Μελέτησα τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 22ο Συνέδριο του Κόμματος και συμφωνώ, έχοντας κάποια ερωτήματα και κάποιες επιμέρους παρατηρήσεις για τη συζήτηση.

Οπως είναι γνωστό, κάθε κράτος είναι η βία της εξουσίας της κυρίαρχης τάξης. Η δικαιοσύνη, ο στρατός και τα Σώματα Ασφάλειας αποτελούν τον σκληρό πυρήνα του αστικού κράτους. Το προσωπικό όλων αυτών των μηχανισμών έχουν - κύρια στο παρελθόν - προσληφθεί με βάση τη θέση τους απέναντι στο αστικό κράτος και εκπαιδεύονται με βάση τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Ο μηχανισμός που επιβάλλει με τη βία τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των νόμων είναι η αστυνομία. Ο ρόλος της στο αστικό κράτος, η δομή της και η σύσταση ειδικών μονάδων, με κύρια αποστολή τη χειραγώγηση του παραγωγικού δυναμικού με τη βία (καταστολή των αγώνων), είναι ιστορικά και στη χώρα μας επιβεβαιωμένο ότι η αστυνομία είναι στο σύνολό της ένας αντιλαϊκός μηχανισμός που δεν επιδέχεται καμία σημαντική βελτίωση. Ακόμα αποτελεί πλέον βεβαιότητα ότι στο στάδιο του καπιταλισμού, κανένας δημοκρατικός αναπροσανατολισμός των σωμάτων ασφάλειας είναι εφικτός.

Με αυτή τη θέση περί αναπροσανατολισμού του κοινωνικού ρόλου της (αποδείχτηκε λαθεμένη), στο τέλος της δεκαετίας του '80, είχε δημιουργηθεί από το κόμμα η ΕΔΑΣΑ η οποία δεν πέτυχε τον αναπροσανατολισμό, αλλά όμως, έκανε σημαντική παρέμβαση στο προσωπικό της αστυνομίας, με σχετικά ενθαρρυντικά αποτελέσματα στη σκέψη και στον προβληματισμό των αστυνομικών, ότι το Κόμμα μας παρά του ότι σχεδόν το σύνολο των κομματικών μελών διώχθηκαν και πολλοί απ' αυτούς βασανίστηκαν, ή ακόμα έχασαν δικούς τους που εκτελέστηκαν, χωρίς καμία εκδικητικότητα και υστεροβουλία, νοιάζεται και υποστηρίζει τα θεσμικά και οικονομικά δίκαια αιτήματα και των αστυνομικών, όπως όλου του λαού και παίρνει πρωτοβουλίες για όλα αυτά.

Στα χρόνια που πέρασαν, ήταν το μοναδικό κόμμα που με συνέπεια και ουσιαστική δράση στήριξε την ανάπτυξη της συνδικαλιστικής έκφρασης των αστυνομικών. Ταυτόχρονα, στήριξε τους αστυνομικούς που διώχθηκαν, είτε για τη συνδικαλιστική τους δράση, είτε για τη σθεναρή έκφραση γνώμης και έμπρακτη υπεράσπιση κάθε μορφής δικαιωμάτων των πολιτών.

Αντικειμενικοί λόγοι, όπως και ιστορικοί, χαρακτηρίζουν την αστυνομία ως αντιλαϊκό μηχανισμό και επιφέρουν ανάλογα συναισθήματα εχθρότητας και εναντίωσης σε όλο τον μηχανισμό της αστυνομίας. Ομως, οι αστυνομικοί σχεδόν στο σύνολό τους προέρχονται από εργατικές και αγροτικές οικογένειες, με τη φτώχεια και την αναδουλειά να σπρώχνει τα παιδιά της φτωχολογιάς να γίνουν ταξικοί γενίτσαροι, μέσα στο κάστρο της αστικής τάξης. Aνθρωποφύλακες σε βάρος των συμφερόντων τους, της οικογένειάς τους και ολόκληρης της εργατικής οικογένειας και των συμμάχων της.

Το Κόμμα μας πάντα είχε σωστή θέση για τον χαρακτήρα του αστυνομικού θεσμού στο σύνολό του ως αντιλαϊκό και ποτέ δεν αναγνώρισε αντιλαϊκές, αντεργατικές υπηρεσίες (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ κ.λπ.), ζητώντας ταυτόχρονα την κατάργησή τους. Ομως στήριζε τα εργασιακά, οικονομικά και όλα τα σύγχρονα και ζωτικά δικαιώματα των υπηρετούντων στην ελληνική αστυνομία.

