα είναι να αποκτούν πόδια κάτω στη βάση.
Το γεγονός ότι σε αυτή την εκλογική μάχη κάναμε πολλά ανοίγματα, ήρθαμε σε επαφή με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλη τη χώρα δεν αποτελεί τη βάση να συνεχίσουμε τη δράση και την κοινή προσπάθεια; Μπροστά μας έχουμε πάρα πολλά να βάλουμε. Ενας συγκεκριμένος συντονισμός των αγωνιστικών, των επαναστατικών, των κομμουνιστικών δυνάμεων. Είναι τόσα και τόσα γεγονότα. Δε νομίζω ότι πρέπει να μένουμε πίσω. Βεβαίως, ήταν οπισθοχώρηση. Αλλά, έχουμε κάνει σημαντικά βήματα. Αυτά δε θα τα αξιολογήσουμε; Δε θα δούμε ότι στη μέχρι τώρα δράση και στα θετικά βήματα πρέπει να στηριχτούμε για να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας; Εχει ιδιαίτερη αξία να κρατήσουμε ως κόρη οφθαλμού αυτό που μέχρι σήμερα πετύχαμε: την κοινή δράση, τη συνεργασία, αλλά και μια συναντίληψη, συμπαράταξη πώς βλέπουμε το κίνημα παραπέρα. Δε λέω ότι τα κατακτήσαμε όλα αλλά είμαστε σε μια πολύ καλή πορεία.
Οι αστικές δυνάμεις κάνουν και θα κάνουν τεράστιες προσπάθειες να υπονομεύσουν αυτή τη διαδικασία. Ηδη όλα τα δημοσιεύματα και η προβολή της δήθεν ενωτικής πολιτικής του ΣΥΝ και διάφορων άλλων δυνάμεων δείχνει ότι αυτό που ενοχλεί την αστική τάξη, τις κυρίαρχες δυνάμεις, είναι αυτή η πορεία που σήμερα περπατάμε μαζί. Θα προσπαθήσουν και να υπονομεύσουν, να διαλύσουν αυτό που έχει κατακτηθεί ως κοινή βάση. Δε θέλω να είμαι «Κασσάνδρα», αλλά ακόμα και αυτή η ανοιχτή, η ειλικρινής συζήτηση που γίνεται σήμερα εδώ πέρα μην απορήσουμε αύριο να φανεί στον αστικό Τύπο ως ένας μέγας καυγάς, ότι τρωγόμαστε, γιατί δεν κατακτήσαμε πολύ υψηλούς στόχους. Και έχει σημασία να δούμε πώς θα το αντιπαλέψουμε όλο αυτό το εγχείρημα της αστικής τάξης.
Και το λέω αυτό, ξεκινώντας από το γεγονός ότι υπάρχει μια συνειδητή προσπάθεια, υπάρχουν συνεχόμενα άρθρα στον αστικό Τύπο, μια προσπάθεια κάποιων που έχουν συγκεκριμένη αποστολή, -παίρνουν το ραβασάκι από τη Χαριλάου Τρικούπη ή από άλλους μηχανισμούς και μέσα στο ραβασάκι μπορεί να υπάρχει όχι μόνο σημείωμα αλλά και ευρώπουλα ή άλλα... Εχει σημασία, και αυτοί εμφανίζονται ως δημοσιογράφοι. Από καιρού εις καιρόν βγαίνουν και κάνουν δημοσιεύματα. Καθόλου παράξενο να δούμε διάφορα, για να υπονομεύσουν την κοινή προσπάθειά μας. Και έχει σημασία, αυτό που κατακτήσαμε, αυτό που κερδίσαμε να αποτελέσει μια ενωτική βάση για παραπέρα. Εχουμε αισιοδοξία που στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά αυτή πρέπει να μετουσιωθεί σε πολύ πιο μεγάλη δράση και προσωπική και πολιτική από όλους μας όχι μόνο τους οργανωμένους, αλλά και από όλους τους ανένταχτους που είναι πάρα πολλοί, οι οποίοι συμπορεύτηκαν και αυτή την περίοδο μαζί μας.