«Η ρίψη των ατομικών βομβών εδραίωσε την κυριαρχία των Αμερικάνων, ενώ αργότερα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ως παγκόσμιων τρομοκρατών», τόνισε, μεταξύ άλλων, στο χαιρετισμό της η Τ. Βουρδουμπά. Είναι αυτοί, τόνισε η ίδια, που, στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, κάνουν πολέμους, καταπατούν ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα, δημιουργούν τρομοκράτες τη μια στιγμή και τους κυνηγούν την άλλη, προκειμένου να πετύχουν του στόχους τους.

Αμέσως μετά, η Τ. Βουρδουμπά επισήμανε ότι «όλα αυτά τα είδαμε στο Αφγανιστάν το προηγούμενο διάστημα». Μα, και στη χώρα μας, συνέχισε, «τον τελευταίο μήνα παρακολουθούμε να αποκαλύπτεται ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών και πώς κινήθηκαν μέσα από μια τρομοκρατική οργάνωση. Η τρομοκρατία τόσα χρόνια διατηρήθηκε και αξιοποιήθηκε, προκειμένου να περάσουν μέτρα που πλήττουν τα λαϊκά δικαιώματα. Γίνεται φανερή η προσπάθεια τρομοκράτησης του ελληνικού λαού, η προσπάθεια αποδοχής από το λαό των τρομονόμων και της αστυνομοκρατίας, η προσπάθεια να ταυτιστεί η ατομική τρομοκρατία με τους λαϊκούς αγώνες και να καταδικαστούν».

Ο ελληνικός λαός και η νεολαία αυτού του τόπου, κατέληξε η ομιλήτρια, πάντοτε καταδικάζει τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις, πάντοτε αντιστέκεται. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, γιατί θέλουμε τις ζωές μας χωρίς πολέμους και επιθέσεις, χωρίς πυρηνικά, έξω και μακριά από αυτό που λέγεται Νέα Τάξη Πραγμάτων και ιμπεριαλισμός.

Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο Γ. Τσαπόγας, ο οποίος, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Η σημερινή μας εκδήλωση, όπως και όσες προηγήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, είναι εκτός από την τιμή και μνήμη, εκτός από τον αποτροπιασμό για το μεγάλο εκείνο έγκλημα και ανανέωση αγώνων για την κάθε μέρα».

Οι υπεύθυνοι, επισήμανε αμέσως μετά, «της μεγάλης εκείνης πυρηνικής καταστροφής θα μπορούσαν να οδηγηθούν σε διεθνές δικαστήριο, τη συγκρότηση και λειτουργία του οποίου φοβούνται και τώρα, καθώς με τα νέα δόγματα επιθετικότητας και παγκόσμιας βίας, με τον πόλεμο, με τους βομβαρδισμούς των παράπλευρων απωλειών, δηλαδή την εξόντωση αμάχων, με την αθέτηση όλων των συμφωνιών για περιορισμό των πυρηνικών οπλοστασίων με την επέκταση, αντίθετα, των εξοπλισμών αυτών στο Διάστημα, επαναλαμβάνουν τον παλιό αφορισμό "κανόνια αντί βουτύρου" και, πιο απλά, πείνα, ανεργία, ανατροπή των κοινωνικών κατακτήσεων, αναδιανομή των αγορών, αυταρχισμό και την τρομοκρατία της "νέας τάξης"».

Φραγμός σ' αυτήν την επικίνδυνη πορεία, υπογράμμισε ο ίδιος, «οι λαϊκές αγωνιστικές δυνάμεις, για την ειρήνη, τη ζωή και τον πολιτισμό. Γιατί δεν είναι ένας, μα χιλιάδες, πολλές χιλιάδες».