Μαζί με τους κλάδους των εργαζομένων και οι αστυνομικοί βρίσκονται σε απόγνωση και αρκετοί πιστεύουν ότι, αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά, δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα στη δική τους ζωή προς το καλύτερο. Αντίθετα ενισχύοντας τα κόμματα του κεφαλαίου, επιβεβαιωμένα θα επιδεινώνεται η ζωή τους, και θέλουν να έρθουν κοντά στο Κόμμα, αλλά δεν ξέρουν πώς και δυσκολεύονται, όσο το Κόμμα κλείνει τις πόρτες του, θεωρώντας τους «καμένα χαρτιά».

Ο διάλογος με αυτούς τους αστυνομικούς μόνο θετικά αποτελέσματα έχει για την εργατική τάξη και το κόμμα της.

Φωτίζουν σαν πυγολαμπίδες τα μπάτσικα σκοτάδια, όσο διαρκεί η μεγάλη νύχτα για την κοινωνία, του αντιλαϊκού αυτού και αντικοινωνικού οικονομικού -πολιτικού συστήματος και τη μεγάλη στιγμή, θα είναι η σπίθα, στο μπαρούτι δίκιο του λαού, που θα ρέει ως καύσιμο υλικό, στα σκέλια του αχόρταγου θεριού...

Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή επίδομα για την επιδημία του covid και στους αστυνομικούς, δημιουργήθηκε μια σύγχυση και εκφράστηκε η αντίθεση του Κόμματος στη χορήγησή του. Υπήρξε ο προβληματισμός με ποια θέση μας έρχεται σε αντίθεση η στήριξη της διεκδίκησης οικονομικών αιτημάτων των αστυνομικών από το κράτος.

Το κύριο ερώτημα που τίθεται και πρέπει να απαντηθεί είναι αν υπάρχει αναγκαιότητα παρέμβασης του Κόμματος στον σκληρά πυρήνα του αστικού κράτους. Αν ναι, είναι απαραίτητη και η στήριξη των οικονομικών αιτημάτων των αστυνομικών.

Σε ιστορικές στιγμές, σημαντική ήταν η συμβολή πολλών αστυνομικών, στη δύσκολη για το Κόμμα μας και τον λαό πραγματικότητα, όπως στην εθνική αντίσταση, χιλιάδες αστυνομικοί αγωνίστηκαν μαζί με το ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, αλλά και αρκετοί στον Δημοκρατικό Στρατό.

Αν το Κόμμα μας ανοίξει διάλογο (όσο χρειάζεται) για την αναγκαιότητα της παρέμβασής μας σε ριζοσπαστικοποιημένες ή ταλαντευόμενες συνειδήσεις των αστυνομικών, τότε θα ξέρουν οι σύντροφοι, η κομμουνιστική νεολαία, οι κομ. επιρροές (αφού τους εξηγήσουμε) γιατί πρέπει να είμαστε δίπλα σε κάθε κλάδο και σε κάθε ταλαντευόμενη συνείδηση αστυνομικού.

Στα απομνημονεύματά του ο Λένιν λέει: «...θα δεχτούμε στην οργάνωση του κόμματος και τον παππά, αρκεί να εξυπηρετεί τους στόχους της οργάνωσης».

Με την αγωνία ότι θα αποτελέσει έναν αναγκαίο προβληματισμό ανάμεσα σε άλλους, θα ήθελα να ασχοληθεί με ιδιαίτερη προσοχή το 22ο Συνέδριο του Κόμματος για την ενίσχυση της κομματικής επιρροής σε ριζοσπαστικοποιημένες ή ταλαντευόμενες συνειδήσεις στον χώρο της αστυνομίας.

ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ (όπως όλοι) ΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΘΕΡΙΑ

ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΪΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ...

Εμείς μελετάμε τις αντιφάσεις και τις δυσκολίες κάθε ανθρώπου όπως τη στήριξη και την ανοχή των εργατών στην εξουσία του ταξικού εχθρού.

Ας τους το φανερώσουμε, όπως και σε όλη την ομοιοπαθή φτωχολογιά της εργατικής τάξης...

Καλή επιτυχία στις εργασίες του 22ου Συνεδρίου του Κόμματος.