«Μια γενιά δημοσιογράφων ανδρώθηκε με την υπόθεση της "Σόφτεξ". Ευτυχώς, τέλος καλό, όλα καλά». Αυτά έλεγε τέτοιο καιρό πριν τρία χρόνια η τότε υφυπουργός Ανάπτυξης και νυν κοινοτική επίτροπος Αννα Διαμαντοπούλου, απευθυνόμενη στους δημοσιογράφους του βιομηχανικού ρεπορτάζ, που είχαν μόνιμα στην «ημερήσια διάταξη» το θέμα «Σόφτεξ». Ηταν πανευτυχής, βλέπετε, που κατάφερε να ξεπουλήσει τη μεγαλύτερη χαρτοβιομηχανία της χώρας, με αποικιοκρατικούς όρους. Ηταν σίγουρη, τότε, ότι έκανε καλά τη δουλιά της και έφευγε, για να αναλάβει τη θέση της κοινοτικής επιτρόπου.

Τώρα, όμως που το σκάνδαλο για το οποίο συνέβαλε τα μέγιστα, θέτει σε δοκιμασία 1.200 εργαζόμενους, δεν έχει να πει τίποτα; Γιατί, πέρα απ' όλα τ' άλλα, την έχουμε συνηθίσει ως λαλίσταση και μάλιστα επί παντός του επιστητού. Το βιομηχανικό ρεπορτάζ, ξαναγύρισε στα παλιά του... λημέρια (το εργατικό δε σταμάτησε ποτέ) και ξαναγράφει καθημερινά για τη «Σόφτεξ». Ας ξαναγυρίσει και η Αννα Διαμαντοπούλου, να λάβει συλλήβδην συγχαρητήρια. Ας ξαναγυρίσει και να δει τους εργαζόμενους, το μέλλον των οποίων υποθήκευσε.

Υ.Γ. Δεν το συνηθίζουμε να αναφερόμαστε σε πρόσωπα, αφού την κυβερνητική πολιτική εφάρμοζε η κ. Διαμαντοπούλου. Κάνουμε όμως μια υπέρβαση, διότι η κ. Διαμαντοπούλου ήθελε να καταγραφεί η ιδιωτικοποίηση της «Σόφτεξ» ως προσωπικό της επίτευγμα. Και πάλι μπράβο της..!