Νέες τροχιοδεικτικές βολές για το «πού πάει το πράγμα» στα Ελληνοτουρκικά, με το «άλογο» της Ενέργειας να οδηγεί το «κάρο» των ΝΑΤΟικών διευθετήσεων, ρίχνουν με παρεμβάσεις τους Ευρωπαίοι και Αμερικανοί.

Είναι αποκαλυπτικά όσα είπε ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ σε συνέντευξή του («Καθημερινή») για το μέλλον των ενεργειακών σχεδιασμών και τον παράγοντα Τουρκία.

Σε ερώτηση αν οι ΗΠΑ «είναι έτοιμες να προστατεύσουν τις επενδύσεις των αμερικανικών εταιρειών στην περιοχή των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων», επιβεβαίωσε αυτό που ο κόσμος έχει τούμπανο και η κυβέρνηση με τους Ευρωατλαντικούς συμμάχους της «κρυφό καμάρι»!

Τι είπε; «Δεν θα σχολιάσω τις συνεχιζόμενες διαμάχες για την "κυριαρχία" και τα εδάφη, αλλά είναι δίκαιο να επισημάνω ότι η κυβέρνηση Τραμπ έχει εξαιρετικό ιστορικό στη χρήση της οικονομικής διπλωματίας και των έργων υποδομής ως μέσου για την εξάλειψη της νοοτροπίας και των προσεγγίσεων του "μηδενικού αθροίσματος". Και, τελικά, αυτή είναι η προσέγγιση που θα ακολουθήσουμε σε αυτήν την περιοχή».

Μέσα σε πέντε προτάσεις έγινε σκόνη η προπαγάνδα της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων του ευρωατλαντισμού ότι το αμερικανικό ενδιαφέρον για τα ενεργειακά αποθέματα στα ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα και η ανάδειξη της χώρας σε κόμβο για το LNG των ΗΠΑ είναι τάχα «ασπίδα προστασίας» για τα κυριαρχικά δικαιώματα, απέναντι στις αμφισβητήσεις της Τουρκίας.

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, και το λέει ...χωρίς να το λέει ο Αμερικανός υφυπουργός: Οι επενδύσεις των ΗΠΑ και η μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στον ευρωατλαντικό ενεργειακό σχεδιασμό επιταχύνουν τον ΝΑΤΟικό «οδικό χάρτη» στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, που φτάνει μέχρι τη συνεκμετάλλευση, στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής και της «ανάγκης» να απομονωθεί ενεργειακά η Ρωσία από τις ευρωπαϊκές χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ.

Την ίδια ώρα λοιπόν που οι «ναυαρχίδες» του αστικού Τύπου και οι πρώτες πένες τους προειδοποιούν ότι «στο σημερινό απρόβλεπτο περιβάλλον το χειρότερο που μπορεί να πάθει μια χώρα είναι να "τρώει ξύλο από παντού"», για να δικαιολογήσουν την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ζητάνε «να ειπωθεί καθαρά στους πολίτες πως αυτός ο δρόμος έχει εκτός από οφέλη και κόστος. Διπλωματικό και ενδεχομένως κόστος ασφάλειας».

Να πώς στρώνεται ο δρόμος και φτιάχνεται κλίμα για διευθετήσεις που συζητιούνται στο παρασκήνιο και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο! Να μέχρι πού είναι διατεθειμένη να φτάσει η αστική τάξη για να προωθήσει τα στρατηγικά της συμφέροντα, που «κουμπώνουν» με τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό και τα στηρίζουν όλα τα αστικά κόμματα.

Παρόμοιες δηλώσεις έχουν κάνει κι άλλοι. Γερμανός αξιωματούχος δικαιολόγησε την πώληση «Eurofighter» στην Τουρκία επειδή προτεραιότητα έχουν η ΝΑΤΟική συνοχή και η «συλλογική άμυνα» της ευρωατλαντικής συμμαχίας, ενώ Αμερικανοί υπουργοί που συμμετείχαν στο συνέδριο της Αθήνας για την Ενέργεια έλεγαν ότι αυτή μπορεί να γίνει όχημα για καλύτερες σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας.

Αποκαλυπτικότερος όλων ο γνωστός Πάιατ, ο οποίος εμφάνισε ως «πρότυπο» για μελλοντικές διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά τη συμφωνία Λιβάνου - Ισραήλ για τον καθορισμό ΑΟΖ, που επέβαλαν τα αμερικανικά μονοπώλια για να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου.

Αλλά και όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία είναι παραπάνω από αποκαλυπτικά για το πόση «ασφάλεια» και «σταθερότητα» εγγυώνται οι σύμμαχοι της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, που με το ένα χέρι σπρώχνουν στο ιμπεριαλιστικό αιματοκύλισμα και με το άλλο «κόβουν και ράβουν» σύνορα και πλουτοπαραγωγικές πηγές στα τραπέζια των ιμπεριαλιστικών παζαριών.

Οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται «εκθετικά» από την πολιτική της εμπλοκής. Η «πατρίδα» που υπερασπίζεται η αστική τάξη είναι μόνο ό,τι μπορεί να της αποφέρει κέρδος: Από το «δικαίωμά» της να εκμεταλλεύεται εκατομμύρια εργαζόμενους, μέχρι να σέρνει τη νεολαία σε πολεμικά σφαγεία.

Και από το να παζαρεύει κυριαρχικά δικαιώματα για τα δικά της συμφέροντα και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, μέχρι να παραδίδει στα πολυεθνικά μονοπώλια τον ορυκτό πλούτο, που κάτω από άλλες προϋποθέσεις θα μπορούσε να συμβάλει καθοριστικά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Εγκλωβισμός και συμβιβασμός με την πολιτική του κέρδους και το σάπιο σύστημα που υπηρετεί, μόνο στα χειρότερα μπορεί να σύρει τον λαό. Η πάλη για την ανατροπή τους είναι ο δρόμος προς την πραγματική λαϊκή ευημερία, την ανάπτυξη σχέσεων αμοιβαίου οφέλους και φιλίας με όλους τους γείτονες λαούς.