Στις Θέσεις για το 22ο Συνέδριο, στο κομμάτι που αφιερώνεται στην παρέμβασή μας στον Αθλητισμό σημειώνεται: «Δεν κατανοείται ολόπλευρα η σημασία της παρέμβασης του Κόμματος στο μέτωπο του Αθλητισμού και η αντιστοίχιση οργανωτικών μέτρων και πρωτοβουλιών».

Θέλω να βοηθήσω με κάποιες σκέψεις από την εμπειρία μου σε σχέση με την παρέμβαση και τη δραστηριότητα στους ορειβατικούς - αναρριχητικούς συλλόγους.

Είναι σημαντικό ότι στους αθλητικούς συλλόγους υπάρχει παρέμβαση που αφορά γονείς, παιδιά, μέχρι φορείς της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης.

Οι σύλλογοι αυτή τη στιγμή είναι σε μια ασφυκτική κατάσταση, αφού η λειψή χρηματοδότηση που διατίθεται έρχεται να προστεθεί στις δυσκολίες που δημιουργήθηκαν λόγω του νόμου Αυγενάκη, που ως αποτέλεσμα έχει τον στραγγαλισμό του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Πολλοί σύλλογοι σταμάτησαν να παίρνουν τη χρηματοδότηση, καθώς αδυνατούν να έχουν τον επαρκή αριθμό αθλητών. Την ίδια στιγμή μεγάλες ΠΑΕ έχουν τη δυνατότητα, χάρη στα οικονομικά τους περιθώρια, να ανοίξουν τις δραστηριότητές τους. Για παράδειγμα, μεγάλα πολυαθλητικά σωματεία που είναι ΠΑΕ - ΚΑΕ έχουν πάρει έγκριση για λειτουργία αναρριχητικών πιστών. Παιδιά - αθλητές μαζί με τους γονείς τους τη μια βρίσκονται σε έναν σύλλογο, την άλλη μέρα ψάχνουν απεγνωσμένα να δουν πού θα πάνε να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους (αυτό που αγαπάνε δηλαδή), επειδή λόγω της υποχρηματοδότησης έκλεισε.

Ταυτόχρονα πολλοί σύλλογοι, λόγω της οικονομικής τους αδυναμίας να τα βγάλουν πέρα, αυτό που κάνουν συνήθως είναι να μετακυλούν το βάρος στη λαϊκή οικογένεια, αυξάνοντας πολλές φορές συνδρομές των αθλούμενων, ενώ είναι πλέον κανόνας οι αθλητές να πληρώνουν όλα τους τα έξοδα για τους αγώνες. Δεν πρέπει να βγάζει από το κάδρο κάποιος ότι μέσω των συλλόγων υπάρχει μεγάλη συνδιαλλαγή με δημάρχους, παράγοντες τοπικούς και πολιτικά πρόσωπα. Κάποιοι σύλλογοι μπορεί με τη γραμμή που θα δώσουν να «βγάλουν» μέχρι και δήμαρχο.

Μια άλλη πλευρά αφορά το γεγονός ότι πολλοί σύλλογοι δεν είναι καθαρά αθλητικοί, με αποτέλεσμα κάποιες άλλες πτυχές να αναδεικνύονται ως βασικό στοιχείο παρέμβασής τους, π.χ. οι πεζοπορικοί - ορειβατικοί, κατά μεγάλο μέρος τους απασχολεί η προστασία του περιβάλλοντος. Ετσι, το προηγούμενο διάστημα έγινε μια καλύτερη δουλειά στο πώς θα πατήσει η πρότασή μας συνολικά στους χώρους αυτούς. Με αφορμή την πυρκαγιά στην Πάρνηθα το 2023 αυτό αποτυπώθηκε, πήρε μορφή. Με καλή καταγραφή του τι έχουμε και πού, οι δυνάμεις μας όχι μόνο κινητοποιήθηκαν, αλλά πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της δράσης, αφού ήταν ένα ζήτημα που τους άγγιζε άμεσα, μιας και η φύση είναι ο «φυσικός τους χώρος». Η Πάρνηθα, συγκεκριμένα, είναι βουνό που σχεδόν κάθε σύλλογος έχει περπατήσει. Καταφέραμε έτσι και κάναμε έναν συντονισμό συλλόγων με αιτήματα πολιτικά, σπάσαμε τη γραμμή που κυριαρχούσε, «όχι πολιτική μέσα στους συλλόγους». Κάναμε παρεμβάσεις στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, ξεχωρίσαμε τις θέσεις μας από δυνάμεις που τους ενδιέφερε να δουλέψει μόνο το «μαγαζάκι» τους, με αποτέλεσμα να βγούμε πιο δυναμωμένοι σε επόμενες αρχαιρεσίες σε κάποιους συλλόγους, αλλά και δικοί μας οπαδοί να βγάλουν καλύτερα συμπεράσματα για το πώς πραγματικά θέλουμε να λειτουργούν και τι θέση να παίρνουν οι σύλλογοι αυτοί. Τώρα από καλύτερες θέσεις ανοίγουμε την πρότασή μας. Βέβαια θέλει ακόμα περισσότερη δουλειά το πώς θα ζυμώνεται παρακάτω.

