Οι κτηνοτρόφοι στη Γαλλία, μια μεγάλη εξαγωγική δύναμη στη βοοτροφία, βιώνουν σήμερα τις καταστροφικές συνέπειες της νόσου της οζώδους δερματίτιδας (Lumpy Skin Disease - LSD). Η αγωνία τους είναι μεγάλη, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με έναν εχθρό που δεν είναι μόνο η νόσος, αλλά και οι περιορισμοί που επιβάλλουν οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ειδικότερα η Κοινή Αγροτική Πολιτική. Η γαλλική κυβέρνηση, υπηρετώντας τα συμφέροντα των εξαγωγικών μονοπωλίων, προτάσσει την εμπορική «εξωστρέφεια». Αντιδρώντας σε αυτήν την πολιτική, οι Γάλλοι βοοτρόφοι έχουν ξεσηκωθεί με μεγάλες κινητοποιήσεις! Αντιστέκονται στη θανάτωση των ζώων τους, αρνούνται να πληρώσουν το τίμημα για τους περιορισμούς στους εμβολιασμούς που επιβάλλουν οι κανόνες της ΕΕ για να μη θιγούν οι εμπορικές ροές.

Η ελληνική εμπειρία με την ίδια νόσο είναι αποκαλυπτική, καθώς αποδεικνύει ότι ο εμβολιασμός είναι η ενδεδειγμένη λύση, όταν βέβαια δεν επικρατούν τα συμφέροντα των εξαγωγικών μονοπωλίων: Το 2015 η Ελλάδα, που δεν έχει εξαγωγικό ενδιαφέρον στη βοοτροφία, προχώρησε άμεσα σε τοπικό - περιφερειακό καθολικό εμβολιασμό και μάλιστα με κατά παρέκκλιση αδειοδοτημένο εμβόλιο (από τη Νότια Αφρική). Αποτέλεσμα; Η νόσος εξαλείφθηκε πλήρως, σώζοντας χιλιάδες ζώα από σίγουρη θανάτωση.

Σήμερα οι Ελληνες κτηνοτρόφοι - αιγοπροβατοτρόφοι βρίσκονται σε ανάλογη μοίρα με τους Γάλλους συναδέλφους τους, λόγω της ευλογιάς των προβάτων (Sheeppox - SPP), όπου επίσης θυσιάζονται τα ζώα τους για τα κέρδη. Ο λόγος; Και πάλι οι κανόνες της ΕΕ, οι περιορισμοί του παγκόσμιου εμπορίου και οι «κίνδυνοι» για την «εξωστρέφεια της φέτας» - δηλαδή για τα κέρδη των μεγάλων βιομηχάνων και των μονοπωλίων που την εξάγουν. Η κυβέρνηση προπαγανδιστικά διατείνεται ότι «ακούει τους επιστήμονες» για να νομιμοποιήσει τις αποφάσεις που παίρνει. Στην πραγματικότητα, οι μόνοι τους οποίους ακούει είναι η «επιστημονική επιτροπή» που η ίδια διαμόρφωσε για να υπηρετήσει το αφήγημά της.

Γι' αυτό η ίδια η επιστημονική κοινότητα στρέφεται εναντίον αυτής της επιλογής: Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος με ψήφισμά του τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ του εμβολιασμού των ζώων με κρατική ευθύνη. Σε ό,τι αφορά δε την «επιστημονική επιτροπή» της κυβέρνησης, έχει δεχτεί για τις αποφάσεις της τα πυρά της Ομοσπονδίας των Γεωτεχνικών του Δημοσίου - όπου υπάγονται οι κτηνίατροι των κρατικών υπηρεσιών - η οποία μάλιστα σε ανακοίνωσή της ζητά την αποπομπή του προέδρου της επιτροπής.

Αυτό που αποδεικνύεται ξεκάθαρα, τόσο στην περίπτωση της οζώδους δερματίτιδας στη Γαλλία όσο και από την ευλογιά των προβάτων στην Ελλάδα, είναι ότι οι περιορισμοί στον εμβολιασμό και οι μαζικές θανατώσεις δεν είναι αποτέλεσμα επιστημονικής απόφασης. Είναι συνειδητή πολιτική επιλογή. Πρόκειται για την πιο ζωντανή και τραγική απόδειξη ότι η επιστήμη, στο σημερινό οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού, βρίσκεται στην υπηρεσία του κέρδους των μονοπωλίων, αξιοποιείται σε βάρος της προστασίας του αγροτοπαραγωγού και της διατροφής του λαού.

Ο έλεγχος των ζωονόσων, οι οποίες απειλούν το κτηνοτροφικό κεφάλαιο, δεν μπορεί να επαφίεται στην ατομική ευθύνη των κτηνοτρόφων. Απαιτείται ένα συνολικό πλέγμα μέτρων. Είναι αυτά τα οποία διεκδικούν οι κτηνοτρόφοι από την εμφάνιση της νόσου και τώρα στα αγροτικά μπλόκα: Καθολική κρατική χρηματοδότηση μέτρων βιοασφάλειας (απολύμανση, έλεγχος μετακινήσεων, κατάλληλες εγκαταστάσεις) και, όπου απαιτείται, ολοκληρωμένη εφαρμογή προγραμμάτων εμβολιασμού, πλήρως καλυπτόμενου από το κράτος. Αμεση καταβολή αποζημιώσεων στο 100% της αξίας των ζώων που θανατώνονται, για να μην οδηγούνται οι κτηνοτρόφοι στην απόκρυψη κρουσμάτων λόγω του φόβου της οικονομικής καταστροφής. Σχέδιο για την πλήρη ανασύσταση του χαμένου κτηνοτροφικού κεφαλαίου, ενίσχυση των κρατικών κτηνιατρικών υπηρεσιών με μόνιμο, εξειδικευμένο προσωπικό και σύγχρονο εξοπλισμό (εργαστήρια κ.λπ.).

Η αποτελεσματική διαχείριση των ζωονόσων, με γνώμονα την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και την πλήρη αξιοποίηση της επιστήμης, προϋποθέτει ριζικές αλλαγές σε επίπεδο κοινωνίας και οικονομίας και αποδέσμευση από τις δεσμεύσεις της ΚΑΠ της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Μόνο η εργατική εξουσία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες για ασφαλή και ποιοτικά τρόφιμα, όχι τα κέρδη και τις εξαγωγές. Γι' αυτό μπορεί να εξασφαλίσει πλήρη αξιοποίηση όλων των επιστημονικών εργαλείων (π.χ. κτηνιατρικής, βιολογίας) και επιστημονική στήριξη της κτηνοτροφικής παραγωγής, εξασφαλίζοντας την υγεία των ζώων και την ποιότητα των τροφίμων.