Πέρα από το κομμάτι της προστασίας της φύσης, βάζουμε τη θέση μας ότι δεν μπορεί το κόστος συνέχεια να μετακυλίεται στους γονείς ή στους αθλητές. Πιέζαμε να παρθούν μέτρα στήριξης, που βέβαια δεν μπορεί σε όλους τους συλλόγους να είναι το ίδιο, μιας και έχουν διαφορετικά «ταμεία».

Εδώ πρέπει να μπει και η συνθετότητα του ζητήματος, που θέλει περισσότερη, ολόπλευρη δουλειά και καθοδηγητική βοήθεια, γιατί η παρέμβαση ενός κομματικού μέλους ή οπαδού μπορεί να είναι από διαφορετικές μεριές. Κάποιος μπορεί να είναι μέλος ΔΣ συλλόγου ή εργαζόμενος στον σύλλογο (προπονητής, γραμματεία κ.λπ.)., αθλητής ή ακόμα και γονιός - συγγενής αθλητή. Η παρέμβαση του καθενός από αυτούς μπορεί να είναι σε διαφορετικό επίπεδο και με διαφορετική εμβέλεια, όμως όλοι πρέπει να έχουν έναν κοινό στόχο: Να ανοίγει η πολιτική μας πρόταση για μαζικό λαϊκό αθλητισμό και το διεκδικητικό μας πλαίσιο.

Γιατί π.χ. άλλη παρέμβαση θα κάνει ένα κομματικό μέλος που είναι εκλεγμένο μέλος ΔΣ την ώρα που θα κουβεντιάζεται αν πρέπει ή όχι να μειωθεί ο μισθός εργαζόμενου του συλλόγου, και άλλο θα ανοίξει ο αθλητής του ίδιου συλλόγου όταν του πουν ότι θα αυξηθεί η συμμετοχή του στους αγώνες. Το κύριο είναι να υπάρχει συντονισμός, να ζυμώνεται και από τους δύο το διεκδικητικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί, να συσπειρώνεται κόσμος τριγύρω, να ανοίγει η κουβέντα για το τι συλλόγους θέλουμε και, στην τελική, τι αθλητισμό θέλουμε και σε ποια κοινωνία μπορεί να επιτευχθεί αυτό.

Σε αυτό μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο ο συντονισμός των παραπάνω με τις κομματικές ομάδες τοπικής διοίκησης στην κάθε περιοχή, μιας και πολλά ζητήματα ανοίγουν μέσα στους δήμους, π.χ. παρέμβαση στον δήμο Αγίου Δημητρίου για αύξηση τελών σε γήπεδα τένις και πίεση στη δημοτική αρχή να μην προχωρήσει, και άλλες παρεμβάσεις.

Φαίνεται ότι από το προηγούμενο Συνέδριο έχουν γίνει βήματα. Εχει γίνει προσπάθεια να καλυτερέψει η παρέμβασή μας στον Αθλητισμό γενικότερα, που όμως από μόνο του δεν αρκεί. Θέλει ολόπλευρη καθοδηγητική δουλειά και στο κομματικό μας δυναμικό και στον περίγυρό μας, τι πάμε να κάνουμε κάθε φορά, τι πάμε να ανοίξουμε και στην τελική ποιος ο στόχος μας.

Ενώ σε κεντρικό επίπεδο έχουμε πάρει ωραίες πρωτοβουλίες, π.χ. με τα Αθλητικά Camp της ΚΝΕ ενόψει του Φεστιβάλ, τουρνουά ποδοσφαίρου κ.λπ., η ημερίδα για τον αθλητισμό, εκδηλώσεις που κάναμε για Πανιώνιο, Γόδα κ.ά., αυτές είναι «κουτσές» αν δεν μπορούν να πατήσουν πιο κάτω, αν δεν μπουν στην ίδια τη ζωή εκεί που τις θέλουμε, στους συλλόγους δηλαδή.

Γιατί η δουλειά που κάνουμε σήμερα αφορά ΚΑΙ τους συλλόγους, είναι μια δουλειά υποδομής. Αλλωστε, ιστορικά, αν μελετήσει κάποιος, αρκετοί αθλητικοί σύλλογοι χρησιμοποιήθηκαν από το κίνημα και σε δύσκολες περιόδους ως κυψέλες οργάνωσης αλληλεγγύης στις γειτονιές, ή ακόμα και ως παράνομοι μηχανισμοί για δουλειά που χρειαζόταν να γίνει σε άλλους τομείς.

Καλή τύχη στο Συνέδριό μας, με αποφάσεις που θα μας κάνουν να σταθούμε στο ύψος των συνθηκών, από όποιο μετερίζι κι αν βρεθούμε.